اشتباهات قرآن نسخه عثمان طه(قسمت دوم)
اشاره:
در شماره نخست این نوشتار گفته شد که مشهورترین نسخه قرآن (به خط عثمان طه) از نظر املاء و نگارش (رسم الخط) كاستیهای فراوانی دارد، اگرچه رسمالخط قرآن توقیفی نیست، و الزامی به رسم الخط معینی نداریم اما اصلاح این اشکالات، ضرورت دارد زیرا این اشتباهات گاه معنی را تغییر میدهد و گاه قرائت را مشكل میسازد.

و اینک ادامه اشکالاتی که به معنا خلل وارد می سازد:
ب) واژة «بِئْسَمَا» مركب از دو كلمه «بِئْسَ» (از افعال ذَمّ) و «ما» موصوله، می باشد و باید جدا نوشته شود. در نسخة موجود عثمان طه، در شش مورد[1]
به صورت منفصل «بِئْسَ مَا» نوشته شده است كه صحیح می باشد ولی در سه مورد به صورت متصل نوشته شده كه باید این موارد نیز اصلاح گردد و به صورت منفصل نوشته شود.
(بقره، آیة 90)
صحیح آن:
(بقره، آیة 93)
صحیح آن:
(اعراف، آیة 150)
صحیح آن:
ج) واژة «أینَمَا» هرگاه جدا نوشته شود مركب از دو كلمه «أینَ» به معنی «كجاست» و «ما» موصوله به معنی چیزی است و اگر این واژه متصل نوشته شود یك كلمه است و به معنی ظرف مكان خواهد بود و یعنی «هرجا». بنابراین اگر «ما» موصوله باشد، طبق قاعده باید منفصل از «أین» باشد به صورت: «أین ما» و در این صورت جمله استفهامیه است، به معنای «كجاست چیزی كه...».
(اعراف، آیة 37).
(شعراء آیة 92).
(غافر، آیة 73).
و در 9 مورد، حرف «ما» زائده است و باید به صورت متصل باشد: «أینما» (به معنی هر جا) در حالی كه تنها در 4 مورد به صورت متصل نوشته شده است، و آنها عبارتند از:
در قرآن نسخه عثمان طه واژه «أینَمَا» 12 بار تكرار شده، سه مورد آن كه «ما» موصوله است و باید جدا نوشته شود به صورتِ جدا نیز آمده و صحیح است، و آنها عبارتند از:
(بقره، آیة 115).
(نساء، آیة 78).
(نحل، آیة 76).
(احزاب، آیة 61).
این چهار مورد صحیح است.
ولی در 5 مورد دیگر كه به صورت منفصل نوشته شده باید به صورت متصل، نوشته شود به صورت: «أینَمَا» و آنها عبارتند از:(بقره، آیة 148)
صحیح آن:
(آل عمران/112)
صحیح آن:

(مریم/31)
صحیح آن:

(حدید/4)
صحیح آن:

(مجادله/7)
صحیح آن:
می باشد. و عجب این كه جمله
در آیه 148 سوره بقره با آیة 78 سوره نساء یكسان است در حالی كه در یكی متصل و در دیگری منفصل نوشته شده، و همچنین آیة 112 سورة آلعمران با آیه 61 سوره احزاب هر دو
است در حالی كه یكی به صورت متصل و دیگری به صورت منفصل آمده است كه هیچ وجهی برای آن نیست.
ادامه دارد...
نویسنده: علی حبیبی
فرآوری: شکوری_گروه دین و اندیشه تبیان