تبیان، دستیار زندگی
بارواج استفاده از نمایشگرهای لمسی در زندگی روزمره، مهندسان به فکر استفاده از سطح وسیع زیر پای انسان برای ارایه خدمات افتاده‌اند. با استفاده از مولتی‌تو (Multitoe ) یا چندانگشتی می‌توانید با پاهایتان انتخاب کنید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

کف زمین صفحه‌ی لمسی می‌شود

بارواج استفاده از نمایشگرهای لمسی در زندگی روزمره، مهندسان به فکر استفاده از سطح وسیع زیر پای انسان برای ارایه خدمات افتاده‌اند. با استفاده از مولتی‌تو (Multitoe ) یا چندانگشتی می‌توانید با پاهایتان انتخاب کنید.

صفحه‌نمایش‌های مولتی‌تاچ را برای تمام سطوح اطراف انسان طراحی کرده‌اند؛ نه فقط مانیتورهای کامپیوتر، بلکه دیوار خانه‌ها و میزها و حتی سطح میز آشپزخانه‌ها و جدیداً پوست دست انسان. این امر برخی را به این فکر انداخت چرا از سطحِ وسیعِ زیر پای کاربران استفاده نکنند. مولتی‌تو یا چندانگشتی، اینترفیسی روی کف زمین است که کاربران آن را با انگشتان پایشان کنترل می‌کنند.

صفحه‌ی لمسی

به گزارش پاپ‌ساینس، اغلب سطوح مولتی‌تاچ به اندازه‌ی فاصله‌ی دسترسیِ دست‌های ما محدود هستند: سطحِ مولتی‌تاچ باید به اندازه‌ای باشد که دست ما به آسانی به هر سانتی‌متر آن برسد؛ در غیر این صورت بخش‌هایی از صفحه‌نمایش غیرقابل‌دسترس و بی‌فایده از آب درخواهد آمد. این امر، تعداد اشیایی را که ما به‌طور همزمان روی صفحه‌ی نمایش می‌گنجانیم، محدود می‌کند.

اما مولتی‌تو به کاربران اجازه می‌دهد روی بومی که در تئوری محدودیت اندازه ندارد کار کنند و اشیا را با «لگد» جابه‌جا کنند. مولتی‌تو می‌تواند چندین کاربر متفاوت را که روی یک صفحه‌نمایش کار می‌کنند بر اساس حالات پاهایشان شناسایی کند و بسته به تعادل و حالت و حرکات کاربر به آن‌ها میزان آزادی عمل خاصی بدهد.

صفحه‌ی لمسی

مولتی‌تو در اصل کاربران را با اثر کف پایشان شناسایی می‌کند و از ویژگی‌های منحصربه‌فرد و غیرتکراری کفِ پاهایشان برای تمایز آن‌ها استفاده می‌کند. مولتی‌تو می‌تواند کاربران غیرفعال را کنار بگذارد و تفاوت میان راه‌رفتن و دستورات را تشخیص بدهد و حتی جهت سرِ کاربر را بر اساس وضعیت تعادلش بفهمد. مولتی‌تو حتی می‌تواند وظایفی دقیق را مثل تایپ کردن از طریق نقاط داغ یا هات‌اسپات‌های مجازی که کامپیوتر را به گردیِ پا متصل می‌کند، انجام دهد.

این چنین، علی‌رغم محدودیت‌های ظاهری این فناوری جذاب می‌تواند کاربردهای وسیعی داشته باشد. برای مثال، یکی از این محدودیت‌ها این است که به جای ده نقطه‌ی تماس (مثل انگشتان دست) تنها دو نقطه‌ی تماس دارد و احتمالاً نمی‌تواند وظایف بغرنجی مثل چرخاندن اشیا را روی صفحه‌نمایش انجام دهد.

می‌توانید به راهروهایی هوشمند در آینده فکر کنید که شما را در یک موزه مستقیماً به یک نقاشی خاص هدایت خواهد کرد و در صورت درخواست شما اطلاعات را نمایش خواهد داد و دیگر لازم نیست روی پلاکاردهایی که روی دیوار نصب شده چیزی نوشت.

منبع:Popsci

برگرفته از: خبرآنلاین

تنظیم برای تبیان: فاطمه مجدآبادی