تبیان، دستیار زندگی
«پس چرا از هر گروهى از ایشان دسته‏اى كوچ نمى‏كنند تا در دین فقیه شوند و هنگامى كه به سوى قوم خویش بازگشتند، آنان را بیم دهند تا شاید آنان (از گناه و طغیان) حذر و دورى كنند.»
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

صفات مبلّغ‏
*(dj:

قسمت اول و دوم را حتما بخوانید

 38- خوش اخلاقى؛

«إنّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظيمٍ»(44)؛

«و بدرستى كه تو بر اخلاق عظيم و برجسته‏اى.»

امام سجادعليه السلام در دعاى مكارم مى‏فرمايد:

«و هب لى معالى الاخلاق»؛ «به من عطا فرما بلندپايه‏هاى اخلاق خوش و نيكو را.»

 39- خيرخواه، با سوز و عشق؛

«حَريصٌ عَلَيْكُم»(45)؛«بر (هدايت) شما حريص است.(و سوز عشق دارد.)»

40- مهربان و مردم دوست؛

«عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّم... بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ»؛(46)

«آنچه شما را برنجاند بر او سخت است و به مؤمنان مهربان است.»

 41- مؤمن به هدف؛

«فَمَنْ حاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أبْناءَنا وَ أبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُم وَ أنْفُسَنَا وَ أنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَعْنَتَ اللّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ»(47)؛

«پس هركه با تو بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده است درباره او (عيسى) به ستيز و محاجّه برخيزد (و از قبول حق شانه خالى كند پس با ايمان به هدف) بگو: بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و خودمان را (كسى كه به منزله خودمان است) و خودتان را بخوانيم پس (به درگاه خدا) مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.»

 42- آگاهى فراگير؛

«قُلْ‏رَبِ‏ّزِدْنِى‏عِلْماً»(48)؛

«بگوخداى‏من‏علم‏مرازيادگردان.»

 43- اخلاص؛

«قُلْ إنَّ صَلاتِى وَ نُسُكِى وَ مَحْياىَ وَ مَماتِى لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ»(49)؛

«(پيامبر) بگو: همانا نماز من و عبادات من، و زندگى من، و مرگ من براى خداوند پروردگار جهانيان است.»

 44- پيشگامى؛

«إنّ اللّهَ وَ مَلائِكَتُهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىّ يا أيُّهَا الَّذينَ ءامِنُوا صَلُّوا عليه»(50)؛

«به راستى كه خداوند و فرشتگان بر پيامبر درود مى‏فرستند، اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد شما هم بر او درود فرستيد.»

«... قُلْ إنِّى أُمِرْتُ أنْ أكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ...»(51)؛

«(اى پيامبر) بگو: من فرمان يافته‏ام اولين كسى باشم كه تسليم فرمان اوست.»

 45- عدالت در گفتار؛

«و إذا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا»(52)؛

«هرگاه سخن گفتيد عدالت را رعايت كنيد.»

 46- سعه صدر؛

«رَبِ‏ّ اشْرَحْ لِى صَدْرى وَ يَسِّرْ لِى أمْرِى...»(53)؛

«خدايا! سينه‏ام را فراخى و وسعت عطا فرما و كارم را آسان ساز.»

 47- استقامت؛

«الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا»(54)

«آنان كه گفتند پروردگار ما خداست و سپس در اين راه استقامت كردند.»

 48- اهل علم و عمل؛

«لِمَ تَقُولُونَ مَا لا تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللّهِ أن تَقُولُوا مَا لا تَفْعَلُونَ»(55)؛

«چرا سخنى مى‏گوييد كه عمل نمى‏كنيد؟ نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه عمل نمى‏كنيد.»

 49- انتقادپذير؛

«احبّ اخوانى من اهدى الىّ عيوبى»(56)؛

«بهترين دوستان و برادر من كسى است كه عيب مرا به رسم هديه به من گوشزد كند.»

 50 - پافشارى بر اصول؛

«قُلْ يا أيُّهَا الْكافِرُونَ * لا أعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ»(57)؛

«(اى پيامبر ما) بگو: اى كافران هرگز عبادت نمى‏كنم آنچه شما عبادت مى‏كنيد.»

 51 - حامى مؤمنان و محرومان؛

«وَ مَا أنَا بِطارِدِ الَّذِينَ ءامَنُوا»(58)؛

«و من هرگز آن مردم با ايمان را (هرچند به نظر شما محروم و فقير باشند) از خود دور نمى‏كنم.»

 52 - متوكل به خدا؛

«فَإذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهَ»(59)؛

«پس هنگامى كه تصميم گرفتى به خداى بزرگ توكل كن.»

 53 - با شهامت و نترس؛

«الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رَسالاتِ اللّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أحَداً إلّا اللّهَ»(60)؛

«كسانى كه تبليغ رسالتهاى الهى كرده و فقط از او ترسيده و از هيچ كس نمى‏ترسند.»

 54 - نرمخو، مهربان و دلسوز؛

«فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ»(61)؛

«(اى رسول ما) رحمت خدا تو را مهربان و خوش خلق گردانيد و اگر تندخو و سخت دل مى‏بودى، مردم از گرد تو پراكنده مى‏شدند.»

 55 - مردمى و درد آشنا؛

الف: از مردم است؛

«لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أنْفُسِكُمْ»(62)؛

«به تحقيق رسولى از ميان خودتان به سوى شما آمد.»

ب: مثل مردم است؛

«قُلْ إنَّمَا أنَا بَشَرٌ مِثْلُكُم»(63)؛

«بگو بدرستى كه من هم بشرى مثل شما هستم.»

ج: در مردم است؛

«فَأَرْسَلْنا فِيهِم رَسُولاً»(64)؛

«پس رسولى در ميان مردم فرستاديم.»

د: براى مردم است؛

«لِيُبَيِّنَ لَهُم»(65)؛

«ما رسولى فرستاديم» تا دين و حقيقت را براى مردم بيان كند.»

ه: به زبان مردم سخن مى‏گويد؛

«وَ مَا أرْسَلْنَا مِن رَسُولٍ إلّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ»(66)؛

«و ما رسولى را نفرستاديم مگر اينكه به زبان قومش (سخن مى‏گويد).»

 56 - ابتكار عمل؛

«طبيب دوّار بطبّه»؛ «طبيب و هدايتگرى كه با شرائط زمان و مكان و آداب و رسوم و مخاطبين مداوا مى‏كند.»

 57 - پرهيز از منت و فزونى خواهى؛

«قُمْ فَأَنْذِر... وَ لا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ»(67)؛

«(اى رسول ما)، برخيز و (عالميان را) انذار كن... و منّت نگذار و فزونى نطلب.»

«وَ إذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أوْ رُدُّوها»(68)؛

«هرگاه به شما تحيّت (سلام) گفتند: شما (رعايت ادب نموده و) به بهتر از آن پاسخ دهيد يا (لااقل) همانند آن را برگردانيد.»

 58 - نظيف و تميز (خوشبو و آراسته)؛

«قُمْ فَأَنْذِر... وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّر»(69)؛

«(اى رسول ما:) بپا خيز براى انذار (و بيم دادن عالميان) و لباست را پاكيزه كن.»

 59 - منظم و وقت شناس؛

قال على‏عليه السلام: «اوصيكما و جميع ولدى و اهلى و من بلّغه كتابى بتقوى الله و نظم امركم»(70)؛ «شما (دو فرزندم حسن و حسين) و همه فرزندانم و اهلم و هركس كه نوشته و گفتار من (در طول تاريخ) به او مى‏رسد، به تقواى الهى و نظم در امورتان سفارش مى‏كنم.»

تذكّر: اهميت نظم در كلام آن حضرت اين است كه در كنار تقوا قرار گرفته است.

 60- مهاجر و آگاه؛

«... فَلَوْلا نَفَرَ مِن كُلِ‏ّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِى الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إذَا رَجَعُوا إلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ»(71)؛

«پس چرا از هر گروهى از ايشان دسته‏اى كوچ نمى‏كنند تا در دين فقيه شوند و هنگامى كه به سوى قوم خويش بازگشتند، آنان را بيم دهند تا شايد آنان (از گناه و طغيان) حذر و دورى كنند.»

 61- ساده زيست و بى تكلّف؛

«وَ مَا أنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِين»(72)؛

(بگو اى پيامبر) من از متكلفين نيستم.»

 62- خوش سابقه؛

مردم به صالح پيامبر عليه السلام مى‏گفتند: «يا صالِحُ قَدْ كُنْتَ فِينَا مَرْجُوّاً قَبْلَ هذا»(73)؛

«اى صالح تو پيش از آنكه دعوى نبوت كنى در ميان ما مورد اعتماد و مايه اميدوارى بودى.»

--------------------------------------------------------------------------------

44) قلم، 4.

45) توبه، 128.

46) همان.

47) آل عمران، 61.

48) شعراء، 109.

49) انعام، 162.

50) احزاب، 56 .

51) انعام، 14.

52) انعام، 152.

53) طه،25

54) فصّلت، 30.

55) صف، 2 - 3.

56) بحارالانوار، ج‏74، ص‏282.

57) كافرون، 1.

58) هود، 29.

59) آل‏عمران،159.

60) احزاب، 39.

61) آل عمران، 159.

62) توبه، 128.

63) كهف، 110.

64) مؤمنون، 32.

65) ابراهيم، 4.

66) ابراهيم، 4.

67) مدّثر، 2 - 6.

68) نساء، 86.

69) مدثّر، 4.

70) نهج البلاغه، نامه 47.

71) توبه، 122.

72) ص، 86.

73) هود، 62.


منیع: حجةالاسلام محسن قرائتی

تنظیم برای تبیان حسن رضایی گروه حوزه علمیه