آنکه نقاش است و نقشی ساخته
با قلـــــــم طرح نویی انداخته
در مسیر واژه های دوستــــــــی
سطر سطــری زآشنایی داشته
آنکه چون اسطوره های پارســی
عین ولامی را به میم افراشته
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1389/02/12
معمار دانایی آنکه نقاش است و نقشی ساخته |
| با قلـــــــم طرح نویی انداخته |
| در مسیر واژه های دوستــــــــی |
| سطر سطــری زآشنایی داشته |
| آنکه چون اسطوره های پارســی |
| عین و لامی را به میم افراشته |
| هم ردیف انبیاء و عارفـــــــــــان |
| پوششی بر جـــــهل جاهل بافته |
| آنکه آهنگ و کلامی دل ربــا |
| از برای درس خـــــــــود آراسته |
| چشمه های معرفت جوشــــد ز او |
| دانشی از حد فزون انبـــــــاشته |
| لحظه هایش پر شده از خـاطرات |
| خاطراتی که زدل جان باخـــته |
| هرچه از عطرش ببویم کم بود |
| او گلستان ها ز گل ها کاشته |
| آنکه معمار است و الگوی همه |
| لاله ای بر قلب خود بگذاشته |
| با سلاح علم در راه مـــــــــــــراد |
| چون جلوداران به کفران تاخته |
| آن معلّم آن مرّبی آن که او |
| از فنونش عالمی پرداختــــــــه |
| او عزیز است و مقامش پاس دار |
| چونکه یزدان نام او بنگاشته |
| عارف آن باشد که چون قطعه زمین |
| هرکسی او را لگد انداخته |
| یعنی از زهد و کلام و علم او |
| ذره ای از دانشش برداشته |
| بار الا ها این سلیمان را مدد |
تا چو ابران سایه ها افراشته
نوشته شده توسط: سلیمان مسافر
گروه کودک و نوجوان سایت تبیان
مطالب مرتبط
