«نماز صبح» یا «فیلم سینمایی»؟

انتخاب با شماست!

با فرا رسیدن تابستان ، یک بار دیگر شبکه های رنگارنگ صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تک خال های سرگرم کننده خود را یکی پس از دیگری رو می کنند تا مخاطبان بیکار خود - همان نوجوانان قبول خرداد- را از تنگ حوصلگی و خوردن مغز والدین نجات دهند(شاید هم برعکس). انبوهی از فیلم ها و سریال های نو و کهنه قرار است در این 93 روز گرم و طولانی، بچه ها و بزرگترها را پای جعبه جادو میخکوب کند و البته هر شبکه سعی می کند با ارائه برنامه های متنوع تر ، مخاطبان بیشتری را به سوی خود بکشاند.

تحفه ی شبکه دو سیمای جمهوری اسلامی، همچون سال گذشته، فیلم های سینمایی است که هر شب بعد از اخبار ساعت 10:30 این شبکه پخش می شود؛ اما باید دید تماشای منظم این فیلم ها به چه بهایی تمام می شود؟

قطعاً برنامه خبر شبکه دو با اجرای قابل قبول و اطلاعات مناسبی که ارائه می دهد و با پیگیری گام به گام سوژه های روز، مخاطبان خاص خود را دارد و به همین دلیل بینندگان آن تا نزدیک نیمه شب نشست های خبری را دنبال می کنند تا بتوانند از مطالب ارائه شده ، نتیجه گیری کنند.

ولی با رسیدن به ساعت 12 شب ، باید دانست که حالا وقت خواب نیست و تازه قرار است فیلم سینمایی شروع شود.

خوب، نباید از حق گذشت که بعضی از این فیلم ها واقعا ً ارزش تماشا را دارند، بنابراین همه اهل خانه- مثلاً یک خانه معمولی چهارنفره – تا پاسی از شب گذشته بیدار می مانند و در بهترین شرایط ، فیلم جالبی را هم می بینند. ولی وقتی همگی ساعت یک و نیم یا دو بعد از نیمه شب می خوابند تازه به یادشان می آید که چون فصل تابستان است ساعت 6 صبح نماز قضاست و بیدار شدن قبل از این ساعت – با فرضاً چهار ساعت خواب- «شاید» برای بزرگترهای خانه چندان دشوار نباشد ولی برای نوجوانان و جوانان که به خواب بیشتری نیاز دارند مسلماً سخت است.

و این نکته ساده ای است که گویا با گذشت زمان، دیگر در شبکه دوی سیما تبدیل به یک رسم شده که : چون تابستان است پس لازم نیست نوجوانان زودتر به رختخواب بروند؛ بلی، مدارس تعطیل است و بچه ها فردا صبح مدرسه ندارند، آما آیا نماز هم تعطیل است؟!

در تمام طول تابستان گذشته به خود گفتیم صدا و سیما در مورد همه برنامه هایش نظر سنجی می کند و قطعاً کسانی پیدا می شوند که به ساعت پخش این فیلم ها اعتراض کنند؛ ولی افسوس که انگار شبکه دو فقط با «شب» سر آشتی دارد و ساعات روز را به هیچ می گیرد. اما مگر روز را از دست ما مسلمانان گرفته اند که باید حتماً این فیلم ها را آخر شب پخش کنیم؟

کارمندی را در نظر بگیرید که عصر به خانه برمی گردد و صبح فردا هم باید در وقت مقرر در محل کارش حاضر باشد. چنین بیننده احتمالی ای به ندرت می تواند همراه فرزند نوجوانش به تماشای این فیلم ها بنشیند (چون ناچار است طوری به رختخواب برود که اگر تارک الصلوة هم باشد و به نمازش اهمیت نمی دهد، لااقل فردا خواب نماند!) دیگر دیدن پخش مجدد این برنامه که جای خود دارد.

واقعاً آیا سیمای جمهوری اسلامی نمی تواند زمان بهتری را برای پخش چنین برنامه هایی در نظر بگیرد؟ آیا بهتر نیست به جای پخش برنامه های ویژه نوجوانان درساعت 9 تا 9:30 شب (مثلاً شوالیه سیاه)، این برنامه ها را زودتر ارائه کند و در عوض فیلم هایی را که طیف بیننده وسیع تری دارد در ساعات اولیه شب نمایش دهد؟

چرا شبکه های صدا و سیما از سویی در برنامه های گوناگون مذهبی خود که با هزینه های سرسام آور تهیه می شوند، «به زبان» فرزندان این مرز و بوم را به دین و دینداری و انجام واجبات دعوت می کنند ولی از سوی دیگر « به کردار» آنان را به شب زنده داری و خواندن نماز قضا فرا می خوانند؟ و والدین خوش خیال واقعا ًباید انتظار داشته باشند که فرزندانشان کدامیک از این دو درس را فرا بگیرند؟

مریم پاک رو - سردبیر بخش فارسی