دسته گلی، هدیه به اهل بیت(ع)

شاید برای شما هم این سوال مطرح شده باشد که فایده صلوات بر پیامبر و خاندان وحی علیهم السلام چیست؟ مگر نه اینکه آنها در منتهی درجه قرب الهی و در مرتبه اعلی علیین به سر می برند، پس این همه صلوات و تکریم چه سودی به حال ایشان دارد؟

اصولا آیا این ذوات مقدسه، به این سلام و صلواتها نیازی دارند؟

اجازه دهید از پیش خود چیزی نگوییم و پاسخ این سوال را از محضر پرفیض فرزانه روزگارمان، استاد آیت الله جوادی آملی پی جوییم:

مرحوم علامه طباطبایی در پاسخ به فردی که از ایشان چنین پرسیده بود، با بیان لطیفی فرمودند: نخست اینکه ما با صلوات چیزی از خود اهدا نمی‏کنیم، بلکه به خدا عرض می‏کنیم و از او می‏خواهیم که بر پیامبر و خاندانش رحمت ویژه بفرستد.* دوم اینکه گرچه این خاندان به صلوات ما احتیاجی ندارند؛ ولی به خدای سبحان نیازمند هستند و فیض الهی باید به صورت دائم بر آنها نازل شود. ما با این صلوات، در واقع خود را به این خاندان نزدیک کرده‏ایم؛ برای مثال اگر باغبانی در باغی که همه گلها و میوه‏هایش مِلک صاحب باغ است، کار می‏کند و از صاحب باغ حقوق می‏گیرد، روز عید دسته‏ای از گلهای باغ تهیه کند و به حضور صاحب باغ ببرد، آیا عمل او موجب نزدیکی به صاحب باغ نمی‏شود؟

این عمل نشانه ادب باغبان است. صلوات هم ادب ما را ثابت می‏کند، در غیر این صورت ما از خود چیزی نداریم، بلکه از خدای سبحان مسئلت می‏کنیم که بر مراتب و درجات این بزرگواران بیفزاید که همین عرض ادب موجب تقرب ما می‏شود.

_____________

* ر.ک: المیزان، ج ۱۶، ص ۳۳۸