از دو صفت بپرهیز...

اندرزهای دینی ( قسمت بیست و نهم )

1. از دو صفت بپرهیز، بی حوصلگی و تنبلی . زیرا اگر بی حوصله باشی بر هیچ حقی صبر  نتوانی کرد و اگر تنبل باشی بر ادای هیچ حقی قادر نخواهی بود.

2. هر دردی را درمانی است، جز بداخلاقی که درمان ناپذیر است.

3. پسندیده ترین چیزی که پدران برای فرزندان باز گذارند فرهنگ است.

4. وسیله فرمانروایی ، زیاد داشتن حوصله است.

5. اگر کوه ها به لرزه درآمدند، تو پابرجا و استوار باش.

6. با دنیا مدارا کن و حوادث روزگار را به خونسردی و سنگینی بپذیر تا بر مراد خود پیروز شوی .

7. باید با صبر  و شکیبایی  عیب هایی را که نمی توانیم نه در خود و نه در دیگران تغییر دهیم تحمل کنیم.

8. صبور باش  که صبوری ترازوی عقل  و نشانه توفیق است.

9. آنکه ترک میانه روی کـَرد ، سرگردان است.

10. آنکه بیش از اندازه محتاط است ، بسیار کم ، کار انجام می دهد.

11. بهترین کار ، میانه روی است.

12. عبادت  مردمی که به طمع «بهشت» عبادت  خدا می کنند ، سوداگری است.

13. هر که خود را شناخت خدای خود را شناخت.

14. تا می توانی از درخواست کردن بپرهیز.

15. جوانمرد آن است که دارایی  خود را بدهد و آبروی خویش را نگاه دارد.

16. خواری  در درخواست از خـَلق است.

17. شرافت مانند تیری است که چون از کمان گذشت ، بازگشت آن غیرممکن است.

18. یک قدم خواری ، به خوشی جاودانی نمی ارزد.

بخش اجتماعی سایت تبیان