نجوا با محبوب

الهى و ربى! اى آرمان و اى مقصود من، اى همه خواسته و اى آرزوى من.

سوگند به تو كه جز تو نه آمرزنده‏اى براى لغزش هایم مى‏یابم و نه  مرهمى براى دردهایم.

مولایم! اى پاسخگوى درماندگان! اى برطرف‏ كننده پریشانى ! اى پرده ‏پوش هر ناروا!

به تو روى آورده‏ام تنها به تو، شاید كه بخوانیم. اى آن كه خواستارش مردود نمى‏شود! آرزومندش ناامید نمى‏شود، و درگاهش بر خوانندگان باز است و پرده‏اش بر امیدواران برداشته.

الهى! جانى را كه به توحیدت عزیز داشتى چگونه برخوارى هجران ذلیل مى‏گردانى!؟

دلى را كه در كمند عشق خود گرفتار آوردى چگونه به آتش دوزخ مى‏سوزانى!؟

اگر توشه‏ام در سیر به سوى تو اندك است، گمانم بر توكلى كه بر تو كرده‏ام نیكوست.

اینك منم، آن كه رو به روى نسیم هاى رحمت و مهربانیت ایستاده!

آن كه به بخشش هایت اعتماد كرده، آن كه به سرپرستى تو نیازمند است، آن كه باران جود و لطف تو را سراغ مى‏گیرد.

ای مهربان خدا آنچه از فضلت آغاز كرده‏اى به انجام رسان. آنچه با حِلمت ‏بر من پوشانیدى، عیان مكن . آنچه از كرمت‏ بخشیدى، سلب مفرما.آنچه از زشتى انجام داده ام، بیامرز.

الهى و ربى! تو را پیش خودت شفیع آورده‏ام. از تو به خودت پناهنده‏ام . به درگاهت آمده‏ام در حالى كه، احسانت را چشم دارم. و از ابر فضیلتت ‏خواستار بارانم. و به امید جویبار عطاى توام. و تنها در خانه تو را مى‏كوبم. پس آن گونه كه سزاوار توست از آمرزش، با من كن نه آنچنان كه من شایسته‏ام.

الهى! بخشش هاى پى ‏در پى‏ات مرا از سپاس تو غافل ساخته، ریزش فضل تو، مرا از برشمردن ثناى تو عاجز كرده، لطف سرشارت مرا از ستودنت ‏بازداشته، نعمت ‏بى ‏شمارت مرا از نشر نیكى‏هایت ناتوان ساخته؛

پس تو خود طاقتت را به ما الهام كن! تو خود، ما را از معصیت ‏بركنار دار! پرده‏هاى شك را از دیدگانمان بردار! حق را در نهادمان ثابت‏ دار! از لذت مناجاتت‏ بهره‏ مندمان ساز! در حوضچه‏هاى محبتت واردمان كن! و شیرینى دوستی ات را به ما بچشان!كیست آن كه شیرینى محبت تو را چشید و غیر تو را خواست!؟ كیست آن كه با تو مانوس شد و از تو روى برگرداند!؟

الهى ! ما را آن ده كه ما را آن به . آمین، یا رب العالمین.