پشه آموزگار

فامّا الّذین ءامنوا فیعلمون ائه الحق من ربّهم و امّا الّذین کفروا فیقولون ما ذا اراد الله بهذا مَثَلًا یضل به کثیراً و یهدی به کثیراً

آنان که ایمان آورده‏اند می‏دانند که آن حقیقتی است از جانب پروردگارشان، و اما آنها که راه کفر را پیموده‏اند (این موضوع را که خداوند چرا پشه را مثال زده است بهانه کرده) می‏گویند:

منظور خداوند از این مثل چه بوده است؟

آری خداوند جمع زیادی را با آن گمراه کرده و بسیاری را هدایت می‏کند.

زانکه از قرآن بسی گمره شدند                         زین رسن قومی درون چه شدند2

و ما یضل به الّا الفاسقین

خورشید بر همه گیاهان می‏تابد اما پاره‏ای از گیاهان که ریشه در خاک دارند سبز و سبزتر شده و طراوت بیشتری می‏یابند، اما پاره‏ای دیگر که ریشه در خاک ندارند، بلکه بریده و جدا شده‏اند با تابش آن خشک و خشکیده‏تر می‏شوند.

مومن کسی است که ریشه در خداوند دارد و از پی و پایه خود که خداست، خارج نشده و دور نگشته است. اما فاسق همچنانکه از نامش پیداست کسی است که از عرصه رحمت و هدایت او خارج شده است، مثل کافران که بی‏ریشه‏اند و بریده از خدا و خارج شده از وادی رحمت و رضوان او.

از این‏رو می‏توان گفت: آفتاب قرآن تنها برای کسانی گمراه‏کننده و زیانبار است که فاسق باشند.(3)

ادامه دارد...

1. در روایات آمده است: ان الله یستحیی من عبده اذا صلی فی جماعة ثم سأله حاجته ان ینصرف حتی یقضیها: خداوند از بنده خود شرم دارد که در نماز جماعت شرکت کرده و حاجتی خواسته و آن را برآورده نسازد.

2. مثنوی معنوی، مولانا

3.خداوند دو گونه هدایت دارد: 1. هدایت عمومی و فراگیر که هدایت ابتدایی است. 2 هدایت پاداشی که مخصوص کسانی است که به هدایت تشریعی پاسخ مثبت دادند، اما خداوند افزون بر هدایت اضلال هم می کند؛ چنانکه می فرماید: یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا، اما اضلال و گمراه كردن خداوند برخلاف هدایت نمودن او به دو قسم تقسیم نمى‌شود بلكه براى اضلال بیش ‏از یك قسم نیست، زیرا خداوند ـ معاذ الله ـ اضلال ابتدایى ندارد و كسى را در ابتدا گمراه نكرده و فریب ‏نمى‌دهد، اضلال خداوند همواره كیفرى است و اضلال كیفرى شامل كسانى مى‌شود كه على‌رغم هدایت ‏ابتدایى، كه شامل عقل، فطرت و الهام فجور و تقوى از درون و وحى تشریعى و كتابهاى آسمانى، رسالت و ‏امامت از بیرون، دین را پشت سر گذارده و از نداى فطرت اعراض نموده و به طرف گناه حركت مى‌نماید.