ابوطالب امام هنرمند عكاس از دنیا رفت

كوروش سید ابوطالب امام، عكاس پیشكسوت دوران دفاع مقدس در 56 سالگی از دنیا رفت.

این هنرمند عكاس كه مدت‌ها بود در بستر بیماری بود، حدود چهار روز پیش در بیمارستان شركت نفت بستر شد و امروز به دلیل پیشرفت بیماری در ریه و قلب‌اش درگذشت.

این هنرمند عكاس متولد سال 1332 در تهران بود.

از آخرین حرف‌های «ابوطالب امام» پیش از رفتنش

کوروش(ابوطالب) امام که از یک‌سال پیش در بستر بیماری بود، روز سه‌شنبه 18 اسفند در بیمارستان «نفت» درگذشت.

به گزارش ایسنا، کوروش سیدابوطالب امام یکی از عکاسان ایران بود که خیلی‌ها به‌نام «ابوطالب امام» او را می‌شناختند که به‌خاطر عکس‌های دوران دفاع مقدس‌اش نیز شهرت داشت.

او سال‌ها به‌دلیل بیماری از ویلچر استفاده می‌کرد از یکسال پیش در بستر بود و به‌رغم بیماری،همچنان به عکاسی می‌پرداخت و در اغلب مجامع عکاسی و گشایش نمایشگاه‌های عکس حاضر بود.

تهران از سال‌های 60 تا 67 ، جنگ، موشک باران، اعزام نیرو به جبهه‌ها و…از جمله موضوعاتی بودند که ابوطالب امام به عکاسی از آن‌ها پرداخته بود.

«تصویر سقف من و دوستانم» آخرین پروژه‌ی این هنرمند عکاس بود که در هفتمین نمایشگاه تصویر سال در خانه هنرمندان – اتاق نیلوفر- در حال نمایش است.

آخرین حرف‌های ابوطالب امام در این نمایشگاه، چنین نگاشته شده و بر دیوار آمده است:

«عکاسی! هیچگاه نبایست برای یک عکاس متوقف شود. هیچگاه! یعنی حتا در بدترین شرایط! از من نپرس: بدترین شرایط یعنی چه؟

به عقیده‌ی من بدترین شرایط، شرایطی است که حتا دست‌ها توان نگه‌داشتن دوربین را هم ندارند. بدترین شرایط، شرایطی است که باید کسی دوربین را مقابل چشمانت نگه‌دارد و بعد از انجام تنظیم‌های فنی، شاتر دوربین را بچکاند.

من معتقدم بدترین شرایط هم حتی نبایست عکاس را از عکاسی جدا کند. به‌همین دلیل هم بود که برای مبارزه با مشکلات فیزیکی‌ام، تصمیم گرفتم از کسانی که ملاقات‌شان می‌کنم، عکاسی کنم.

عکاسی از آنانی که دوست‌شان دارم و در برابرم می‌ایستند و من سقف مقابل چشمانم را که مدت‌ها است در برابرم است، پرده آتلیه‌ام می‌بینم و در بدترین شرایط هم، عکاسی می‌کنم تا هیچ‌گاه عکاسی‌ام متوقف نشود.»

درشناسنامه این متن که در کنار تصویر خودش و آنچه که او در بستر بیماری آورده بود نیز خود را چنین معرفی کرده است عکاس: کوروش امام (معلول نوروپاتیسم)، چکاننده‌ی شاتر دوربین: فرزانه افتخاری، رامین افتخاری، علیرضا سعادت، زمان عکاسی: تابستان 1388.

سعید صادقی هنرمند عكاس با ابراز تاسف نسبت به درگذشت ابوطالب امام گفت: ابوطالب امام با زخم‌های عمیقی كه در وجودش داشت مثل شمع در زندگی سوخت و از میان رفت و تمام افرادی كه در صحنه‌ی عكاسی جنگ نفس می‌كشند، او را بخشی از تاریخ عكاسی ایران می‌داند.

این هنرمند عكاس گفت: او با قلب و احساسات پاكش كادر‌ عكس روزهای سختی را كه بر مردم ایران گذشته است به تصویر درآورد و با همه‌ی احساس و بینش پاكش‌توانست عكاسی ایران را تحت تاثیر قرار دهد و به هنر عكاسی تنفس انسانی بخشید.

صادقی بیان كرد: ابوطالب امام در 5 سال اخیر آنقدر از بابت بیماری سختی كشید كه فكر می‌كنم امروز به آرامش رسید و همسرش در برابر این سختی‌ها بسیار مقاوم بود و به اندازه‌ی تمام افرادی كه در جبهه‌های جنگ سختی كشیده بودند، در این ایام سختی كشید.

او درباره‌ی فعالیت‌های ابوطالب امام گفت: این هنرمند عكاس در بازسازی مناطق جنگی و چاپ كتاب بازسازی صحنه‌های این مناطق نقش برجسته‌ای داشت كه بخش مهمی از هنر عكاسی ایران به‌شمار می‌رود.

سعید صادقی ادامه داد: نگاه این هنرمند عكاس به‌ویژه در كارهای آخرش برای زیبایی زندگی دوباره بود و ذات بسیار سالمی داشت و بسیار به این هنر انسانی نگاه می‌كرد.

تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی