خروس سحرخیز
دوستان عزیز در قسمت قبل خواندید که تاجک متوجه شد که صدای خروس برنده از کلبه ی نوروزخان می آمد و حالا ادامه ی ماجرا........
زمزمهای بین خروسها پیچید. همگی گفتند: «ما باید این خروس را ببینیم.»
در تمام طول روز خروسها مرتب روی پشتهی روبه روی پنجره میرفتند و داخل کلبه سرک میکشیدند؛ اما خروس سحرخیز را نمیدیدند.
شروع کردند به یک خروس، چهل خروس:
- چرا از کلبه بیرون نمیآید؟
- نکند جادویی در کار است؟
- نکند نوروزخان غذاهای بهتری به او میدهد تا او زودتر از ما از خواب بیدار شود.
و...
در طول روز چند بار زن نوروزخان با جارویش دوید طرف آنها و کیش کیششان کرد؛ حتی یک بار جارویش را زد به تاج تاجک که برای شناسایی خروس سحرخیز تا وسط کلبه رفته بود. سر شوهرش هم داد زد: «این بلا به جان گرفتهها امروز چه مرگشان است؟ نکند میخواهند بیایند تو به جای ما توی کلبه زندگی کنند و ما برویم توی مزرعه؟»
چند شب دیگر گذشت. خروسها همچنان با صدای خروس ناشناس از خواب بیدار میشدند. یک شب وقتی زن نوروزخان خروسها را جا کرد و خروسها باز همان طور که در رختخواب علفیشان غلت میزدند، از خروس ناشناس حرف میزدند. تاجک با خودش گفت: «من دیگر طاقت نمیآورم. باید همین امشب از کار این خروس سر در بیاورم.» بدون اینکه کسی او را ببیند از لانه بیرون آمد و به طرف کلبه که پنجرهاش روشن بود راه افتاد. میخواست تمام شب را روی پشتهی رو به روی پنجره بیدار بماند تا هنگام قوقولی قوقوی خروس آنجا باشد و او را ببیند. نوروزخان رفت تو رخت خوابش، ساعتش را کوک کرد و برق را خاموش کرد. پنجره تاریک شد. تاجک با بیقراری منتظر رسیدن صبح شد. نزدیکیهای صبح، صدای خروس ناشناس این بار خیلی نزدیک به گوش رسید. با تمام وجود زل زد به پنجره. پنجره روشن شد. نوروزخان پتو را از روی خودش کنار زد. ساعت کوکی را برداشت. چشمان تاجک به خروس کوچولویی افتاد که از ساعت بیرون آمده بود، تکان میخورد و قوقولی قوقو میکرد. نوروزخان دکمهای زد و آن خروس داخل ساعت رفت.
تاجک گفت: «حالا فهمیدم!» و قوقولی کنان به طرف خروسهای دیگر به راه افتاد. با خودش گفت: «سحرخیزی این خروس سوسول به درد خودش میخورد! مجبور است همیشه در آن قفس کوچک زندانی باشد.»
صدای خروسهایی که یکی یکی از خواب بیدار میشدند، مزرعه را پر کرده بود.
محدثه رضایی
گروه کودک و نوجوان سایت تبیان
***************************************
مطالب مرتبط
