خاموشی خورشید؛ اعجاز قرآن

چنانکه اهل تفسیر گفته اند كشف علمى پایان منبع انرژى خورشید مى تواند دلیل بر اعجاز قرآن باشد، می پرسید چگونه؟

در جواب قبل از هر چیز باید بدانیم که:

خورشید، این كانون حیات بخش منظومه ما، گر چه نسبت به ستارگان آسمان ستاره متوسطى است، ولى در حد ذات خود و نسبت به كره زمین فوق العاده عظیم است، طبق بررسى دانشمندان حجم آن یك میلیون و و سیصد هزار مرتبه از زمین بزرگ تر است! منتها چون فاصله اى در حدود یكصد و پنجاه میلیون كیلومتر با ما دارد، به اندازه فعلى دیده مى شود.

براى تجسم عظمت و وسعت خورشید، همین اندازه كافى است كه: اگر كره ماه و زمین را با همین فاصله اى كه الآن بین آنها وجود دارد به داخل خورشید منتقل كنیم، ماه به آسانى مى تواند دور زمین بگردد، بى آن كه از سطح خورشید خارج شود!

حرارت سطح خورشید را بالغ بر شش هزار درجه سانتیگراد! و حرارت عمق آن را بالغ بر چند میلیون درجه مى دانند!!!

هر گاه بخواهیم وزن خورشید را بر حسب تن بیان كنیم، باید عدد «2» را بنویسیم و بیست و هفت صفر، پهلوى آن بگذاریم (یعنى دو میلیارد میلیارد میلیارد تن)!

از سطح خورشید، شعله هائى زبانه مى كشد كه ارتفاع آن گاه بالغ بر یكصد و شصت هزار كیلومتر است، و كره زمین به آسانى در وسط آن گم مى شود; چرا كه قطر كره زمین بیش از دوازده هزار كیلومتر نیست.

و اما، منبع انرژى حرارتى و نورانى خورشید بر خلاف آنچه بعضى تصور مى كنند، ناشى از سوختن نیست; چرا كه به گفته «جورج گاموف» در كتاب «پیدایش و مرگ خورشید»، اگر جرم خورشید از زغال سنگ خالص ساخته شده بود و در زمان نخستین فرعون مصر آن را آتش زده بودند، باید تا امروز تمام آن سوخته و چیزى جز خاكستر بر جاى نمانده باشد، هر نوع ماده سوختنى دیگرى به جاى زغال سنگ فرض كنیم، همین اشكال را دارد.

حقیقت این است كه: مفهوم سوختن در مورد خورشید صادق نیست، آنچه صدق مى كند انرژى حاصل از تجزیه هاى اتمى است، و مى دانیم این انرژى فوق العاده عظیم است.

بنابراین، اتمهاى خورشید دائماً در حال تجزیه و تشعشع و تبدیل به انرژى است، كه طبق محاسبه دانشمندان هر ثانیه اى كه بر او مى گذرد چهار میلیون تن از آن كاسته مى شود! اما حجم خورشید به قدرى عظیم است كه با گذشت هزاران سال، خم به ابرو نمى آورد، و كمترین تغییرى ظاهراً در وضع آن حاصل نمى شود.

ولى، باید دانست همین امر در دراز مدت به فنا و نابودى خورشید كمك مى كند، و سرانجام این جرم عظیم لاغر و لاغرتر و كم فروغ و عاقبت بى نور مى شود، این امر درباره سایر ستارگان نیز صادق است.

بر این اساس، آنچه در آیات 1و 2 سوره «تكویر» (إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ * وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ) «آن هنگام كه خورشید در هم پیچیده شود. * و ستارگان بى فروغ شوند.» آمده پیرامون تاریك شدن خورشید و متلاشى شدن ستارگان آمده است، حقیقتى است كه با علم امروز كاملاً هماهنگ مى باشد، و قرآن زمانى این حقایق را بیان كرده كه نه تنها در محیط «جزیره عربستان»، كه در محافل جهان علمى آن روز نیز از این مسائل خبرى نبود.

________________

تفسیر نمونه، جلد 26، صفحه 195.