علم اخلاق
واژه اخلاق جمع خلق است که در لغت به معنای سرشت و سجیه آمده است، اعم از سجایای نیکو و پسندیده، مانند راستگویی و پاکدامنی، با سجایای زشت و ناپسند، مانند دروغ گویی و آلوده دامنی. در عموم کتاب های لغوی، این واژه با واژه خلق هم ریشه شمرده شده است. خلق زیبا به معنای بهره مندی از سرشت و سجیه ای زیبا و پسندیده و خلق زیبا به معنای داشتن آفرینش و ظاهری زیبا و اندامی موزون و هماهنگ است. دانشمندان اخلاق این واژه را در معانی پر شماری به کار برده اند. رایج ترین معنای اصطلاحی اخلاق در میان اندیشمندان اسلامی عبارت است از: صفات و ویژگی های پایدار در نفس که موجب می شوند کارهایی متناسب با آن صفات، به طور خود جوش و بدون نیاز به تفکر و تامل، از انسان صادر شود.
آیین زندگی-احمد حسین شریفی
تنطیم: آقایی
برای خرید کتب اسلامی کلیک کنید.
برای خرید کتب حکمت و عرفان کلیک کنید.
