شاید فردا دیر باشد
به تعویق انداختن كارها بدان معناست كه كارهای مهم را به فردا موكول كنید و یا به جای رسیدگی به پرونده‌های ضروری و یا فعالیت‌هایی كه متعهد شده‌اید به انجام برسانید به‌دنبال كارهای بهتری باشید. همه افراد كمابیش كارهایشان را به تعویق می‌اندازند اما گاه این رفتار حقیقتا به حالتی فلج‌كننده در محیط كار و زندگی شخصی تبدیل می‌شود. نكاتی را در مورد این مشكل و راه‌های رهایی از آن ارائه می‌دهیم. «باشه دكتر، از فردا ورزش‌رو شروع می‌كنم...»؛ «گزارشی كه دیروز باید تحویل می‌دادم؟ تا اومدم شروع كنم به‌خودم گفتم اول باید دفتر كار رو مرتب كنم... و مرتب‌كردن اتاق همه وقتمو گرفت...» همه ما برای به‌انجام‌نرساندن كارها در موعد مقرر در زندگیمان همیشه بهترین دلایل دنیا را می‌آوریم زیرا زندگی روزانه‌مان از یك سری اولویت‌ها تشكیل شده است. سسیل دوفرانس، روانشناس رفتاری در این زمینه با كنایه می‌گوید: «همه افراد بدون آنكه مجبور باشند تغییری در رفتار‌شان دهند، كارهایشان را به تعویق می‌اندازند».
اما اگر شخصیت‌های كارتونی به‌راحتی خود را از این وضعیت نجات می‌دهند، در زندگی واقعی گاه پشت گوش انداختن كارها سبب می‌شود شغل‌مان را از دست بدهیم و یا حتی سلامتی‌مان به خطر افتد.
زمینه‌های تعویق
در محیط كاری عقب‌انداختن كارها عادت است اما اینكه در مورد امر مهمی تا لحظه آخر صبر كنید و بعد به آن بپردازید الزاما به معنای عقب‌انداختن كارها نیست! در واقع، وقتی پای امر اضطراری در میان است، برای آنكه كارتان را به‌درستی انجام دهید ممكن است به استرس نیاز داشته باشید. تا وقتی‌كه در موعد مقرر كارهایتان را به اتمام برسانید و به اهدافتان برسید، مشكلی وجود ندارد. به تعویق افتادن كارها زمانی روی می‌دهد كه پیامدهای منفی و تاثیر مهم كاری در بر داشته باشد. در زندگی عاطفی و شخصی، زمانی‌كه انجام وظایف زندگی روزانه با مشكل روبه‌رو شود، تعویق افتادن روی می‌دهد.
مراحل به تعویق انداختن
- باید كاری را انجام دهید كه چندان برایتان خوشایند نیست اما از آن بهره‌ای عایدتان می‌شود.
- اولین بار بدون دلیل موجهی آن را به تعویق می‌اندازید(امروز هوا خوبه، فردا كار را شروع می‌كنم).
- متوجه مشكل می‌شوید زیرا كاری را كه باید انجام می‌دادید، انجام نداده‌اید.
- با تمام این حرف‌ها همچنان كار را به تعویق می‌اندازید.
- احساس ندامت كرده، خود را سرزنش می‌كنید اما بعد از این احساس به‌دنبال بهانه هستید
- هنوز كار را به تعویق می‌اندازید
- بالاخره وظیفه را انجام می‌دهید...یا گاه هرگز آن را به اتمام نمی‌رسانید.
- در هر حالت، احساس گناه می‌كنید و قسم می‌خورید كه دیگر وظیفه‌تان را به تعویق نیندازید.
- دوباره از سر می‌گیرید.
وظایفم را كمی و یا خیلی به تعویق می‌اندازم
اگر حقیقتا به تعویق‌انداختن به‌صورت فلج‌كننده‌ای در آمده به‌طوری‌كه دیگر نمی‌توانید آن‌را تحمل كنید می‌توانید نزد یك روانشناس بروید تا مشكل شما را ارزیابی كند. مقیاس‌های متفاوت این امكان را فراهم می‌سازد تا بفهمید چه چیزهایی شما را روزانه عقب می‌اندازند؛ مثلا برخی افراد می‌گویند كه وقت ندارند به همه كارهایشان برسند و همه وقتشان پر است. از این‌رو می‌توان به آنان پیشنهاد داد وقت را یادداشت كنند و اغلب متوجه می‌شویم كه مشكل، برداشت نادرستی از مدت زمان است. بنا به گفته سسیل دوفرانس «در واقع، بین زمان برآورد شده و واقعیت، تفاوت وجود دارد. فرد فكر می‌كند كه نیم ساعت برای رفتن به جلسه وقت بگذارد و بیشتر از یك ساعت وقت‌گیر نخواهد بود... درحالی‌كه مسیر و جلسه دو برابر این مدت، زمان می‌برد. اگرچه او سعی می‌كند برای روزش برنامه‌ریزی كند، هیچ‌گاه قادر نخواهد بود سرموقع به كارهایش برسد و همواره مجبور خواهد بود كارهایش را به تعویق اندازد.»
عامل بازدارنده
اما در موارد دیگر، دلیل به تعویق افتادن، برداشت نادرست از زمان نیست؛ موعد به انجام رساندن كار بسیار مبهم و نامشخص است و فرد را به عمل‌كردن وانمی‌دارد تا جایی‌كه وقت آن می‌گذرد!
وظیفه روانشناس آن است كه به فرد كمك كند و همواره برای اهداف مختلف موعدهای دقیق و مشخصی را تعیین كند. روانشناس همچنین می‌تواند كمك كند تا عوامل بازدارنده را شناسایی كنید. عوامل بازدارنده فعالیت‌هایی هستند كه همیشه قابل‌قبول بوده و شما را از انجام وظیفه‌تان بازمی‌دارند. سسیل دوفرانس خاطر نشان می‌كند مثلا باید در دفتر كارتان مقاله‌ای بنویسید، با خود می‌گویید كه نمی‌توانید در چنین محیط بی‌نظمی آن را انجام دهید و به جای نوشتن بقیه روز را صرف مرتب كردن دفترتان می‌كنید. مراقب باشید! گاه افسردگی در قالب به تعویق انداختن مزمن بروز می‌كند. در این حالت فرد به جای آنكه كار امروز را به فردا موكول كند، مایل نیست هیچ عملی انجام دهد؛ از این‌رو تحت درمان قرار گرفتن ضروری است.
ایده‌های ساده برای رهایی
شگردهای زیر می‌توانند به شما كمك كنند تا از این حالت رهایی یابید:
• موعدهای مشخصی را تعیین كنید.
• زمان لازم برای انجام وظایف مختلف را دست كم نگیرید.
• در هر حالت، یك قانون برای خودتان تعیین كنید: بیشتر از یك كار را به تعویق نیندازید.
• موانع را پیش‌بینی كنید.
در عمل، می‌توانید سعی كنید برای انجام یك كار به‌خودتان 5دقیقه وقت دهید و بقیه كارها را كنار بگذارید و دوباره آن‌را پیش ببرید.
تكنیك دیگر آن است كه وظیفه‌ای كه باید به انجام برسانید را به واحد‌های كوچك‌تری كه انجامش آسان‌تر است تقسیم كنید. مثلا برای مرتب كردن اتاق، یك روز كشوهای عقبی و روز بعد كمد‌ها را مرتب كنید. مهم آن است كه شروع به كار كنید. «از كمك گرفتن از اطرافیان غافل نشوید و فراموش نكنید كه به هر موفقیت كوچكتان پاداش بدهید» و فراموش نكنید كه «فردا خیلی دیر است!»
سعی کنید در چند مورد بخصوص حتما موفقیت هایی را کسب کنید تا انگیزه شما برای ادامه بیشتر شود .
در برنامه روزانه تفریحات خود را منوط به انجام تکالیف و وظایف کنید و در صورت تنبلی خود را از آن تفریح محروم کنید.
اراده خود را در موارد مختلف تقویت کنید. برای تقویت اراده در یک مورد لاز م است تا در بسیاری از زمینه ها تمرین کنید. و گاه از خواسته های خود هرچند موجه و بجا بگذرید. و گاه برنامه ای ثابت و روزانه را تنظیم و به اجرا درآورید .
به خود قول دهید که هفته ای دو برنامه به تعویق افتاده را به سر انجام برسانید.
همشهری همراه با اضافات
تنظیم برای تبیان: کهتری
مقالات مرتبط
