فاطمه علیهاالسلام در جنگ
از دیگر اخبار آن حضرت در مدینه آن است كه چون پیامبر در روز احد مجروح شد،على (ع) با سپر خویش از چاه آب مىكشید و زخم آن حضرت را مىشست اما خون بند نمىآمد.ناگاه فاطمه از راه رسید و پیامبر را در آغوش كشید و بناى گریه نهاد.او حصیرى سوزاند و خاكستر آن را بر زخم نهاد و بدین ترتیب خونریزى قطع شد.
در روایتى آمده است:
«چون پیامبر به مدینه بازگشت فاطمه به پیشواز او آمد،وى كاسه آبى به دست داشت.پیامبر صورت خود را شست،شمشیر خود را به فاطمه داد و به او فرمود:دخترم خونهاى روى شمشیر را بشوى.على (ع) نیز شمشیر خود را به فاطمه داد و گفت:خونهاى این یكى را هم بشوى،به خدا سوگند این شمشیر امروز مرا تصدیق كرد.پیامبر به فاطمه گفت:شمشیرش را بگیر كه شوهرت آن چه را كه بر عهده داشتبه انجام رساند.پیامبر شمشیر خود را تنها به فاطمه مىداد در حالى كه هیچگاه شمشیرش را به برخى از همسرانش نداد با آن كه تعداد آنها هم بیشتر بود.پیامبر در مقابل فاطمه شجاعت على را ستود تا وى از دلیرى همسرش شادكام گردد.»در روز جنگ موته،زمانى كه جعفر به شهادت رسید پیامبر (ص) بر فاطمه وارد شد.فاطمه فریاد«وا عماه»سر داده بود.پیامبر (ص) گفت:گریه كنندگان باید بر كسى همانند جعفر،مویه سردهند.فاطمه با پدر و شوهرش در روز فتح مكه خارج شد،در بلندترین نقطه صحرا چادرى براى پیامبر (ص) زدند.پیامبر در آن چادر نشست و در حال شست و شو بود و فاطمه او را مىپوشانید.و على (ع) وقتى شنید كه ام هانى گروهى از بستگان همسرش از بنى مخزوم را در خانه خویش پناه داده،به سوى خانه او رفت.ام هانى على را نشناخت چون وى زره در بر كرده بود.ام هانى به وى گفت:اى بنده خدا من ام هانى هستم دختر عموى رسول خدا و خواهر على بن ابى طالب از خانه من دور شو.على (ع) گفت:هر كه را پناه دادهاید بیرون كنید.ام هانى گفت:به خدا پیش پیامبر از تو شكایت مىبرم.
پس على (ع) كلاهخودش را برداشت و ام هانى او را شناخت و گفت:فدایتشوم من سوگند خوردم كه از تو پیش رسول خدا شكایتبرم.على گفت:برو و به سوگند خود عمل كن.ام هانى نزد پیامبر آمد و ماجرا را بازگفت.پیامبر (ص) گفت:هر كس را كه تو پناه دادهاى من پناه مىدهم.فاطمه در دفاع از شوهرش گفت:اى ام هانى آیا آمدهاى از على شكایت كنى كه دشمنان خدا و دشمنان رسولش را ترسانده است؟!پس پیامبر گفت:خداوند سپاس سعى على را به جاى آورد و به خاطر نسبت ام هانى با على هر كه را كه او پناه داده است من نیز پناه مىدهم.در حقیقت پیامبر با اخلاق بزرگوارانه خویش میان مقام على و اكرام به ام هانى را به خاطر على (ع) جمع كرد.
منبع:
كتاب: سیره معصومان جلد 2 ،ص 35 ،36
نویسنده: سید محسن امین
ترجمه: على حجتى كرمانى
