محوریت حضرت زهرا (سلام الله علیها)
به تواتر در کتب شیعه و اهل تسنن نقل شده است که رسول الله(صلی الله علیه و آله) بارها فرمودند: «فاطمة بضعة منی یغضبنی من أغضبها و یسرنی من سرها و ان الله یغضب لغضبها و یرضی لرضاها»
فاطمه(علیهاالسلام) پاره تن من است، هر کسی که او را ناراحت و غضبناک کند، مرا ناراحت و غضبناک کرده و هر کس که او را خوشحال کند، مرا خوشحال کرده است. بدرستی که خداوند به خاطر ناراحتی و غضب او، غضبناک می‌شود و به خاطر خوشحالی او، خوشحال می‌گردد.
همان گونه که از متن حدیث شریف بر می‌آید رضایت و خشنودی حضرت زهرا(علیهاالسلام) رضایت و خشنودی خدا و رسولش است و ناراحتی و غضب آن حضرت، ناراحتی و خشم خدا و رسول او می‌باشد، از آنجا که هر انسانی حالات مختلفی دارد و در هر ساعت دستخوش تحولات گوناگون است، معقول نیست که در تمام لحظات زندگی با وجود آن همه دگرگونی‌ها همیشه و همه جا مورد توجه خدا بوده و رضایش رضای خدا و غضبش، غضب خدا باشد، مگر آن که آن شخص دارای عصمت باشد. زهرای مرضیه (علیهاالسلام) محور خشنودی و غضب خدا بود.
در حدیث دیگری از رسول الله نقل شده است که:
«فاطمة بضعة منّی من أغضبها أغضبنی»؛ فاطمه پاره تن من است؛ هر کس او را به خشم آورد مرا به خشم آورده است.
این احادیث با تعابیر مشابه در کتب صحیح مسلم، صحیح بخاری، مسند احمد بن حنبل، صحیح ابی داوود و ... - که همگی از کتب معتبر اهل سنت هستند - آمده است.
اما تسلیم مطلق نسبت به حب و بغض، خشنودی و غضب خداوند، مقامی خاص است که این مقام، مخصوص برترین مخلوقات خداوند روی زمین است. احادیث فوق دال بر این است که منشأ خشنودی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) نفس ایشان نیست، بلکه منشأ آن خداوند تبارک و تعالی است.
«فاطمة بضعة منّی من أغضبها أغضبنی»؛ فاطمه پاره تن من است؛ هر کس او را به خشم آورد مرا به خشم آورده است.
اما تسلیم مطلق نسبت به حب و بغض، خشنودی و غضب خداوند، مقامی خاص است که این مقام، مخصوص برترین مخلوقات خداوند روی زمین است. احادیث فوق دال بر این است که منشأ خشنودی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) نفس ایشان نیست، بلکه منشأ آن خداوند تبارک و تعالی است.
احادیث فوق به این مفهوم است که خداوند متعال از خشنودی فاطمه(علیهاالسلام) خشنود و از غضب او غضبناک می‌شود و این مقامی بالاتر از آن است که فاطمه(علیهاالسلام) از خشنودی خدا خشنود، و از غضب خدا، غضبناک شود.
خداوند متعال در قرآن و در آیه 81 سوره طه می‌فرمایند: «وَمَن یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَى»؛ و هر کس که مستوجب خشم من گردید همانا خوار و هلاک خواهد شد.
آیه فوق بیانگر آن است که خشم خداوند متعال خواری و هلاکت را در پی دارد و هر کس که موجبات خشم خدا را فراهم آورد، در آخرت به هلاکت خواهد افتاد و ذلیل خواهد شد.
و نیز در ترجمه آیه 57 سوره احزاب می‌خوانیم: «و هر کسی که خدا و رسولش را بیازارد، لعنت خدا بر آنان در دنیا و آخرت است و خدا بر آنان عذابی خوار کننده آماده کرده است.»
از آیه فوق نیز بر می‌آید که آزار دهنده خدا و حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) عذابی خوار را در پی دارد و چون آزار حضرت رسول در گرو آزار حضرت صدیقه طاهره(علیهاالسلام) است، در نتیجه هر کس که حضرت فاطمه(علیهاالسلام) را آزار دهد، عذابی خوار کننده در دنیا و آخرت برایش وعده داده شده است.
حال ذکر چند روایت را در کتب اهل سنت بخوانید:
- بخاری(از علمای حدیث اهل سنت) در روایت صحیحی از عایشه آورده است که او می‌گفت: «فاطمه(علیهاالسلام) دختر رسول الله غضبناک شد و از - یکی از صحابه - روی برگرداند، بعد از آن طولی نکشید که درگذشت.»( صحیح بخاری، ج4،ص41)
- بیهقی(از علمای بزرگ اهل سنت) در کتاب «سنن الکبری»، ج6، ص300 نقل می‌کند:
«حضرت فاطمه(علیهاالسلام) بر ابوبکر غضب کرد و خشمناک شد، از او اعراض نمود و با او صحبت نکرد تا این که وفات یافت و علی(ع) او را شبانه دفن کرد.
- ابن ابی الحدید معتزلی در «شرح نهج البلاغه»، ج6، ص50 نقل می‌کند: «صحیح نزد من آن است که حضرت زهرا(علیهاالسلام) در حالی که از ابوبکر و عمر خشمگین بود وفات نمود و بدرستی که او وصیت کرده بود که آن دو بر وی نماز نخوانند.»
هدهدی، گروه دین و اندیشه تبیان
