در دوران رژیم طاغوت از استخدام در دستگاه های دولتی اجتناب كرد و همگام با امت مسلمان ایران در جریانات انقلاب شركت جست. پس از پیروزی انقلاب، به خدمت وزارت راه و ترابری درآمد و در استان خوزستان انجام وظیفه كرد .

در دی ماه 58 به معاونت وزارت راه و ترابری انتخاب شد .

او در هفتم تیر ماه 1360 همراه شهید بهشتی در ركوعی عاشقانه به خدا پیوست.

شهید حجة الاسلام «حاج شیخ عبدالوهاب قاسمی»، نماینده مردم ساری

در سال 1312 در سواد كوه متولد شد.

پدرش روحانی بود و علوم حوزوی را از همانجا آغاز كرد. سپس در محضر اساتید بزرگ تحصیل كرد تا به اجتهاد رسید. نطق های كوبنده او در زمان انقلاب و پیش از آن، به سبكی خاص و جاذب مشهور بود. در 15 خرداد دستگیر شد و به خدمت اجباری رفت؛ در پادگان یك افسر پزشك به علت ضعف چشم معافش كرد و او دوباره در خدمت مردم قرار گرفت . سخنرانی های پر شور و حرارت او هرگز از یاد مردم ساری نخواهد رفت . آنها او را به نمایندگی خود به مجلس شورای اسلامی فرستادند و سرانجام شهادت او در هفتم تیرماه 1360 با شهادت در كنار سید مظلومان انقلاب رقم خورد.

شهید «علی اكبر فلاح»

در سال 1319 در قزوین زاده شد .

خانواده ای متدین و پدری كاسب داشت. پس از تحصیلات متوسطه موفق به اخذ فوق دیپلم تأسیسات شد و مبارزات جدی خود را با واقعه 15 خرداد 42 آغاز كرد. در تمام سال های اختناق رژیم پهلوی، زبان اعتراضش گشاده بود و از ابراز حقایق باكی نداشت .

بعد از پیروزی انقلاب دبیر دبیرستان كامران شد ، در تعطیلات نوروزی به جبهه رفت و در دفاع مقدس و مظلومانه ملت ما شركت كرد. در بازگشت از جبهه و به شوق زیارت شهید بهشتی به كربلای سرچشمه رفت. و در هفتم تیرماه سال 1360 مزد عاشقی اش را گرفت.

شهید «رحمان استكی»، نماینده مردم شهركرد

در سال 1329 در شهركرد به دنیا آمد .

در رشته علوم تربیتی فارغ التحصیل شد و در جلسات درسی استاد محمد تقی جعفری و درس خصوصی شهید بهشتی حضور یافت .

سازماندهی راهپیمایی های زادگاهش با نظارت و هدایت او صورت می گرفت و طی یك سند محرمانه به عنوان عامل تحریك دانش آموزان استان به ساواك معرفی شد .

پس از پیروزی انقلاب، به عنوان معاون آموزش و سرپرست اداره كل آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شد و اندكی بعد با رأی قاطع مردم به مجلس شورای اسلامی راه یافت . او نیز جزء عاشقان ابا عبدالله و شهیدان هفتم تیرماه 1360 است.

شهید مهندس «هادی امینی»

در سال 1332 در تهران متولد شد.

مهندسی مكانیك و تأسیسات را از دانشگاه تهران اخذ كرد .

با پیروزی انقلاب و در پی عضویت در حزب جمهوری اسلامی، یكی از سرپرستان بنیاد مستضعفان شد و پس از آن فعالیت وسیعی را برای آب رسانی به دهات اطراف تهران آغاز كرد . مدتی را در واحد مهندسین استانداری تهران خدمت كرد و در افشای منافقین و بنی صدر كوشش فراوانی كرد .

یك بار نیز تا مرز شهادت پیش رفت اما عاقبت نام او در كاروان شهدای ایران و در كنار شهید مظلوم بهشتی، در دفتر شهادت ثبت شد.

شهید «علیرضا چراغزاده دزفولی»، نماینده مردم رامهرمز

در سال 1332 در اهواز به دنیا آمد .

پدرش درودگری ساده بود. او كار و تحصیل را از پی هم دنبال می كرد. پس از اخذ لیسانس در رشته حسابداری به استخدام شركت نفت درآمد و یك سال بعد استعفا نمود .

نخستین مسئولیت او پس از انقلاب، بخشداری هفتگل بود و یك سال بعد در 27 سالگی به عنوان اولین نماینده مردم به مجلس شورای اسلامی رفت .

مقالات فراوانی در زمینه روش مطالعه و برداشت و روش سخنرانی از او در دست است كه یادگار دوران تحصیل و تحقیق است.او نیز یكی از كاروانیان قافله عاشورای تیر ماه 60 بود.

شهید «حسن اجاره دار »

در سال 1329 در تهران متولد شد. كار و تحصیل را از پی هم دنبال كرد و دیپلم ریاضی گرفت. مبارزه را در سال 1349 آغاز كرد و در سال 55 دستگیر شد . از یاران شهید مظلوم بهشتی و دكتر مفتح بود.

با پیروزی انقلاب به گسترش كتابخانه های مساجد تهران پرداخت و فعالیت های قوی سیاسی خود را در سطح دانشجویی پی گرفت.

در اسفند 57 به عضویت شورای مركزی حزب جمهوری درآمد و در هفتم تیر 1360 به صف شهیدان كربلا پیوست.

شهید «عباس ابراهیمیان»

نخستین كارش را پس از پیروزی در كمیته امداد امام خمینی آغاز كرد و سپس به عضویت حزب جمهوری اسلامی درآمد. در روابط عمومی حزب و واحد شهرستان ها نهایت همت خود را صرف كرد و از آنجا به واحد تشكیلات رفت.

از آنجایی كه بعضی از اعضای خانواده اش جذب گروهك منافقین شده بودند با آنها قطع رابطه كرد و به همین علت سخت مورد آزار و اهانت واقع شد.

او یكی از سربازان واقعه سرچشمه و از شهیدان مظلوم هفتم تیر ماه 1360 است.

شهید دكتر «سید محمد باقر حسینی لواسانی» نماینده مردم تهران

در سال 1322 در تهران متولد شد. خانواده ای روحانی و ساكن یكی از محلات جنوب تهران – سنگلج – داشت. اجدادش از علما و مدرسین حوزه های علمیه بودند و مادرش او را حسین صدا می زد. در سال 53 بود كه تخصص گوش و حلق و بینی را به پایان رساند و در شمیرانات به طبابت پرداخت. همزمان با تحصیل طب، دوره تربیت معلم را گذراند و علوم فقهی و فلسفه را نزد علمای بزرگ آموخت. از محل كار به علت فعالیت های مذهبی به دادگاه اداری فرا خوانده شد و تا پیروزی انقلاب از كار منفصل گردید.

همراه با دكتر واعظی به درمان مجروحین 17 شهریور پرداخت و اندكی بعد در 21 بهمن 57 عازم تسخیر كلانتری های تهران شد. فردای همان روز به اتفاق برادرش دكتر جعفر به بیمارستان رویال رفت و مداوای مجروحین نبردهای خیابانی را به عهده گرفت.

بعد از پیروزی انقلاب به معاونت بهزیستی وزارت بهداشت برگزیده شد و با شهید فیاض بخش طرح سازمان بهزیستی را پی ریزی كرد و عاقبت در حالی به صف شهدای هفتم تیر پیوست كه عهده دار نمایندگی مردم تهران نیز بود.

شهید دكتر «محمد علی فیاض بخش» وزیر مشاور و سرپرست سازمان بهزیستی

در سال 1316 در تهران به دنیا آمد. خانواده ای خیّر و مذهبی داشت. تحصیلات عالی را تا اخذ تخصص در جراحی ادامه داد و چهار سال رایگان طبابت كرد.

پیش از 17 شهریور كمك های اولیه پزشكی را به انقلابیون آموزش می داد و در جمعه خونین به مداوای مجروحین پرداخت.

در آبان 58 كمیته آسایشگاه معلولین انقلاب را تأسیس كرد و بعد از پیروزی انقلاب، برای نخستین بار كار دولتی را پذیرفت. ابتدا مدیر كل توانبخشی وزارت بهداری شد و لایحه سازمان بهزیستی را به كمك شهید لواسانی به شورای انقلاب برد. «كمیته امداد امام خمینی» از یادگارهای اوست. یكی از سه پزشك گروه 7 نفره منتخب و رابط امام در انقلاب فرهنگی بود. نام او عاقبت در هفتم تیم ماه 1360 به مقربین درگاه الهی اضافه شد و به شهادت دست یافت.

شهید حجةالاسلام «محمد علی حیدری» نماینده مردم نهاوند

در سال 1315 در قم به دنیا آمد. پدرش از علمای برجسته و مورد احترام منطقه غرب بود.

در سن 30 سالگی به درجه اجتهاد رسید و همگام با روحانیون در خرداد 42 مبارزاتش را شروع كرد.

در سال 42 دستگیر شد و به زندان قزل قلعه منتقل شد. پس از فوت پدر به نهاوند رفت و در سال 55 از سوی امام مأموریتی به لبنان داشت؛ با امام موسی صدر ملاقات كرد و در بازگشت دستگیر شد و به شهر بابك تبعید گردید.

در بازگشت از تبعید با استقبال بی سابقه مردم نهاوند مواجه شد و مجدداً دستگیر شد و به زندان افتاد. در زمان بختیار در دانشگاه تهران تحصن كرد و پس از پیروزی انقلاب از سوی امام به عنوان امام جمعه نهاوند برگزیده شد. همزمان سرپرستی كمیته های انقلاب و حاكمیت شرع دادگاه های همدان را به عهده گرفت.

كمی بعد با آرای قاطع مردم همدان به مجلس رفت و در انفجار مركز حزب جمهوری در هفتم تیر ماه شصت به شهادت رسید.

شهید «محمد خوش زبان»

در سال 1340 در تهران متولد شد.

در یك خانواده مذهبی بالید و بزرگ شد. تحصیلاتش را تا دیپلم ادامه داد و یكی از دانش آموزان ممتاز و صاحب مطالعه دبیرستان شد. زندگی سیاسی اش را از همان زمان آغاز كرد و بعدها در جریان پیروزی انقلاب نقش پرشوری را عهده دار شد. در درگیری های بهمن 57 به رزمندگان انقلاب مهمات می رساند و در سقوط كلانتری ها مؤثر بود.

بعد از پیروزی انقلاب به عضویت «حزب جمهوری اسلامی» در آمد و به ترتیب سرپرستی منطقه، سرپرستی تبلیغاتی استان و مسئولیت انتظامات نماز جمعه و راهپیمایی ها را پذیرفت.

وقتی خبر شهادتش را در عاشورای هفتم تیر ماه 1360 به مادرش دادند گفت: او را امام زمان (عج) به من هدیه داده بود امام زمان (عج) هم پس گرفت.

شهید «غلامعلی معتمدی»، معاون رفاه و تعاون وزارت كار

در سال 1327 در شیراز متولد شد. در خانواده ای مذهبی و مقید به مبانی دینی پرورش یافت. جد مادری اش عالم بزرگواری بود كه به فقاهت و ولایت شهرت داشت.

تحصیلات عالی را تا اخذ مهندسی مكانیك از دانشكده فنی دانشگاه تهران ادامه داد و در تمام دوران تحصیل، مبارزه علیه رژیم را مجدانه دنبال كرد.

پس از پیروزی انقلاب به عنوان مشاور اقتصادی استانداری اصفهان منصوب شد و بعد به سرپرستی وزارت كار رسید. بنی صدر با وزارت ایشان مخالفت كرد و عاقبت به عنوان معاون رفاه و تعاون وزارت كار انتخاب شد. او بلافاصله طرح رفاه كارگران را تهیه كرد و به وزارتخانه پیشنهاد داد.

نام این شهید عزیز اینك در قاموس شهادت و همردیف كاروانیان هفتم تیر ماه 60 می درخشد.

شهید «عباس حیدری» نماینده مردم بوشهر

در سال 1323 در یكی از روستاهای شیراز به دنیا آمد. با پایان بردن دوره دبیرستان به عنوان تكنسین مخابرات در وزارت پست و تلگراف استخدام شد. مبارزاتش را علیه رژیم پهلوی از همان روستا شروع كرد و با تعقیب و آزار ساواك به بوشهر منتقل شد.

در دوران پیروزی، نقش مهمی در مخابره پیام های امام خمینی داشت و پس از پیروزی از سوی مردم بوشهر به نمایندگی مجلس شورای اسلامی برگزیده شد.

او در شامگاه هفتم تیر ماه شصت و در همدستی منافقین و آمریكا همراه دیگر كاروانیان عاشورای ایران به شهادت نائل آمد.

شهید دكتر «سید عبدالحمید دیالمه» نماینده مردم مشهد

در سال 1332 در تهران متولد شد. فلسفه و منطق را نزد استاد شهید مطهری و تحصیلات جدید را در رشته پزشكی دانشگاه مشهد ادامه داد. در دوران دانشجویی، كتابخانه اسلامی خوابگاه دانشگاه مشهد را راه اندازی كرد و رای نخستین بار جلسات دعای كمیل را در كنار مبارزات سیاسی رایج ساخت. او جلسات سخنرانی پرباری با عنوان «صراط مستقیم» داشت كه دانشجویان و مردم عادی با اشتیاق از آن استقبال می كردند.

بعد از اخذ دكتری «مجمع تفكرات شیعی» را در تهران پایه گذاری كرد و مبارزات مؤثری را در برابر خطوط و تفكرات انحرافی پی گرفت.

فعالیت های سیاسی اش در مشهد او را به عنوان یك چهره مبارز و محبوب در میان مردم مشهور كرد و در حالی كه تنها 29 سال داشت با اكثریت قاطع آراء مردم به مجلس شورای اسلامی راه یافت. او نیز در واپسین امتحان الهی اش به جمع شهدای هفتم تیر ماه شصت پیوست و كربلایی شد.

شهید «محمد صادق اسلامی» معاون پارلمانی وزارت بازرگانی

در سال 1311 در تهران زاده شد. كار و تحصیل را از پی هم دنبال كرد و در سال 1330 به اتفاق شهید «حاج صادق امانی» گروه شیعیان را بنیان نهاد. پس از اعدام انقلابی حسنعلی منصور 2 سال در زندان ماند و در سال 1355 با شهید اندرزگو یك گروه ضربت علیه رژیم شاه را سامان داد.

با شهادت اندرزگو، مجددا به زندان افتاد و بعد از آزادی برای نخستین بار در یك سخنرانی در حرم حضرت عبدالعظیم از بنیانگذار جمهوری اسلامی به عنوان «امام خمینی» یاد كرد.

از رهبران راهپیمایی های بزرگ و از مسئولین كمیته استقبال و حفاظت اقامتگاه امام بود. در دولت شهید رجایی به عنوان معاون هماهنگی و پارلمانی وزارت بازرگانی برگزیده شد و در هفتم تیر ماه شصت به شهدای كربلای ایران پیوست.

شهید حجةالاسلام «علی اكبر اژه ای»

در سال 1331 در اصفهان زاده شد. فرزند آیت الله اژه ای از مجتهدین عالیقدر اصفهان بود. در حوزه و دبیرستان تحصیلاتش را ادامه داد و لیسانس روان شناسی و فلسفه از دانشگاه اصفهان دریافت كرد. یكی از شاگردان خصوصی شهید بهشتی بود و بعدها در یك كانون علمی تربیتی و مسجد امام علی (ع) اصفهان به فعالیت پرداخت.

"فرصت در غروب" و" نقد گذرایی بر شناخت" از دستاوردهای همین فعالیت ها است.

به اتفاق علی اكبر پرورش، شهید هاشمی نژاد و شهید محمد منتظری به لیبی سفر كرد و با معمر قذافی و چهره های انقلاب لیبی آشنا شد.

از آثار او «ایمان از دیدگاه قرآن» ، «صبر از دیدگاه قرآن»، «انسان از دیدگاه قرآن»، «دومین رمضان»، «شب قدر»، «فقیه از دیدگاه اسلام»، «توحید برای جوانان»، «روان شناسی و فلسفه» و ... را می توان نام برد. نام این استاد ارجمند نیز در قاموس شهدای هفتم تیر ثبت شده است.

شهید مهندس «حسین اكبری» مدیر عامل بانك كشاورزی

در سال 1323 در تهران متولد شد.

در رشته دامپروری از دانشگاه تهران دانشنامه گرفت و به استخدام بانك تعاون كشاورزی درآمد.

در حادثه 17 شهریور به همراه یادگار عزیزش شركت داشت و برای پیروزی انقلاب زحمات فراوان كشید.

جهاد سازندگی، دادستانی انقلاب، حزب جمهوری و ستاد تبلیغات شورای عالی دفاع از جمله سنگرهای فعالیت او بودند.

انجمن اسلامی بانك كشاورزی، اتحادیه انجمن های اسلامی كاركنان دولت و جامعه اسلامی فارغ التحصیلان دانشگاه های كشور از یادگارهای این عزیز شهیدند.

در فروردین 1360 به سمت مدیر عامل بانك كشاورزی انتخاب شد و در هفتم تیر ماه 1360 به كاروان شهادت پیوست.

شهید دكتر «مهدی امی زاده» معاون بازرگانی داخلی وزارت بازرگانی

در سال 1328 متولد شد و خیلی زود به مدارج عالی تحصیل دست یافت؛ انجمن اسلامی دانشگاه های داخل و خارج نخستین پایگاه های مبارزاتی او بود . دكترای برنامه ریزی اقتصاد از دانشگاه تگزاس گرفت و با ورود امام به پاریس عازم آنجا شد.

با ورود به ایران، ابتدا در كمیته های مشهد شروع به كار كرد و در مهر ماه 58 به عضویت هیأت مدیره شركت گسترش خدمات بازرگانی منصوب شد.

در بهمن 58 به معاونت بازرگانی داخلی وزارت بازرگانی برگزیده شد و همت خود را صرف رفع تنگناهای اقتصادی كشور كرد.

در هفتم تیر ماه 60 آخرین امتحان خود را در محضر پروردگار بزرگ به خوبی پشت سر گذاشت و در بهشت برین جای گرفت.

شهید حجةالاسلام دكتر «قاسم صادقی» نماینده مردم مشهد

در سال 1315 در گرمه بجنورد متولد شد. در دوازده سالگی به حوزه مشهد رفت و همزمان تحصیلات كلاسیك را تا دكترای فقه و حقوق اسلامی ادامه داد. سپس به عنوان استاد تدریس در دانشگاه را شروع كرد و بارها به دیدار مكه، عتبات، سوریه و لبنان رفت. دو كتاب به نام های «مبدأ» و «معاد» از او به یادگار مانده است كه بسیار ارزشمند و خواندنی است.

با پیروزی انقلاب به نمایندگی از سوی مردم مشهد به اولین دوره از مجلس شورای اسلامی راه یافت و در آنجا منشأ اثرات فراوانی شد.

او در شامگاه هفتم تیرماه شصت، در جوار رحمت حق جای گرفت و بر براق شهادت نشست.

شهید «جواد مالكی»

در سال 1315 در تهران متولد شد. در جنوب تهران و در خانواده ای مذهبی پرورش یافت.

مبارزاتش علیه رژیم در سال 50 و با ورود او به دانشگاه تربیت معلم شروع شد. همراه شهید دكتر مفتح در مسجد جاوید به فعالیت های مذهبی و روشنگرانه پرداخت و در برگزاری نماز عید فطر 57 نقش مؤثر و اساسی داشت. در كمیته استقبال حضرت امام عضویت داشت و پس از پیروزی انقلاب در ایجاد هسته های اولیه كمیته های شهری تلاش فراوانی كرد. اندكی بعد عضو حزب جمهوری اسلامی شد و عضو شورای مركزی حزب گردید. او نیز یكی از شهدای گرانقدر انفجار دفتر مركزی حزب جمهوری در هفتم تیرماه 60 است.

شهید «حبیب الله مالكی» فرماندار ایرانشهر

در سال 1334 در تهران متولد شد. خانواده مذهبی و اصیل او در محله ای قدیمی سكونت داشتند. او پس از اخذ دیپلم به مراكز مذهبی و جلسات درسی شهید بهشتی قدم گذاشت و از آن پس با جریان مبارزه آشنا شد.

در نماز عید فطر دكتر مفتح و كمیته استقبال حضرت امام، فعالیت مستقیم داشت. بعد از پیروزی انقلاب و در جریان انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، بازوی توانایی برای وزارت كشور بود. اندكی بعد به فرمانداری ایرانشهر منصوب شد و حدود شش ماه در این مسئولیت خدمت كرد. و عاقبت در همسایگی ستاره های سرچشمه در روز هفتم تیر ماه شصت به آسمان بال گشود و مدال شهادت را به سینه زد.

شهید دكتر «حسن عباسپور» وزیر نیرو

در سال 1323 در تهران متولد شد. تحصیلات دبیرستان را به سرعت پشت سر گذاشت و فوق لیسانس الكترومكانیك را از دانشگاه تهران و دكترای برنامه ریزی و مدیریت سیستم های انرژی زا را از دانشگاه لندن اخذ كرد.

در بازگشت به میهن، شبكه ارتباطی میان اساتید متعهد دانشگاه ها و مدارس عالی را به وجود آورد و به همراه دانشجویان مسلمان، مبارزاتش را علیه رژیم آغاز كرد.

از استادان هسته اولین سازمان ملی دانشگاهیان و مؤسس جامعه اسلامی دانشگاهیان بود. با پیروزی نهضت از سوی شورای انقلاب به سمت وزارت نیرو منصوب گردید و از اعضای شورای مركزی حزب جمهوری اسلامی بود. زندگی سراسر شور و شوقش در هفتم تیر ماه شصت در حال كه به لبخند ربوبی لبیك می گفت خاتمه یافت و نامش در دفتر شهادت پر نور ماند.

شهید «علی اكبر دهقان» نماینده مردم تربت جام

در سال 1327 در تربت جام زاده شد. در خانواده ای كارگر و مهاجر كه از یزد به آنجا آمده بود بزرگ شد و دیپلم طبیعی و فوق دیپلم ریاضی را دریافت كرد و بلافاصله به تدریس در دبیرستان های شهرش پرداخت. در همان ایام، انجمن مبارزه با بهائیت را پایه گذاری كرد و در كنار آن صندوق قرض الحسنه المهدی (عج) را به گونه ای آبرومند تأسیس و اداره كرد.

بارها از سوی ساواك مورد هجوم واقع شد و در جریانات انقلاب به عنوان پیشرو و خط دهنده شهرت یافت. با برگزاری نخستین دوره مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از مردم تربت جام به مجلس رفت و در میثاق خونین به جمع شهدای هفت تیر ماه شصت پوست.

شهید دكتر «هاشم جعفری معیری» معاون امور درمانی وزارت بهداشت

در سال 1309 در تبریز زاده شد. تحصیلات عالی را تا اخذ دكترا در طب ادامه داد سپس در جراحی عمومی تخصص گرفت و خدمات درمانی خود را در اختیار مردم خلخال، آذرشهر، دماوند و میانه قرار داد. در جریان انقلاب با حمایت از مبارزین و شركت در اعتراض مردم به رژیم ، مشاركت خود را در نهضت اعلام كرد و پس از پیروزی به عنوان مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی، شروع به كار نمود.

اندكی بعد به معاونت امور درمانی وزارت بهداشت برگزیده شد و همراه شهدای هفت تیر ماه شصت از این جهان فانی به سرزمین شهدای جاوید كوچید.

شهید حجة الاسلام «سید محمد كاظم دانش» نماینده مردم شوش و اندیمشك

در سال 1318 در دزفول متولد شد. در خانواده ای روحانی شخصیت گرفت و بعداز تحصیلات ابتدایی به قم رفت و از آنجا برای تبلیغ تفكر سرخ شیعی به سراسر كشور سفر كرد. بارها به علت افشاگری هایش علیه رژیم، ممنوع المنبر شد. با گروه های مبارز، ارتباط تنگاتنگ داشت . دو كتاب نیز به تحریر درآورد. پس از پیروزی انقلاب به شوش رفت و سرپرست كمیته و امام جمعه آنجا شد.

با درایت و توان مدیریتی خاصی در آن منطقه مرزی، تفاوت های قومی و اختلافات گروهی مردم را حل و فصل كرد و سلاح هایی را كه در جریان انقلاب به دست مردم افتاده بود جمع آوری كرد و در خدمت توان نظامی سپاه و كمیته در آورد.

پس از مدتی از سوی مردم شوش و اندیمشك به مجلس شورای اسلامی راه یافت. و در شامگاه هفتم تیر ماه شصت به فیض عظمای شهادت نائل آمد.

شهید حجةالاسلام دكتر «غلامرضا دانش» نماینده مردم تفرش و آشتیان

در سال 1309 در آشتیان زاده شد.

دروس حوزوی و دانشگاهی را از پی هم فرا گرفت و در حوزه با شهید بهشتی و دكتر مفتح هم حجره بود. دكترای خود را در الهیات تحصیل كرد و به معلمی پرداخت؛ از بنیانگذاران موسسه فرهنگی قدس و مدیر دبیرستان جهان آرا بود. مبارزاتش را از همان طلبگی شروع كرد و بارها توسط ساواك دستگیر و تعقیب شد.

پیش از پیروزی انقلاب و در 17 شهریور دخترش «محبوبه دانش» در جریان تظاهرات به شهادت رسید. او بعد از پیروزی انقلاب برای ایجاد تغییر و دگرگونی در مدارس ایرانی خارج از كشور ،به تركیه و سپس امارات متحده عربی سفر كرد و در بازگشت، از طرف مردم تفرش و خلجستان به مجلس شورای اسلامی راه یافت . این سرباز امام حسین در هفتم تیر ماه شصت، دل از جهان كند و به دیار آقایش شتافت.

شهید «علی درخشان» مسئول امور مالی حزب جمهوری اسلامی

در سال 1319 در تهران متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه به ضرورت مبارزه علیه رژیم پی برد و از باسابقه ترین مبارزین انقلاب بود. سی سال تمام در كار تدارك و تهیه امكانات برای مبارزین متعهد و تأمین هزینه اقدامات علیه حكومت جور بود.

بخش اعظم مخارج راهپیمایی های عظیم سال 57 و اغلب خیریه های سیاسی و خدمات اجتماعی را به عهده داشت و بسیار مورد اعتماد شهید بهشتی ، استاد مطهری و آیت الله طالقانی بود. با این همه تمكن مالی هرگز خانه ای برای خود تهیه نكرد و با شروع فعالیت حزب جمهوری، به انجام مسئولیت امور مالی حزب همت گماشت.

نام درخشان این شهید همراه هفتاد تن دیگر در هفتم تیر ماه شصت در آسمان ایران جاودانه شد.

شهید «سید محمد موسوی فر »

در سال 1337 در نیشابور متولد شد. پدری روحانی و متقی داشت و نخستین درس های علمی و اخلاقی را از او آموخت. در 13 سالگی وارد حوزه علمیه مشهد شد و كمی بعد به صف طلاب مبارز پیوست.

در تظاهرات روزهای نخست انقلاب شركت داشت و خطابه های فراوانی در روستاهای اطراف مشهد ایراد كرد . با پیروزی انقلاب به عضویت حزب جمهوری اسلامی در آمد و فعالیت های ارزنده ای در این تشكیلات ارائه داد. این سید عزیز، عاقبت در هفتم تیر ماه شصت به جدش اباعبدالله پیوست و نامش در تاریخ انقلاب درخشان شد.

اجتماعی

اینفوگرافیک

فیلم نوشت

خانواده

کمیک

موشن گرافیک

سلامت

طرح و پوستر

اینفوموشن

بین الملل

عکس نوشت

فیلم های خبری

دینی

سبک زندگی

کودک و خانواده

اقتصاد

ورزشی

مطالب مــــــرتبط