سه اشکال به قرآن

گویند یكى از بزرگان شرك به نام  ولید بن عقبه كه او را گل سر سبد قریش و از ادیبان نامدار مى دانستند، سه اشكال به قرآن گرفت و گفت:

جمله «آتستهزء» در آیه 32 سوره رعد و كلمه « عجاب» در آیه 5 سوره ص و كلمه «كبار» در آیه 22 سوره نوح، در قرآن آمده در صورتى كه دور از فصاحت و بلاغت است.

این ماجرا گذشت تا روزى در حضور جمعى نزد پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) آمد، پیامبر در ظاهر به احترام او چند بار برخاست و نشست، ولید ناراحت شد و گفت: «اتستهزئنى و انا من كبار القریش و ان هذا الشیىء عجاب» یعنی : آیا مرا مسخره مى‌كنى با این كه من از بزرگان قریش هستم ، و این از شگفتیها است.

به این ترتیب، در یك گفتار كوتاه ، هر سه جمله فوق را كه اشكال مى‌كرد، ناخودآگاه ، به زبان آورد، با توجه به اینكه از زبردستان سخن در میان عرب بود، و در نتیجه خودش، پاسخ اشكال خود را داد.