وقتی که بچه ها دروغ می گویند!

- کودک را وادار نکنید که به دروغگویی اعتراف کند.

- با زور و فشار هیچ بچه ای راستگو نمی شود.

- والدین با صبر و حوصله می توانند علت دروغگویی کودک را بیابند.

- بسیاری از کودکان از ترس مجازات دروغ می گویند.

- برای دروغگویی کودک اغلب یک الگوی مخفی وجود دارد.

تشخیص حقیقت و دروغگویی برای بچه های کوچک خیلی مشکل است، آنها قادر نیستند این تفاوت ها را بفهمند.

بعضی از والدین ناخودآگاه بچه ها را برای بهتر بودن تحت فشار می گذارند و همین باعث دروغگویی بچه ها می شود، در حقیقت آنها سعی می کنند انتظارات والدین را برآورده کنند.

مادری می گوید، که خمیر دندان تمام دستشویی را پر کرده بود و بچه چهار ساله با این که دستهایش هنوز از خمیر دندان سفید بود انکار می کرد که خودش باعث این خرابکاری شده و مادرش به طور عجیبی جا خورده بود که چرا او دروغ می گوید و از خودش سؤال می کرد چرا او دروغ می گوید چرا حقیقت را نمی گوید. مادر فکر کرد، ممکن است راه مناسب، دعوا کردن وی باشد. ولی باید بدانیم بهتر است آنها با هم خمیر دندان ها را پاک کنند.

والدین هرگز به فرزندشان دروغ نگویند چون اعتماد او را از دست می دهند، حتی اگر گاهی سؤالات بچه ناراحت کننده و ناخوشایند بود ، سعی کند درست جواب بدهند.

بسیاری از والدین از دروغگویی فرزندشان متحیر می شوند اما باید به پدر و مادرها هشدار داد که احتیاط کنند، زیرا دروغگویی کودکان را نباید با دروغگویی بزرگسالان مقایسه کرد. کودکان مسائل را اصلاً نوع دیگری می بینند، خیلی چیزهایی را که می گویند، اصلاً غیر واقعی نمی دانند. آنها بیشتر امتحان می کنند، مثل یک بازی که می خواهند بدانند چگونه می توان واقعیت را با غیر واقعیت عوض کرد. متخصصان در این مورد معتقدند که بچه ها برای بزرگ شدن به این بازی ها نیاز دارند. والدین نباید برای دروغ های کوچک زود عصبانی بشوند، بلکه باید بیشتر گوش کنند و ببینند واقعیت چیست.

بیشتر مواقع واقعیت به خوبی مشخص است در اینجاست که والدین با حوصله و صبر می توانند علت دروغگویی کودک را بیابند.

بسیاری از کودکان از ترس مجازات دروغ می گویند

بچه ای که خیلی شکلات خورده است، برای این که مجازات نشود دروغ می گوید، زیرا مادر موقع عصبانیت چنان فریاد می زند که او می ترسد. اگر والدین منصفانه قضاوت نکنند و در مورد تنبیه کردن مراقب شدت آن نباشند کودکان راهی غیر از دروغگویی نمی بییند.

بعضی وقت ها آنچه را که ما دروغ تصور می کنیم در واقع از نظر بچه ها اصلاً دروغ نیست.

بعضی از کودکان دروغ می گویند تا توجه دیگران را جلب کنند. چون معمولاً والدین یا آنقدر گرفتار هستند، یا طوری حواسشان به بچه های کوچکتر است که این غفلت باعث دروغگویی بچه می شود.

بعضی از کودکان دروغ می گویند تا والدین از آنها ناامید نشوند

بچه ای می گوید که از فاصله زیادی در استخر شیرجه زده است، او دروغ می گوید، چون می داند که پدرش از بچه های با دل و جرئت خوشش می آید.

این مورد نشان می دهد که بعضی از والدین ناخودآگاه بچه ها را برای بهتر بودن تحت فشار می گذارند و همین باعث دروغگویی بچه ها می شود، در حقیقت آنها سعی می کنند انتظارات والدین را برآورده کنند.

کودکان معمولاً تا هشت سالگی بیشتر راست می گویند، از این به بعد است که به مرور، آگاهانه دروغ می گویند تا به نتیجه ای برسند یا کسی را آزار بدهند. در این مرحله است که بچه ها باید یاد بگیرند که دروغ زشت است و برای تشخیص آن احتیاج به راهنمایی و حمایت والدین دارند.

دروغگویی کودکان را نباید با دروغگویی بزرگسالان مقایسه کرد. کودکان مسائل را اصلاً نوع دیگری می بینند، خیلی چیزهایی را که می گویند، اصلاً غیر واقعی نمی دانند.

والدین باید برای کودکان الگو باشند

برای بسیاری از والدین دروغ های روزانه آنقدر تکرار شده، که عادی به نظر می آید. آنها دروغ می گویند، چون ملاحظه دیگری را می کنند یا از روی ادب دروغ می گویند و گاهی برای دلداری و راحتی خودشان دروغ می گویند.

بچه ها دائماً این مسائل را می بینند و می شنوند و نمی دانند کدام دروغ زشت است و کدام بی ضرر. بنابراین بهتر است که والدین خودشان را موقع صحبت کردن کنترل کنند و اگر هم دروغ گفتند فوراً برای بچه توضیح بدهند که به چه دلیل بوده است.

نکته بسیار مهم این است

که والدین هرگز به فرزندشان دروغ نگویند چون اعتماد او را از دست می دهند، حتی اگر گاهی سؤالات بچه ناراحت کننده و ناخوشایند بود ، سعی کند درست جواب بدهند.

بچه ها برای بزرگ شدن به این بازی ها نیاز دارند. والدین نباید برای دروغ های کوچک زود عصبانی بشوند، بلکه باید بیشتر گوش کنند و ببینند واقعیت چیست.

والدین باید به فرزندشان اعتماد کنند حتی اگر چند بار هم دروغ گفته باشد.

بچه ها می توانند این توضیح والدین را بفهمند که دروغگویی باعث ناراحتی و عصبانیت آنها می شود. ولی احتیاجی نیست که به بچه بگویند من از چشمت می فهمم دروغ گفتی یا دماغت مثل پینوکیو دراز شده است. این حرف ها روابط والدین را با فرزندشان خراب می کند. بهتر است که به کودک اجازه دهند اشتباهش را جبران کند چون با زور و فشار هیچ بچه ای راستگو نمی شود. فقط این رفتار باعث می شود که بچه ها بعداً با دقت بیشتری دروغ بگویند.