نماز شب يا گريه بر سيّد الشّهدا ـ عليهالسّلام
حجتالاسلام سيّد محمّد باقر شفتى ـ رحمهاللّه ـ به نماز شب بسيار معتقد بود، و بيش از ساير مستحبّات به آن اهميّت مىداد، به خلاف مرحوم سيّد بحرالعلوم كه صبر مىكرد تا هوا مقدارى روشن شود و آنگاه نماز صبح را مىخواند. حجتالاسلام سيّد محمّد باقر شفتى ـ رحمهاللّه ـ در اصفهان درست اوّل فجر نماز صبح را به جماعت اقامه مىنمود، با اين كه اگر نماز جماعت را به تأخير مىانداخت، افراد بيشترى حاضر مىشدند؛ ولى ايشان دستور مىداد دو عادل بالاى مناره بروند و پس از مشاهدهى طلوع فجر، بلافاصله اذان صبح بگويند. به ايشان گفتند:
چرا مقدارى صبر نمىكنيد تا جمعيّت زيادى براى درك فيض جماعت حاضر شوند؟ در جواب فرمودند: در ميان مستحبّات افضل از نماز شب سراغ ندارم. لذا ايشان براى اين كه مردم نماز شب را به جا آورند، اينچنين چاره انديشى نموده بود كه به دو نفر شخص عادل دستور داده بود تا به طور دقيق وقت فجر تعيين شود و كسانى كه در نماز جماعت حاضر مىشوند، پيش از فجر بيدار شوند و نماز شب بخوانند. بدين ترتيب، قطعا كسانى كه در نماز جماعت ايشان شركت مىكردند نماز شب را هم مىخواندند، و با اين كار مردم را به نماز شب وادار مىكرد.
بنده( حضرت آيت اللّه العظمى بهجت ـ رحمه الله ـ .) خيال مىكنم فضيلت بكا « گریه » بر سيّد الشّهدا ـ عليه السّلام ـ بالاتر از نماز شب باشد ؛ زيرا نماز شب عمل قلبىِ صرف نيست بلكه كَالْقَلْبى است، ولى حزن و اندوه و بُكا عمل قلبى(1) است، به حدّى كه بكا و دمعه(2) از علايم قبولى نماز وتر است.
1. در روايتى از امام جواد ـ عليهالسّلام ـ آمده است: « القَصْدُ اِلى اللّهِ تَعالى بالقُلُوبِ اَبْلَغُ مِنْ اِتْعاب الجَوارِحِ بالاَعْمالِ »؛ (آهنگ خدا نمودن با دل، از خسته كردن اعضا و جوارح با اعمال [غيرقلبى] رساتر است.) بحار الانوار، ج 67، ص 60؛ ج 75، ص 363؛ كشف الغمّة، ج 2، ص 368.
2. اشك چشم.
منبع سایت حضرت آیت الله بهجت
تنظیم حسن رضایی گروه حوزه علمیه
