دُخت علی علیه السلام
وام گـذار لـــب تـــــو راســـتـــــی |
گفتی و چون شعله به پا خاستی |
بـانـگ رسـای تـو ستــم سـوز شد |
کـشتــه مـظـلـوم تـو، پـیـروز شد |
خواست که غم دست تو بندد ولی |
غـم کــه بـُـود در بــر دُخـت علی؟ |
قــامــت تــو قـامت غم را شکست |
دُخـت علــی را نتوان دست بست |
ای دل دریـــــا، دل دریــــای تـــــــو |
عـرش خـــدا مـــنــزل و مـأوای تو |
جـسم تــو از عـشق مـگر ساختند |
کـایــن هـمـه جـان در ره تـو باختند |
آنـچـه تــو کــردی بـه صــف کـربـــلا |
کـــردهی مــخـلــوق بــود یــا خدا؟ |
آن هـمـه غـم، آن هـمـه استـادگی |
آن هــمـــه سُـتـْــواری و آزادگــی |
آن همه خون دیدن و چون گُل شدن |
دشت خـــزان دیـدن و بـلـبل شدن |
سرودهی: علی موسوی گرمارودی
تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان