چگونه با شخصیت باشیم

ما هی می‏خواهیم بی‏خیال با شخصیت کردن دوستانمان شویم ولی می‏بینیم که حیف است که دور و بریهایمان مانند خودمان با شخصیت نباشند و پشت سرشان حرف‏های مزخرف گفته شود.

فقط خارجی

در این روزگار یکی از مهمترین و اصلی‏ترین راه‏های با شخصیت بودن این است که از هیچ چیز ایرانی خوشتان نیاید و فقط دنبال چیزهای خارجی باشید. یعنی حتی اگر آن جنس، یک جنس درجه دهم چینی هم بوده باشد.

درست است که امکان دارد خیلی از جنس‏ها و وسایل تولید ایران بهتر از خارجی‏اش باشد و حتی از لحاظ قیمت نیز از مشابه خارجی خود به صرفه‏تر باشد، با این حال برای با شخصیت شدن چاره‏ای جز این نداریم که از این اجناس به شدت بد بگوییم و اصلاً از آنها نخریم.

اگر هم مجبور شدید بخرید، یک سر پنهانی به بازار بزنید و چند دسته مارک خارجی بخرید. اگر این مارک‏ها از یک برند باشند بهتر است.

مارک اجناستان را شبانه بکنید و به جایش مارک خارجی بچسبانید شما از فردای آنروز یک موجود با شخصیت هستید و می‏توانید سری در میان سرها در بیاورید. البته اگر یک کلاه مارک‏دار خارجی سرتان باشد خیلی بهتر است!

چای ننوشید

یکی از کارهایی که همه انجام می‏دهند، نوشیدن چای است. همه افراد هر جایی که وارد می‏شوند اول بسم‏الله یک چای می‏نوشند تا گلویشان تازه شود و نطقشان باز شود. شما برای اینکه با شخصیت‏تر از بقیه باشید، باید به همه ثابت کنید که با آنها فرق دارید این عادت همگانی را کنار بگذارید از همین حالا دیگر چای نخورید.

به جایش چه کار کنید؟! راستش به جای چای می‏شود خیلی چیزها نوشید. اگر خانه خودتان بودید، آب جوش بخورید و اگر به مهمانی رفتید اعلام کنید که به جای چای، قهوه، نسکافه، ماء الشعیر و خلاصه همه جور نوشیدنی دیگر غیر از چای را می‏پذیرید. همین تغییر رویه کوچک کلی روی شخصیت شما تاثیر می‏گذارد.

با خودکار ننویسید

همه مردم از وقتی که به کلاس سوم دبستان می‏روند، دیگر شروع به نوشتن با خودکار می‏کنند. شما برای اینکه با شخصیت‏تر از باقی باشید حتماً خودنویس یا مداد را برای نوشتن استفاده کنید. هر کس هم دلیلش را پرسید، بگویید: چون خط آدم را خوب می‏کند!

اگر برای جوهر خودنویستان یک رنگ خاص انتخاب کنید که دیگر نور علی نور می‏شود. مثلاً از رنگ بنفش یا سبز یا فیروزه‏ای استفاده کنید. حتی می‏توانید از رنگ نارنجی یا سبز فسفری هم استفاده کنید.

به هر حال کاری کنید که نسبت به بقیه متفاوت باشید. حالا اگر الگو هم نبودید، مهم نیست. این راه برای با شخصیت شدن مشکلاتی را هم در پی خواهد داشت؛ برای مثال ممکن است چون رنگ فسفری چشم آدم را کور می‏کند، معلمتان چند پس گردنی به عنوان تحسین به شما ابلاغ کند یا اینکه کلیه مطالبی که با خودنویس جوهر نارنجی نوشته‏اید کپی گرفته نشود که البته این هم خودش می‏تواند کلی حسن به حساب بیاید اما یک عیب اساسی هم دارد و آن اینکه همه شیرین‏کاری‏ها و گندکاری‏های شما به راحتی شناخته می‏شود. پس علی‏رغم همه اینها که می‏خواهید با شخصیت باشید، در زمان‏هایی که دلتان خیلی از معلم‏تان پر است و دوست دارید یک دری وری اساسی روی دفتر حضور و غیاب معلمتان برایش بنویسید یادتان باشد که اگر به شخصیتتان ادامه بدهید زود لو می‏روید.

بی‏ آر تی و مترو

درست است که بی‏ آر تی یعنی «بدو اگه تونستی» و هنگامی که بتوانی وارد آن بشوی و دستت را به آن دستگیره‏های نوشابه‏ای بگیری تازه اول مصیبت است زیرا با تمام ترفندهای کارشناسانه‏ای که دوستان آقای شهردار اندیشیده‏اند باز هم داخل اتوبوس‏های بی آر تی با اتوبوس‏های نی آر تی « یعنی غیر بی آر تی » هیچ تفاوتی ندارند ولی همین که شما وارد ایستگاه‏های مجلل این اتوبوس‏ها می‏شوید و کارت اعتباری خود را روی دستگاه بلیط خوان می‏گذارید، آدم با شخصیتی به حساب می‏آیید. البته هستند کسانی که چشمشان می‏دود تا مسوول کنترل مسافران را غافل ببینند و بلیط نداده بپرند توی ایستگاه اتوبوس اما افرادی که از بیرون دارند داخل ایستگاه را می‏بینند هیچ‏گاه متوجه چنین کار بی‏شخصیتی نمی‏شوند و تصور می‏کنند همه آنهایی که درون آن آکواریوم هستند خیلی خیلی با شخصیت و فهیم هستند.

مترو هم همین وضعیت را دارد، با این تفاوت که استعداد همبرگرسازی در مترو به خاطر فشار بیش از حد مسافران خیلی بیشتر از بی آر تی و نی آر تی است اما پله برقی، بلیط‏های مغناطیسی، ال سی دی ‏های سقفی، باز هم پله برقی، تابلوهای زیبای تبلیغاتی، دینگ دینگ و هشدار لطیف به مسافران، جارو به دست‏های شیک و سطل‏های زباله مدرن، آثار حجمی و تصویری هنری، نور سرد یک دست، در و دیوار سنگ کاری شده و خیلی چیزهای دیگر که همگی در مترو جمع شده است، باعث می‏شود که افرادی که به درون ایستگاه مترو می‏روند و آنها که خودشان را از ایستگاه بیرون می‏کشند با شخصیت جلوه کنند. اینها همه جزو امکانات متعدد با شخصیت بودنی است که به طور بالقوه در شهرمان وجود دارد و البته دل آنهایی که در شهرشان وجود ندارد بسوزد.

لیلا بیگلری

تنظیم:بخش کودک و نوجوان

*********************************