لاویج بی انتهاپ

لاویج یکی از دهستان های شهر چمستان نور است؛ دهی که پایین پای البرز جا خوش کرده و با روستای سرسبز پای کوهی، یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری استان مازندران به شمار می آید.

اگر سری به دهستان لاویج بزنید خواهید دید که دور تا دور این ده را حصار بلندی از کوههای البرز فرا گرفته که در بهار و تابستان پوشیده از در ختان انبوه و پربار است. این منظره بی در کنار آب و هوای لطیف و خنکی که لاویج در بهار و تابستان دارد، به همراه طبیعت و سرسبزی آن مهم ترین بهانه هایی هستند که گردشگران داخلی و خارجی را به این دهستان می کشانند. این در حالی است که لاویج ۳۰ کیلومتر با نوار ساحلی خزر فاصله دارد. یعنی با ماشین حدود نیم ساعت تا دریا راه است. با این حساب، بی ربط نیست اگر بگوییم سوغات دوم لاویج بعد از عسل های معروفش، هوای پاک و سالم آن است که با یک شب خوابیدن در دامن طبیعت کیف یک سفر طبیعت گردانه را کامل می کند! این کیف وقتی بیشتر می شود که بدانید آب گرم لاویج هم 24 ساعته پذیرای مسافرانی است که دوست دارند در خنکای شمال تنی به آب بزنند و احتمالا بیماری های پوستی و استخوانی و مفصلی شان را تسکین دهند.

اگر تا اینجا به اندازه کافی برای سفر به لاویج ترغیب شده اید، بد نیست بدانید که لاویج در حال حاضر ۳ مسافر خانه در کنار آبگرم ۲ سوئیت و تعداد بی شماری خانه و ویلای اجاره ای دارد که آمادگی پذیرایی از گردشگران را دارند. بنابراین لازم نیست بابت محل اقامتتان نگرانی داشته باشید. در لاویج هیچ مسافری بی سرپناه نمی ماند!

لاویج با تمام جاذبه های طبیعی اش یکی از بهترین مناطق اکوتوریستی ایران به شمار می رود که علاوه بر طبیعت زیبا، جنگل ها و آب گرمش، از نظر شناخت فرهنگ بومیان منطقه و کار و بار آنها هم می توان یکی از جاذبه های توریستی ایران باشد. اگر گذارتان به حوالی لاویج افتاد، سری هم به پارک جنگلی کشپل، آبشار حرم اُو، جاده های جنگلی، سوردار، جنگل اسیونگ، مراتع و چمنزارهای نومه، چشمه ها و رودخانه های پر آب و خروشان، ییلاق زیبای ایزوا و منطقه ییلاقی میر خمند و کوه های پوشیده از انبوه درختان و جنگل های وسیع و بکر آن بزنید.

خانه های سنگ و چوب و گلی لاویج هم از دیگر جاذبه های آن هستند که با هنرمندی و معماری خاصی بنا شده اند. این خانه ها که باید سد محکمی در مقابل طوفان و سرمای منطقه می بودند، با تمام سادگی، معماری جالب و پیچیده ای دارند. قطر دیواره این خانه ها گاهی نزدیک به یک متر می رسد و مثل عایقی عمل می کند که در تابستان مانع ورود گرمای شدید خورشید به داخل خانه و سرد و خنک شدن آن می شود و در زمستان از هدر رفتن انرژی گرمایی به بیرون از ساختمان جلوگیری می کند. خانه های قدیمی ده در نزدیکی همدیگر قرار دارند و هیچ حصار و مانعی آنها از هم جدا نمی کند. چیزی که نشان دهنده پیوندهای خویشاوندی و روابط عاطفی ساکنان منطقه است.

البته این روزها خانه هایی از لا به لای خانه های قدیمی سر بر آورده اند که با مواد و مصالح جدید، الگو برداری از بناها و معماری شهری و کاربرد مصالح متنوع غیر بومی ساخته شده اند و یک دستی و سادگی منطقه را از بین می برند.

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی