کودکانی که پدر و مادرند

تربیت یک واژه است اما درون خود هزاران معنا و دنیایی از مفاهیم را جای می دهد. برخی افراد فکر می کنند برای داشتن شیوه های تربیتی سالم فقط کافی است در مواقع متعدد و پی در پی به امر و نهی و پند و اندرز بپردازند و برخی دیگر معتقدند نباید سخت گرفت همین که فرزند در کنار ما به سر می برد و زندگی می کند شیوه زندگی را می آموزد. در حالی که نکاتی ریز و مهم در امر تربیت دخیل است که پدر و مادر در اکثر موارد با ناآگاهی می توانند مفاهیم و شیوه های نادرست را به فرزندانشان انتقال دهند. در یکی از مقالات بخش خانواده  تحت عنوان "سرنوشت را از سر بنویسید" 112141 توضیح دادیم که همه افراد در کودکی خود برحسب وقایعی که در زندگی آنها اتفاق می افتد درک متفاوتی را از شرایط در ذهن خود شکل می دهند که این تصورات و ادراکات می تواند در روند زندگی و تصمیم گیری ها موثر واقع شود.

داستان زندگی یک کودک می تواند بر مبنای اتفاقاتی نوشته شود  که شاید اطرافیان گاه دخالت مستقیمی در آن نداشتند مثلاً کودکی که چند شبی را به علت بیماری در بیمارستان گذرانده است و به دلیل شرایط خاص، پدر و مادر نتوانسته اند در کنار او حضور یابند این ادراک را شکل می دهد که ممکن است آنها مرا در شرایطی تنها بگذارند. البته جای امیدواری است که این پیش نویس ها قابل تغییر است و امری ثابت نیست. در ادامه همین بحث می خواهیم حکم هایی را به شما معرفی کنیم که پدر و مادر و یا اطرافیان در جریان زندگی به فرزند خود منتقل می کنند و این حکم ها می تواند تقریباً کل احوالات زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. لذا اگر حکم های خود را بشناسید و آنها را کشف کنید می توانید در جهت موفقیت بیشتر آنها را تغییر داده و یا تعدیل نمایید. لازم به ذکر است در صورتی حکم های زندگی می تواند بر افراد موثرتر واقع شود که به صورت غیرمستقیم منتقل شود مانند مثال بالا (کودک در بیمارستان)

1- حکم وجود نداشته باش: این حکم در حالت شدید برای کسانی است که اقدام به خودکشی کرده و یا تمایل دارند به زندگی خود خاتمه دهند. حتماً افرادی را دیده اید که ابراز می کنند هیچ منفعتی برای اطرافیان خود ندارند و وجودشان بی ارزش است و احساس پوچی و بی هدفی دارند. این پیام را افراد در دوران کودکی از والدینی گرفته اند که انتظار تولد آنها را نداشته اند یا در حالت نفسانی کودک و وجودشان، تولد نوزاد خود را محرومیت از توجه به خود می دانسته اند. این کودکان چنین درک می کنند که در خانه زمینه را برای وجود خود مناسب نمی دانند. گاهی نیز افرادی با همین شرایط این حکم را دریافت نمی کنند دلیل آن این است که حکم به صورت مشروط منتقل می شود. وجود نداشته باشد مگر آنکه پولدار باشی یا تحصیل کرده باشی. او در تصور خود چنین شکل می دهد که اگر مهندس شوم دیگر ارزشمندم. این تصور نیز به این دلیل است که گاه دیده مادر از شخصی تعریف و تمجید می کند که از دارایی یا تحصیلات یا امکانات خاصی برخوردار بوده است.

2- حکم خودت نباش: خانواده هایی که فرزند خود را با نوعی دیگر مقایسه می کنند و یا انتظاری مطابق با جنسیت دیگری دارند چنین به کودک القا می کنند که «تو قابل پذیرش هستی اگر ...». به این صورت آنها به نوعی تلاش می کنند تا به فرزند خود متوجه کنند، با این خصوصیاتی که داری جالب نیستی، اگر نوع دیگری باشی دوست داشتنی می شی» اگر ما تنها یک جنبه از شخصیت فرد را برجسته کنیم کودک نیز برای قابل پذیرش شدن فقط یک جنبه را در خود تقویت می نماید.

3- حکم بچه نباش:افرادی که دارای این حکم هستند والدینی داشته اند که بخش کودک آنها بارز و مشخص و برجسته بوده و مدیریت رفتار پدر  و مادر را بر عهده دارند. این والدین از فرزندان خود انتظار دارند که مثل والد از آنها مراقبت کنند لذا فرزند خود را در کودکی و در سنین پایین در خارج از توان و اقتضائات سنی مسئولیت پذیر می کنند. افراد دارای این حکم بخش کودک کمرنگی داشته، بسیار کمال گرایند. همیشه نقش مراقبت از دیگران را بر عهده می گیرند و زمانی خود را مورد تایید و دوست داشتنی می دانند که به دیگران خدمات مراقبتی ارائه دهند. حتی گاه ممکن است به علت مراقبت از والدین هیچ گاه تن به ازدواج ندهند. کودکان در خانواده های متشنج و یا فرزندان والدینی که بخش والد بسیار قوی دارند و یا در خانواده ای تربیت یافته اند که شادی رواج نداشته، همچنین تک فرزندها و فرزندان اول بیشتر امکان دارد که چنین حکمی را دارا باشند.

برای اطلاع بیشتر از بخش های مختلف شخصیت اعم از کودک، والد، بالغ به مقاله "

فهیمه کهتری - گروه خانواده و زندگی تبیان

کتاب "

در صورت وجود ابهام و سئوال در مورد تربیت فرزند می توانید با

مقالات مرتبط

آینه تمام نمای والدین

تشویق: هدف یا وسیله؟

جاودانه ترین ارث برای فرزند

با هر نگاه و لبخندتان ،می آموزد

با جسارت، تربیتش کنید

منشور اخلاقی کودکان رسید

لطفا میانبر نزنید!