بوی هلهله

دست بـهاری بــال سبـز پـنـجـره‌هـا را گــشـود

از راه مـی آیـد، بـبین ! بانوی گل‌های کبود

تا از خـیـال چـشـمها، شوق تماشایش گذشت

پیچید بوی هلهله، بوی خوش اسپند و عود

آه این فرشته کیست؟ این که در حضورش تا ابد

پیـشـانی افـلاکیـان بـر سجده می آید فرود

بـانـوی مـن! امـشب بـرای لحظـه‌هایت، روزگار

شعری حماسی با ردیف بردباری می‌سرود

در بـاغ مـی‌پـیـچـد شبـی بـوی قـدم‌های بهار

بـر تـو هـزاران پـنـجـره، بـانوی دریایی! درود