دختران گلف‌باز ایرانی؛ سیلاب اشک بر چمن سبز

شانزده ورزشکار با حضور در مسابقات قهرمانی گلف بانوان برای رسیدن به پیراهن تیم ملی ایران رقابت کردند

صدای گریه بلند بود. دختر، در گوشه‌ای از زمین چمن بزرگ مجموعه ورزشی انقلاب در شمال تهران نشسته بود و می‌گریست؛ دقایقی پس از آنکه در مسابقه برای رساندن توپ به هدف از رقبا عقب ماند.

آن طرف، زیر درخت، جای خوبی برای خالی شدن بود: "خراب کردم. همه زحمت‌های این چند وقت هدر رفت." او، اکرم پورفروتن، یکی از دختران گلف‌باز حاضر در مسابقات انتخابی تیم ملی ایران بود که مثل اکثر همقطاران ناکامش با اشک به استقبال شکست رفت.

خانم علیخواستی، سرداور مسابقات عقیده دارد : "گریه یک مهارت زنانه است. اما دلیل اصلی ناراحتی شدید، فاصله‌ای است که بعضی از شرکت‌کنندگان با نفرات ملی‌پوش دارند. تفاوتی که روح و روان آنها را به هم می‌ریزد."

مسابقات قهرمانی گلف بانوان ایران، انتخابی تیم ملی، تنها با حضور ?? ورزشکار برگزار شد. لابد به همین دلیل بود که شهروندانی که برای استفاده از امکانات مجموعه ورزشی انقلاب به این نقطه سرسبز تهران آمده بودند، متوجه نشدند جماعتی که در گروه‌های چهار نفره برای رسیدن به پیراهن تیم ملی بازی می کنند، مشغول چه رقابت حساس و مهمی هستند.

جملات ساتین احدی، دختر ?? ساله ، دراین‌باره قابل توجه است: "زمین تمرین ما دراصفهان خاکی است. مسجد سلیمان هم همین شرایط را دارد. تنها زمین قابل استفاده همین‌جاست که بچه‌های تهران به دلیل استفاده همیشگی از آن، نتایج بهتری کسب می‌کنند." او بدون تمرین دراین مسابقات شرکت کرده ، رقابتی که در نوع خود مهمترین است و قاعدتاً حضور در آن تدارکی ویژه را می‌طلبد.

مهارت هنگام شکست

گریه یک مهارت زنانه است

علیخواستی، سرداور مسابقات

اگر سال پیش فقط ??? نفر در ایران گلف بازی می‌کردند، امسال این تعداد به ???? نفر رسیده است. عیسی اسحاقی رییس فدراسیون گلف می‌گوید: "تعداد دختران و پسران جوان گلف‌باز آنقدر زیاد شده‌ که دیگر امکانات ایران جوابگویشان نیست. آنها هر روز گله می‌کنند که چرا زمین ندارند و چرا فروشگاهی نیست که توپ و چوب بخرند."

گلف، ورزشی است که ایرانی‌ها آن را تنها با اشاره‌های کوتاه نشریات به ستارگانی چون تایگر وودز به یاد می‌آورند و با اخبار کم تعدادی که از مسابقات گلف دیپلمات‌های مقیم ایران گهگاه به گوش می‌رسید.

این ورزش حدود ?? سال پیش همزمان با ورود اتباع خارجی به منظور کشف و استخراج نفت درمناطق نفت‌خیز جنوب کشور وارد ایران شد. تا قبل از ملی شدن صنعت نفت هیچ ایرانی راهی به این بازی نداشت و بازی گلف انحصاراً در دست خارجیان بود.

پس از ملی شدن صنعت نفت علاقمندان ایرانی این ورزش در نواحی جنوب مانند مسجد سلیمان، آغاجاری، گچساران، اهواز و آبادان با اشتیاق و علاقه هرچه تمامتر به زمینهای گلف روی آوردند.

تنها محوطه استاندارد گلف در ایران، چمنزاری سبز در دل خیابانهای شلوغ و ساختمانهای بلند پایتخت است

در حال حاضر نیز اهواز، آبادان، ماهشهر، مسجد سلیمان و دیگر شهرهای استان خوزستان بیشترین علاقمندان و ورزشکاران این رشته را به خود اختصاص داده‌اند وعموماً کارکنان شرکت نفت به این ورزش می پردازند.

بازی گلف، به جز نواحی جنوب کشور در هیچ کجای ایران متداول نبوده و در تهران نیز این رشته به‌صورت اختصاصی و در مجموعه ورزشی انقلاب که در سال ???? (با نام کلوپ شاهنشاهی) تاسیس شده بود، توسط خارجیان مقیم تهران که عمدتاً کارکنان سفارتخانه‌ها بودند انجام می‌شد.

تشکیلات ورزش گلف کشور از اردیبهشت ماه سال ???? در قالب یک کمیته آغاز به کار کرد و با توسعه فعالیت‌های خود در فاصله کوتاهی رسماً به عنوان فدراسیون گلف ایران معرفی و در لیست فدراسیون‌های رسمی کشور قرار گرفت. این فدراسیون در سال ???? میلادی به عضویت شورای جهانی گلف درآمد و در سال‌های اخیر با کنفدراسیون گلف آسیا و اقیانوسیه نیز مرتبط شده است.

اما ایران در رده بندی جهانی و آسیایی شرایط نامناسبی دارد؛ رتبه ?? (بین ?? کشور) در آسیا و رده ?? (در بین ?? کشور) در جهان.

البته مسوولان این رشته، دلایل خود را برای این ناکامی دارند. گرچه عیسی اسحاقی که سخنگوی سازمان تربیت بدنی و یکی از نزدیکان محسن مهرعلیزاده رییس ورزش ایران است با نفوذ خود تحرک تازه‌ای به این رشته مهجور داده است، اما گلف تا همه‌گیر شدن راهی طولانی در پیش دارد. بخصوص که به باور عامه، این ورزش مخصوص اغنیاست.

هرچند لیلا سربازی، ?? ساله که در سه سال گذشته جزو ملی‌پوشان گلف ایران است، می‌گوید: "گلف خیلی پیشرفت کرده بخصوص در بین خانم‌ها. خود من این ورزش را به‌دلیل متفاوت بودنش دوست دارم."

بازیکنانی که زمین چمن مجموعه انقلاب را با شکست ترک کردند، به فرصتهای بعدی و رقابتهای آینده چشم می دوزند

گواه سخنان او، طلیعه سید خلخالی است که تازه ? ماه است به جرگه گلف بازها پیوسته "هر روز از شهرک اکباتان به مجموعه انقلاب می‌آیم. اول کار کلافه شده بودم، اما حالا که یاد گرفتم چه کنم، فقط لذت می‌برم".

او که با همسرش تمرین می‌کند، یکی از ?? گلف‌باز برتر ایران است. شاید این فاصله کوتاه تا موفقیت، خود محرکی برای زنانی است که می‌خواهند خیلی زود سری بین سرها دربیاورند.

این چشم انداز نزدیک و قابل دسترس، به شکست خوردگانی که ناکامی خود در زمین مجموعه انقلاب را با چشمان گریان نگریستند، امید و انگیزه می دهد تا با پایان مسابقات، اشکهای خود را پاک کنند و به رقابتهای بعدی چشم بدوزند.

زینب امیری از خوزستان که بعد از تمرین فراوان در زمین‌های خاکی مسجد سلیمان در این مسابقات شرکت کرده بود، می‌گوید: "می‌خواهم هر ماهی یک‌ هفته بیایم تهران تمرین. دفعه بعد دوست ندارم گریه کنم!"