شوکران

در جـام کـفـر مـثـل دروغى نهــان شدنـد

انـگـورهـا کـه کــام تـو را شوکـران شدند

آن شـب بــراى بــوســه زدن بـر لـبـان تو

لـبهاى هرچه جام جهان نیمه جان شدند

دیـگر خمار عشق، تـو را خـسته کرده بود

پـس دستهاى شوق تو بر آسمان شدند

آن گاه با دعــاى تو، این مستجــاب محض

آن خوشه‌هاى بى سر و پا امتحان شدند

از سینه‌ات شهادت «آمین» کــه پر کشید

کــرّوبـیـان بـه سـاحـت دنـیـا روان شـدند

گـویـا صـداى هق هق تشییـع مى رسـد

از نـخــلهاى سبز که امشب خزان شدند

این بار هشتم است که بى وقت و ناگهان

مـرغـان خــاک، دسـت به کار اذان شدند