فرمایش پیامبر اکرم در مورد عمار

پس از بعثت پیامبر خدا، یاسر و سمیّه از پیشگامان پذیرش اسلام بودند و در آن دوران سخت در مکه، شدیدترین شکنجه‎ها را به خاطر توحید و مسلمانى تحمل کردند و سرانجام زیر شکنجه‎هاى طاقت فرساى مشرکان قریش شهید شدند.

پس از شهادت این دو بزرگوار عمار را خیلی شکنجه می دادند. روزی در حین شکنجه مشرکان عمار را وادار کردند حرفهایی خلاف اسلام بگوید. و اما عمار یاسر در حالی که اِکراه داشت، آنها را بیان کرد. به نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) خبر دادند که عمار کافر شده است.

پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: نه چنین نیست. اسلام از سر تا قدم عمار را پوشانده است و ایمان با گوشت و خون او عجین شده است.(1)

عمار پس از مدتی نزد پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) آمد در حالی که می‎گریست. حضرت اشک او را پاک کرد و گفت: اگر آنان نزد تو بازگشتند، هر چه خواستند، بگو. پس خداوند این آیه را نازل فرمود:

«مَنْ کَفَرَ بِاللهِ مِنْ بَعْدِ إیمانِهِ إِلاّ مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ...»(نحل، 106) ؛ کسانی که بعد از ایمان، کافر شوند، مگر کسی که به اکراه واداشته شود و قلب او به ایمان ثابت است، لیکن کسانی که بدون اجبار و اکراه کافر شوند، برای آنان عذابی بزرگ است.

ابن عباس گوید: این آیه در شأن عمار یاسر نازل شده است.

ستایش‎هاى فراوان پیامبر خدا از عمار یاسر، از او چهره‎اى دوست داشتنى، الگوى ایمان، اسوه حق و تجسّم ارزش‎هاى قرآنى ساخته است و این سخن آن حضرت که: عمار، یکى از چهار نفرى است که بهشت، مشتاق آنان است، (2) یکى از اینگونه سخنان ستایش آمیز است.

پی‎نوشت‎ها:

1ـ اعیان الشیعه، ج8، ص373.

2ـ اختصاص، ص12.