ز غوره حلوا سازید

تصویر اول

مرد تند، تند سیگار می کشد. زن جوان راه می رود. می نشیند. راه می رود و دوباره می نشیند. مرد میانسالی جلو می رود: فکر می کنید با طلاق همه چیز حل می شود؟ مرد سری از روی تاسف تکان می دهد و زن می گوید: آره عمو! آره خسته شدم. دیگر تحملش را ندارم. مرد می گوید: مگر چند سال است با هم زندگی می کنید. هنوز یک سال نشده. زن می گوید: عمو، قرار بود عرض یک سال همه چیز درست شود کو، کجا؟ مرد می گوید: عموجان، خانم یک شبه می خواهد صاحب همه چیز شویم. اگر صبر کند، همه چیز حل می شود. و زن با طعنه می گوید: گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی نه آقا، صبر و تحمل من تمام شده و مرد می گوید: امید و توکلت به خدا هم همین طور؟ مرد میانسال با تأسف سر تکان می دهد و می گوید: شما جوان های امروز خیلی کم حوصله و کم طاقت هستید. بابا اگر می بینید ما بزرگ ترها امروز به جایی رسیدیم به خاطر تلاش و استقامت و صبرمان بوده والا وضع ما که از شما بدتر بود. اگر شما حالا زندگی مستقل دارید، حالا گیرم که مستاجر باشید. ما اون قدیما تا چند سال تو یک اتاق با پدر و مادرمان زندگی می کردیم و...

تصویر دوم:

زن داد و بیداد راه انداخته: آخه پسر جان کار به این خوبی را ول کردی که بیایی ور دل من بنشینی مایه ی عذاب شوی. و پسر جواب می دهد: بعد از این همه سال درس بروم شاگرد مکانیک. بابا کارش سخته. نمی توانم. و زن با گریه می گوید: چون اولشه، یک کمی که بگذرد. دل به کار بدهی راحت می شود. مرد باید سختی بکشد. باید در برابر سختی ها مقاومت کند، تلاش کند و موفق شود. والا دیگر مرد نیست. پسر پاشنه ی کفشش را بالا می کشد و می گوید مادر! نمی توانم. سخت است. حالا کو تا من کار یاد بگیرم و استاد کار شوم که خیالم راحت شود و می رود و زن زیر لب می گوید: لابد همه  استادها مادرزاد، استاد کار بوده اند.

تصویر سوم:

دو پا ندارد. اما در مسابقات ورزشی معلولین همیشه جزء رتبه های اول است. می گویم: چطور به اینجا رسیدی؟ می گوید: آدم آنقدر توانایی دارد که بتواند بر تمام مشکلات غلبه کند. قدم اول هم صبر و شکیبایی است. باید آنقدر صبر و استقامت داشته باشی که بتوانی پیروز شوی خیلی وقت ها این سه تصویر را دیده ایم، در همان لحظه هم فکر کرده ایم که این صبر و استقامت چقدر در زندگی مهم است. اما تا حالا از خودمان پرسیده ایم آستانه ی صبر و تحمل خودمان تا کجاست؟ تاثیر صبر و استقامت در زندگی ما تا کجاست؟

به طور خلاصه به زمینه های ایجاد صبر اشاره می کنیم.

1- هستی شناسی: انسان می بایست به مقام و بینشی دست یابد که همه هستی در دست با اقتدار فرزانه ای آگاه دانا و توانا اداره می شود و هیچ چیز از دایره قدرت و علم او بیرون نیست. از این رو باید بداند که هر چیزی از بد و خوب می رسد، با علم  و آگاهی خداوند است.

2- سنت الهی:  بر این باور باشد که سنت خداوند این است که می بایست همگان را بیازماید و سنت آزمون و ابتلا را بشناسد و آن را باور داشته باشد.

3- سنت پاداش: این که ایمان به آیه ای از آیات خدا و عمل به هر کار نیکو و اطاعت از هر دستوری از دستورهای خدا و پیامبر و اولوالامر، پاداشی را به دنبال خواهد داشت. پس اگر بر مصیبت ها صبر کند از خدا پاداشی فراتر از عملی است که انجام می دهند و فراتر از واکنشی است که نسبت به مصیبت از خود بروی می دهند.

4- امید قطعی به گشایش: انسان می بایست به این مسئله امید داشته باشد که در پی هر تنگنا و سختی و مصیبتی، آرامش و آسایش و آسانی است؛ بلکه به این مقام از باور برسد که این گشایش فراتر و بیش تر و از نظر شمارش افزون تر از مصیبت و سختی است که بدان مبتلا شده بود.

5- الگو گرفتن از اسوه های صبر .