گفتگوی متفاوت با پدیده بسکتبال ایران
بسکتبال ایران طی چند سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و از دروازه های آسیا عبور کرده است. حالا نگاه دنیا به بسکتبال ما عوض شده و تیم ملی ما در جام جهانی ترکیه شرکت خواهد کرد، جایی که تمام کشورهای قدرتمند دنیا در این رشته شرکت دارند و اوج هیجان و رقابت را در بسکتبال به نمایش خواهند گذاشت. حامد آفاق، ملی پوش تیم مهرام هم یکی از افرادی است که اگر اتفاق خاصی نیفتد، در این تورنمنت بزرگ و معتبر شرکت خواهد کرد تا برای کشورمان افتخارآفرینی کند. در حالی که ایران با آمریکا همگروه است، آفاق نه این که از رویارویی با این تیم نمی ترسد، بلکه معتقد است شاید آمریکایی ها تیم ایران را دست کم بگیرند و طی یک حادثه حتی بتوانیم آنها را شکست دهیم هرچند که بروز چنین اتفاقی بعید است اما غیرممکن نیست.
حامد آفاق اسلامیه متولد 1361 در مشهد است. در حال حاضر 11 سال است که بسکتبال بازی می کند و 7 سال عضو تیم ملی است. او از تیم ملی جوانان به اردو دعوت شده. یک خواهر و 4 برادر دارد. متاهل و دارای دو فرزند است.
گفتگوی متفاوت با ستاره بسکتبال ایران را در زیر بخوانید:
اگر یک ساعت از زندگی ات باقی باشد، در آن یک ساعت چه کار می کنی؟
سعی می کنم در این یک ساعت کنار همسرم و فرزندانم باشم چون آنها همه زندگی من هستند و دوست دارم لحظات آخر هم کنار آنها باشم. برای من لذتی بهتر از بودن کنار همسرم و فرزندانم وجود ندارد.
بزرگ ترین حسرت زندگی؟
فکر نمی کنم چیزی باشد که حسرت آن را خورده باشم. اصلاً ارزش ندارد که حسرت چیزی را در این دنیا بخوری. چرا باید حسرت بخوریم وقتی که عمر محدود است و می دانی که چیزی با خودت از این دنیا نمی بری. همیشه سعی کرده و می کنم که حسرت چیزی را در دنیا نخورم چون این طوری خیلی راحت تر زندگی می کنم.
بزرگ ترین افتخار زندگی شما چیست؟
همین که ورزشکار شدم و سالم زندگی می کنم، بزرگ ترین افتخار زندگی من است. چه افتخاری بالاتر از این است که آدم ورزشکار باشد و برای مملکت و آب و خاکش و مردمی که با آنها زندگی می کند، افتخار کسب کند و باعث شادی دل آنها شود.
خوش تیپ ترین بازیکن تیم ملی بسکتبال چه کسی است؟
تا حالا به این موضوع فکر نکرده ام. اصلاً به این چیزها اهمیت نمی دهم و برایم مهم نیست. من همه بچه های تیم را در یک سطح دوست دارم و به این مسائل اصلاً دقت و توجه نمی کنم.
نقطه ضعف شما چیست؟
یک مقدار کم رو هستم که البته فکر می کنم بهتر از قبل شده ام.
و نقطه قوت شما؟
نقطه قوتم صبرم است، آدم صبوری هستم.
سطح بسکتبال ایران را چطور می بینید؟
به نظر من در این چند سال خیلی بالاتر از آسیا رفته ایم و پیشرفت زیادی داشته ایم. الان غرب آسیا و آسیا برای ما کوچک شده و باید به مسابقات و بازی های بزرگ تر فکر کنیم. ما در مسابقات غرب آسیا خیلی راحت حریفان را می بریم. بازیکنان خارجی که به لیگ ایران می آیند، فکر می کنند لیگ ما هم مثل لیگ کشورهای عربی است اما وقتی در لیگ ما بازی می کنند، متوجه می شوند و می بینند که لیگ ایران سطح و کیفیت بالاتری دارد و پیشرفت خوبی داشته است.
لیگ امسال چطور بود؟
بازی های امسال خیلی نزدیک و حساس بود هرچند که ما بدون شکست قهرمان شدیم اما بازی ها خیلی سنگین بود. البته امسال تعداد تیم ها کمتر بود اما سطح کار خیلی بالا بود. مثلاً ذوب آهن تا فینال بالا آمد و برای خود ما هم مشکل ساز شد.
می توانیم بگوییم که لیگ ما فراتر از آسیاست؟
صد در صد همین طور است. بازیکنان خارجی هم که به ایران می آیند، همین نظر را دارند. پارسال که در اندونزی با مهرام قهرمان باشگاه های آسیا شدیم، فقط در فینال یک مقدار اذیت شدیم و کارمان سخت بود. به هر حال فینال هم شرایط و استرس خودش را دارد اما در بقیه مسابقات به راحتی قهرمان شدیم.
حضور ملی پوشان در تیم های مختلف چه کمکی به پیشرفت بسکتبال ما می کند؟
هر تیمی 3 بازیکنه ملی پوش دارد و تیم ها بیشتر از 3 بازیکن ملی پوش نمی توانند جذب کنند. این یکی از کارهای خیلی خوب فدراسیون بوده تا تیم های دیگر هم سطح کارشان بالا برود و عملاً باعث پیشرفت بسکتبال ما می شود.
امسال باید در جام جهانی ترکیه شرکت کنید. در رابطه با این مسابقات چه صحبتی داری؟
ما با حضور در المپیک تجربه زیادی کسب کردیم. با تدارک خوبی که داریم چون قبل از المپیک هم تیم خوب تدارک شد و می دانم که فدراسیون تلاش می کند تا قبل از جام جهانی هم تیم خوب تدارک شود، مطمئن هستم که در ترکیه خوب ظاهر می شویم و از آبروی بسکتبال ایران دفاع خواهیم کرد. امیدوارم با همت بچه ها بتوانیم از گروه مان صعود کنیم.
آمریکا، تونس، برزیل، اسلوونی و کرواسی با ما همگروه هستند. این گروه را چطور ارزیابی می کنی؟
تیم هایی که به جام جهانی می آیند، تیم های کمی نیستند. کرواسی و اسلوونی لیگ های بسیار خوبی در اروپا دارند و آمریکا هم NBA را دارد که نیازی به توضیح ندارد. کارمان سخت هست اما از پس کارهای سخت برمی آییم. شاید آمریکا، اسلوونی و کرواسی را نتوانیم ببریم، اما برزیل و تونس را می توانیم ببریم و از گروه صعود کنیم چون شنیده ام که با 2 پیروزی هم می توان از گروه صعود کرد.
بدون تعارف از رویارویی با آمریکا ترسی ندارید؟
اتفاقاً انگیزه بالایی داریم که با آمریکا بازی کنیم، چون در المپیک آنها در گروه ما نبودند، خیلی دوست داشتیم با آنها بازی کنیم چون بازی کردن با بازیکنان بزرگ یک افتخار است. شخصاً خیلی دوست دارم مقابل آمریکا بازی کنم.
فکر نمی کنی با اختلاف زیاد به آنها می بازیم؟
نه چنین فکری نمی کنم. شاید آنها مقابل ما انگیزه نداشته باشند و حتی ما را دست کم بگیرند اما تا آخرش می جنگیم و تا جایی که بشود، اختلاف را کم می کنیم.
به بردن آمریکا هم فکر می کنید؟
یکسری چیزها هست که شاید حادثه باشد و اتفاق بیفتد. آمریکا مهد بسکتبال دنیاست و شاید یک حادثه باعث شود که آنها را ببریم. پارسال ما صربستان را بردیم که خودشان هم فکرش را نمی کردند اما با 4 یا 5 اختلاف آنها را بردیم که مربی صربستان بعد از بازی گفت: اگر ایران ما را نمی برد، اصلاً نمی دانستم که بسکتبال دارد. جالب است بدانید که همان تیم چند روز قبل از بازی با ما روسیه را برده بود. شاید در جام جهانی هم آمریکا مقابل ما انگیزه کمی داشت و آنها را بردیم. این اتفاقات ممکن هست اما آمریکا قدرتمند می آید که قهرمان شود. به هر حال بعید است که بتوانیم آمریکا را ببریم مگر این که یک اتفاق باشد.
در جام جهانی مقامی به دست می آوریم؟
به امید خدا تمام سعی و تلاشمان را می کنیم. چون بار اول است که در این مسابقات شرکت می کنیم، کارمان خیلی سخت است. امیدوارم تونس و برزیل را ببریم. اسلوونی و کرواسی خیلی قوی هستند و پارسال با 20 اختلاف امتیاز به آنها باختیم. تمام سعی مان را می کنیم تا نماینده شایسته ای برای ایران در این تورنمنت بزرگ باشیم. کشورهای صاحب بسکتبال در این مسابقات شرکت می کنند، کشورهایی که ورزش اول آنها بسکتبال است و به همین دلیل کارمان سخت است.
اوضاع پول در بسکتبال چطور است؟
وضعیت پولی نسبت به گذشته بهتر شده اما آن طور که بقیه فکر می کنند، نیست. پول در بسکتبال نسبت به رشته های دیگر مثل فوتبال و حتی والیبال هم نیست در صورتی که آسیب دیدگی در بسکتبال خیلی بیشتر از والیبال و فوتبال است.
دوست نداشتی فوتبالیست می شدی تا پول خوبی هم به دست می آوردی؟
من بسکتبال را دوست داشته و دارم. هیچ وقت به این مساله فکر نمی کنم. از روزی که بسکتبال را شروع کردم، پولی در کار نبود ولی من بسکتبال را انتخاب کردم.
پشیمان نیستی؟
نه، نه، الان راضی هستم چون به چیزی که دوست داشتم، رسیدم.
شما مثل بعضی از ورزشکاران شغل دوم دارید؟
ما حرفه ای که نه اما نیمه حرفه ای کار می کنیم و روزی 2 جلسه تمرین می کنیم. من دنبال درسم هستم و نمی توانم دنبال کاسبی باشم. همین که کنار بسکتبال درس می خوانم، برایم کافی است.
به مربیگری برای بعد از دوران بازیگری فکر کرده ای؟
فکر نکرده ام؛ اما مربیگری را اصلاً دوست ندارم. هیچ علاقه ای به مربیگری ندارم. البته هنوز هیچ فکری برای بعد از دوران بازیگری ندارم؛ اما چیزی که مشخص است این که به مربیگری اصلاً علاقه ندارم.
تا چند سال دیگر بازی می کنی؟
خودم دوست دارم تا 37 یا 38 سالگی بازی کنم. اگر مصدومیت جدی برایم پیش نیاید، دوستدارم تا آن موقع بازی کنم، چون واقعاً عاشق بسکتبال هستم و دوست دارم در زمین باشم و بازی کنم.
همسرت چقدر به تو در راه قهرمانی کمک می کند؟
یکی از کسانی که واقعاً در پیشرفت من موثر بوده و سهم داشته، همسرم است. خیلی مواقع که خسته و داغون هستم، همسرم به من کمک می کند تا خوب استراحت کنم. همسرم بازی های مرا از نزدیک و در سالن می بیند و اشکالاتم را می گوید. در کل به من خیلی آرامش می دهد تا بتوانم بهتر و راحت تر کار کنم.
همسر شما هم ورزشکار است؟
بله، همسرم در رشته تیراندازی 10 متر بادی فعالیت می کند.
محشون به عنوان رئیس فدراسیون چه تاثیری در رشد و پیشرفت این رشته در ایران داشته است؟
نتیجه هایی که تیم ملی گرفته، نشان می دهد که حاصل برنامه ریزی و کار اصولی فدراسیون بوده است. ما در آسیا قهرمان شدیم، در المپیک مقام یازدهم را به دست آوردیم و ورودی جام جهانی هم گرفتیم. اینها نشان می دهد که زحمت زیادی کشیده شده و فدراسیون و در راس آنها تلاش زیاد و برنامه ریزی اصولی داشته اند.
این که محشون از خانواده بسکتبال است، چه تاثیری روی کارش دارد؟
این مساله خیلی مهم است. آقای محشون خودش بسکتبال بازی کرده و خاک این رشته را خورده است. به همین دلیل مشکلات بچه ها را خوب درک می کند و خوب می داند که بچه ها چه می گویند. به نظر من بسکتبالی بودن آقای محشون یکی از عوامل موفقیت ایشان در فدراسیون بوده است.
اگر قرار باشد به عنوان یک ملی پوش حرف دلت را به محشون بزنی، چه می گویی؟
فقط می گویم دنبال این باشند که یک سالن خوب به جز سالن 12 هزار نفری آزادی از سازمان تربیت بدنی بگیرند تا تنها برای بسکتبال از آن استفاده شود. در حال حاضر تنها سالن خوب ما سالن آزادی است که چون بازی های زیادی از رشته های مختلف در آن برگزار می شود، در حال فرسایش است.
اگر همین الان 10میلیارد تومان پول به تو بدهند، چه کار می کنی؟
به این مساله فکر نکرده ام. سعی می کنم یک مقدار از آن را پس انداز کنم و با یک مقدار از آن هم کاسبی کنم. پول خیلی زیادی است و واقعاً نمی دانم اگر چنین مبلغی داشته باشم، باید با آن چه کار کنم. چون ما هیچ وقت از این پول ها نگرفته و نخواهیم گرفت. خیلی سخت است که حتی به آن فکر هم بکنم.
چقدر از 10 میلیارد را حاضری صرف امور خیریه بکنی؟
اگر 10 میلیارد به من بدهند، نصف آن را صرف کار خیر می کنم. چون پول خیلی زیادی است و احتیاج به این قدر پول ندارم.
انگار با پول زیاد رابطه خوبی نداری؟
پول به اندازه اش خوب است. وقتی 10 میلیارد احتیاج ندارم و به درد من هم نمی خورد، چرا باید به آن فکر کنم. بهتر است به چیزهایی که دارم یا می توانم به آن برسم، فکر کنم.
تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
