غرق شدن در ابر

از میانه دشت کلاردشت جاده ای خاکی شما را به سمت ارتفاعات مازیچال هدایت می کند. جاده ای که تردد خودروهای سواری در آن تقریبا غیر ممکن است و حدود یک ساعت زمان می برد تا شما را بعد از گذر از 17 کیلومتر جاده، به ارتفاعات دیدنی مازیچال برساند.

در میان راه باید از جنگل های زیبایی بگذرید که با تنوع درختی شان شما را غافلگیر می کنند. بلوط ها و کاج های گوناگون همسفران شما تا رسیدن به مازیچال هستند که تحمل این مسیر نسبتا طولانی را برایتان ساده می کنند. هر چه به ارتفاعات مازیچال نزدیک می شوید، ابرها دست یافتنی تر می شوند. آنقدر که اگر آسمان یاری کند، سر تا پا ابری می شوید! در قسمت های پایین تر این ارتفاعات هم می توانید دشت عباس آباد و نشتارود را در شب به راحتی ببینید.

توپوگرافی مازیچال و وجود تپه ها و کوه ها در این منطقه به گونه ای است که در هنگام بارندگی، مازیچال پر از ابرهایی می شود که هر لحظه شکل های زیبایی به خود می گیرند. دراین روزها می توانید تغییرات متعدد و شکل گیری ابرها را در آسمان ببینید که شاید تماشایی ترین صحنه های سفر هر گردشگری باشند.

می گویند نامگذاری مازیچال به دلیل وجود درخت بلوط در این منطقه بوده است. در گویش محلی مردم منطقه، مازی به معنی درخت بلوط است و چال به معنای گودال و چاله. بنابراین مازی چال به گودال ها و دره هایی مملو از درختان بلوط (مازی) اشاره دارد که از قدیم در منطقه وجود داشته اند.

مازیچال حدود ٥٠ تا ٦٠ خانوار دارد که به صورت فصلی در آنجا سکونت دارند که دامداری شغل اول آنهاست. غیر از این خانواده ها، عده کمی هم هستند که تنها در زمان ییلاق و برای مقاصد تفریحی و گردشگری در این منطقه رفت و آمد دارند. مازیچال نه آب لوله کشی دارد و نه برق است. این مهم ترین دلیل خالی شدن روستا از سکنه در فصل سرما است. بنابراین اگر در پاییز و زمستان سری به مازیچال برنید، با فرض این که بتوانید سفر سخت تان را به سلامت به پایان ببرید، در طول سفر چشمتان به هیچ بنی بشری روشن نخواهد شد! عمر روستای مازیچال به طور دقیق مشخص نیست اما نشانه هایی از قبرستان های بزرگ و قدیمی در این منطقه دیده می شوند که  مهم ترین دلیل تمدن طولانی یا زندگی پر رونق در این منطقه به شمار می روند.

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی