بخشش كریمانه خاك ایران به بیگانگان + سند

روز 24/2/49 اللهیار صالح یكی از سران مؤثر جبهه به اصطلاح ملی سابق در یك مذاكره خصوصی در مورد مسئله بحرین بحث و اظهار نموده:

«كار استقلال بحرین دو سال قبل تمام شده بود حتی پرچم آن را هم در سازمان ملل گذارده بودند. شاهنشاه آریامهر به محض اطلاع از این مطلب شخصاً به آمریكا تشریف‌فرما شدند و خواستند كه فعلاً سر و صدای آن را بخوابانند و در سرویس اخبار نگذارند تا كم‌كم زمینه افكار عمومی در ایران آماده شود. این بودكه در نطقی، راه را برای رجوع به آرای عمومی باز نمودند و باز فاصله‌ای رعایت شد تا به این ترتیب از آب درآمد. من می‌دانم هیچ وقت ممكن نبود بحرین جزء ایران شود ولی یك طلبكاری ملت ایران از دولت‌های بزرگ غرب بود كه اقلاً شفاهاً این مطالبه برای ما مفید بود. یكی از سناتورهای آمریكایی در این مورد گفته است:

«شاهنشاه ژست كریمانه‌ای در خصوص بحرین نشان داده‌اند همان طوری كه پدر معظم‌له در موقع مسافرت به تركیه همین ژست را در واگذاری مرتفعات آرارات به دولت تركیه نشان دادند.»

به هر حال واگذاری هر قطعه از خاك وطن به بیگانه غلط است زیرا اشتهای بیگانگان تمام شدنی نیست. تیمسار جهانبانی كه مدال تخصص در امورشوروی را به خود اختصاص داده كارش این است كه در كمیسیونهای سرحدی فقط تسلیم روس‌ها شود. در چند نقطه مقداری از خاك ایران را به روس‌ها داده است و حالا هم قرار است در كمیسیون دیگری تیمسار جهانبانی شركت نماید و حتی قرار است یك امتیاز دیگر به روس‌‌ها داده شود. با رفتن انگلیس‌ها از خلیج فارس قرار است روس‌ها به جای آنها بیایند و صحبت است كه از ما تقاضای پایگاه در خلیج‌فارس را دارند. معلوم است دولتی كه بین مردم خود پایگاه ندارد همیشه تسلیم اجانب می‌شود تا با حمایت آنها خودش سر كار بماند. حالا كه بحرین با اكثریت جمعیت ایرانی به عرب‌ها داده شده از خوزستان و فكر تصرف آن صرف‌نظر می‌كنند؟ تاریخ ثابت كرده است كه سیاست هر دولت بستگی به وضع جغرافیایی آن دارد. همان طوری كه دولت كمونیست شوروی همان سیاست پطركبیر را دارد. قطعاً ممالك دیگر مانند آمریكا و انگلیس هم از این قاعده مستثنی نیستند.»

نامبرده در خاتمه در پاسخ این سؤال كه با گذشتی كه شاهنشاه در مورد مسئله بحرین نشان داده‌اند ملل عرب و مخصوصاً عراقی‌ها خواهند فهمید كه در ایران حسن‌نیت هم هست، افزوده ابداً این طور نیست، چون ملل كوچك روابط خود را خودشان تنظیم نمی‌كنند، بلكه كارگردان آنها دولت‌های بزرگند كه حكومت‌های دست‌نشانده‌ی خلاف میل مردم تحمیل می‌كنند و افرادی كه بین هموطنان خود موقعیتی ندارند ناچارند به ساز اربابشان برقصند.

آقای عطارپور مذاكره شود.

منبع: موسسه پؤوهش های سیاسی