چرا با نظر دولت مخالفیم؟

همکاران ارجمند‏ نمایندگان محترم

سلام علیکم

حسب اطلاع، آقای رییس جمهور بعد از ظهر امروز قبل از رسمی شدن جلسه قصد حضور وصحبت در صحن را دارد موضوع سخن نیز دفاع از پیشنهاد درآمد 40 هزار میلیارد تومانی از محل گران‌تر کردن حامل‌های انرژی است

در این باره لازم می‌دانیم توجه همکاران محترم را به نکات مهم زیر جلب کنیم:

1- اگر دولت بخواهد 40 هزار میلیارد تومان از این محل درآمد خالص داشته باشد باید قیمت‌ها را چنان افزایش دهد که 50 هزار و 300 میلیارد تومان درآمد کسب کند تا پس از کسر مالیات و عوارض انواع سوخت، درآمد خالص 40 هزار میلیارد تومان باقی بماند پس مبلغی که مردم مجبور به پرداخت آن هستند 51 هزار و 300 میلیارد تومان است نه 40 هزار میلیارد تومان.

2- تورم ناشی از این حد از افزایش قیمت با روش‌های محاسباتی مختلف بین 35 تا 59 درصد برآورد می‌شود. وزارت اقتصاد در حین بررسی لایحه هدفمند کردن تورم ناشی از درآمد 34 هزار میلیارد تومانی را 7/15 درصد گزارش می کرد حالا که مردم باید 51 هزار میلیارد تومان بپردازند 9-12 درصد تورم خواهیم داشت البته مقامات بانک مرکزی در ملاقات با رییس جمهور برای ارایه گزارش اخیرا تورم ناشی از درآمد 20 هزار میلیارد تومانی را 4/25 درصد گزارش کرده‌اند، حالا که اصرار می‌شود خالص درآمد 40 هزار میلیارد تومانی به تصویب برسد، تورم چقدر خواهد شد؟ این نرخ تورم اضافه بر تورم موجود است که خودش به پیش‌بینی بانک مرکزی سال آینده بیشتر خواهد بود. اگر آثار انبساطی بودن بودجه را بدان بیفزاییم، تورمی 50 تا 75 درصدی فاجعه اقتصادی سال است که انتظارات تورمی فاجعه را شدیدتر می‌سازد.

3- افزایش قیمت حامل‌های انرژی در حدی که بیش از 51 هزار میلیارد تومان درآمد حاصل شود هزینه‌های تولید را برای تولیدکنندگان به شدت افزایش می‌دهد. تنها اثر مستقیم این گرانی‌ها هزینه تولیدکننده صنعتی را 2/44 درصد اضافه می‌کند، فعالان بخش حمل و نقل باید نزدیک به نیمی از کرایه دریافتی را برای سوخت بدهد و کشاورزان نیز با اضافه هزینه شدیدی روبه‌رو می‌شوند. در وضع فعلی اکثر تولیدکنندگان زیر ظرفیت کار می‌کند و از نداشتن سرمایه در گردش کافی می‌نالند. با افزایش هزینه‌های تولید، به ناچار تولید را کاهش می‌دهند و بیکاری را می‌افزاید. با خیل کارگران بیکار شده چه خواهیم کرد؟

4- آیا پرداخت‌های جبرانی، خنثی‌کننده آثار منفی هست؟ مردم در این سناریو، 51 هزار میلیارد تومان پرداخت می‌کنند تا دولت 40 هزار میلیارد تومان به دست آورد. 50 درصد مبلغ 40 هزار میلیاردی یعنی 20 هزار میلیارد تومان صرف جبران فشار بر خانوار ها می‌شود، حتی اگر این پرداخت جبرانی درست پرداخت شود و خیل کثیر معترضان به اشتباه و تبعیض پیدا نشود، چه مقدار از فشار تورمی مذکور جبران می‌شود؟ توزیع 12 هزار میلیارد تومان سهم بخش تولید چقدر جلوی رکود و بیکاری را خواهد گرفت؟ چقدر این باز توزیع‌ها هدفمند و سالم انجام می‌شود؟

5- آثار سیاسی قبول این پیشنهاد دولت نیز بسیار در خور توجه است. یکبار دیگر به سیر ماجرا فکر بفرمایید؛ سه ماه بعد از تشکیل کمیسیون ویژه، دولت دست از مقاومت بر می‌دارد و حاضر می‌شود لایحه هدفمند کردن را به مجلس تقدیم کند. 9 ماه تلاش همکاران در کمیسیون و تعامل با دولت، منجر به این شد که کمیسیون پیشنهاد شوک‌آور دولت را که مبنی بر کسب درآمد، 34 هزار میلیارد تومانی از گران کردن بود، نپذیرفت و 10 تا 20 هزار میلیارد تومان را تصویب کرد. در صحن علنی ضمن رسیدگی به گزارش کمیسیون، رئیس‌جمهور به مجلس آمد و با اصرار خواست که مجلس لایحه دولت را در بست بپذیرد. مجلس در این مورد زیر بار نرفت گرچه در برخی موارد همکاری نشان داد. سرانجام لایحه تبدیل به قانون شد و قانون هدفمند سازی در آبان 88 به دولت ابلاغ شد. در بهمن ماه گویی که هیچ الزام قانونی به وجود نیامده است دولت پیشنهاد 40 هزار میلیارد را داد کمیسیون تلفیق آن را نپذیرفت و همان 20 هزار میلیارد تومان را تثبیت کرد حالا رییس جمهور اصرار می‌کند که مجلس از تمام مسیر رفته بازگردد اگر مجلس بپذیرد چه اثری بر آبروی قوه مقننه می گذارد؟ نخبگان جامعه و مردم حساس به استقلال مجلس در برابر دولت چه خواهند گفت؟ با روحیه تصلب دولت چه خواهید کرد؟ آبروی قانون به آبروی مجلس بستگی ندارد؟

خلاصه خیرخواهانه به شما همکاران عزیز عرض می کنیم که در دفاع از مصالح ملک و ملت به پیشنهاد احتمالی بازگشت به لایحه در این زمینه رای ندهید.