در امتداد قبر شهیدان کربلا

بازم هوای کوی تو بر سر فتاده است

وز ماتمت بجان من اخگر فتاده است

عمرم گذشت و وصل تو ممکن نشد مرا

دیدار ما مگر به محشر فتاده است

شد اربعین و باز به یاد تو یا حسین

مرغ دلم به سینه به پرپر فتاده است

شد اربعین و باز ره کاروان شام

در کربلای سبط پیمبر فتاده است

شد اربعین و باز ز داغ عزای تو

در کائنات شورش دیگر فتاده است

از یاد تشنگان فرات اشک و موج خون

در چشم ما و چشمه کوثر فتاده است

در امتداد قبر شهیدان کربلا

یک سلسله سلاله حیدر فتاده است

دیگر ز ناله چون نکند منعشان کسی

فریادشان به طارم اخضر فتاده است

نجما به قبر قاسم خود گریه می‎کند

لیلی به روی تربت اکبر فتاده است

در هر طرف سکینه به یاد گذشته‎ها

در جستجوی گمشده اصغر فتاده است

کلثوم پا ز سر نشناسد که این چنین

اندر کنار علقمه با سر فتاده است

گرید کنار مرقد عباس وزین ملال

لرزه به جان غمزده خواهر فتاده است

بر جسم دردپرور زینب شرار غم

از دیدن قبور مطهر فتاده است

چون جان به بر کشیده مزار حسین را

خواهر کنار قبر برادر فتاده است

آن خاک پاک بوسد و بوید مگر که باز

زینب به یاد گفته مادر فتاده است

خون دل من است "موید" نه شعر من

نقشی که بر صحیفه دفتر فتاده است

«سید رضا موید»

گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی