موسیقی از نوع زیر زمینی
ترویج شیطان پرستی در پوشش موسیقی زیر زمینی
مروجان این فحاشی های ریتمیک، در حال حاضر در داخل کشور در حال فعالیت و حتی در حال تولید کلیپهای مبتذل تصویری و به نوعی تامین کننده خوراک شبکه های ماهواره ای هم هستند. کما اینکه غفلت نهاد های نظارتی، برای آنها تبدیل به سایه ای امنیتی نیز شده است!
اکنون به زعم نظارت های ضعیف و غفلت برخی مسئولین، موسیقی های زیر زمینی مبتذل همچون موریانه در میان نوجوانان و جوانان در حال رشد است.
هر چند رشد ماهواره و علاقه دست اندرکاران شبکه های مختلف ماهواره ای به ترویج این نوع موسیقی و خصوصا سبک "رپ"(که البته به فحاشی ریتمیک شباهت بیشتری دارد تا موسیقی) را نمی توان بی تاثیر دانست، در همین حال ضعف نهاد های نظارتی در این عرصه را که منجر به افسار گسیختگی موسیقی و رشد موسیقی های زیرزمینی شده را نمی توان نادیده گرفت.
لازم به یاد آوری نیست که مروجان این فحاشی های ریتمیک، در حال حاضر در داخل کشور در حال فعالیت و حتی در حال تولید کلیپ های مبتذل تصویری و به نوعی تامین کننده خوراک شبکه های ماهواره ای هم هستند. کما اینکه غفلت نهاد های نظارتی، برای آنها تبدیل به سایه ای امنیتی نیز شده است!
جای تاسف است که این نوع از موسیقی با بی توجهی خانواده ها، در میان نوجوانان رشد قابل توجه و غیر قابل انکاری را پیدا کرده است و در حالی که انتظار می رود تا خانواده ها نظارت بیشتری را بر نوع موسیقی که فرزندان شان گوش می دهند داشته باشند ، غفلت آنها نیز بر این بی سروسامانی دامن زده است.
اما باید به یک نکته اساسی هم توجه داشت، که یکی از موثرترین ابزارهایی که شیطان پرستان در ترویج آیین های خرافی و انحرافی خود از آن استفاده می کنند، موسیقی رپ ،بلک متال و ...است که برخی خوانند گان و نوازندگان آنها گرایش های شیطان پرستی دارند.
دکتر شاهین فرهت موسیقیدان و استاد دانشگاه معتقد است:
این نوع از موسیقی اصالت فرهنگی ندارد و ریتم آن به گونه ای است که باعث ایجاد خشونت می شود و در حالی که موسیقی ایرانی دارای ردیف های عرفانی است و تعالی فکر انسان در آن دیده می شود.وی معتقد است عدم تولید موسیقی خوب باعث گرایش جوانان به این نوع از موسیقی نازل و مبتذل شده است.
اما آنچه بسیار مهم است نظارت خانواده ها به موسیقی هایی است که فرزندان شان گوش می دهند.اگر سهل انگاری برخی سازمان های نظارتی را بتوان به دلایلی توجیه کرد ، اما خانواده و پدر و مادر هیچ دلیل موجهی برای سهل انگاری در تربیت فرزند خود ندارند و بی توجهی آنان می تواند لطمه ی جبران ناپذری به تربیت فرزند شان بزند.
مقالات مرتبط
