بچه گوزن اخمو

گوزن کوچکی بود که فکر می⁪کرد با بقیه حیوان⁪ها فرق دارد. او همیشه اخم می⁪کرد و غر می⁪زد و به حرف⁪های دیگران گوش نمی⁪داد. گوزن کوچک فکر می⁪کرد باید حرف، حرف خودش باشد.

یک روز، گوزن کوچک همراه بچه روباه و بچه خرگوش به جنگل رفت. خرگوش کوچولو این طرف و آن طرف پرید، بچه روباه پشتک زد. آنها خوشحال بودند که با هم هستند. اما گوزن کوچک مثل همیشه قیافه گرفته بود. مرتب سرش را تکان می⁪داد و می⁪گفت:

- شما دو تا خیلی شیطانی می⁪کنید، ممکن است پنجه⁪هایتان درد بگیرد. شاید هم گردنتان بشکند.

بچه روباه و بچه خرگوش گوششان به این حرف⁪ها بدهکار نبود، آنها آنقدر بازی کردند تا خسته شدند. بعد، روی علف⁪ها دراز کشیدند.

یک دفعه خرگوش کوچولو داد زد:

- نگاه کنید! در آسمان یک خرگوش سفید و چاق است.

بچه روباه با خوشحالی گفت:

- یک بچه روباه هم هست.

گوزن کوچک گفت:

- آنها فقط ابرهای کوچکی هستند که با خودشان باران می⁪⁪آورند. ناگهان باران شروع به باریدن کرد. هوا سرد شد و عطر گل⁪ها و بوی خوش علف⁪ها، همه جا را پر کرد. بچه روباه و خرگوش کوچولو از باریدن باران خیلی خوشحال شدند. بلند بلند خندیدند و چرخیدند. پوزه⁪های⁪شان را بالا گرفتند تا قطره⁪های باران را بقاپند، اما گوزن کوچک همان⁪طور یک گوشه ایستاده بود و اخم کرده بود و می⁪گفت:

- بهتر است برویم زیر یک سقف بنشینیم.

خرگوش کوچولو داد زد؛

- می⁪بینی؟ از ابر من یک عالم خرگوش رنگی پایین می⁪آید!

بچه روباه همان⁪طور که به قطره⁪های باران خیره شده بود، گفت:

- از ابر من هم هزار تا بچه روباه به زمین می⁪آید.

گوزن کوچک خیلی سعی کرد مثل همیشه قیافه بگیرد، اما فقط غمگین⁪تر شد و آهسته گفت:

- شما این حرف⁪ها را از خودتان درآورده⁪اید. این فقط یک باران معمولی است. پس چرا من یک بچه⁪ گوزن هم نمی⁪بینم که از آسمان بیاید؟

خرگوش و روباه پرسیدند:

- تو واقعاً چیز دیگری غیر از باران نمی⁪بینی؟

خرگوش کوچولو با دقت به دور و برش نگاهی انداخت و گفت:

- تو باید با شادی به همه⁪جا نگاه کنی؛ تا همه چیز را خوب و قشنگ ببینی.

گوزن کوچک، خیلی جدی گفت:

- من نمی⁪توانم. آخر...

بعد، سرش را تکان داد و با بغض گفت:

- شما همه چیز را قشنگ می⁪بینید؛ ولی من نه.

وقتی باران بند آمد، هنوز گوزن کوچک بیچاره همین⁪طور گریه می⁪کرد.

خورشید از پشت ابرها بیرون آمد. خرگوش کوچولو گفت:

- نگاه کن! خورشید آمده که ما را خشک کند.

نور سفید، چشم گوزن کوچک را زد. گوزن کوچک اشک⁪هایش را پاک کرد. تا آمد حرفی بزند، خورشید پشتش را گرم کرد. گوزن کوچک سعی کرد باز هم قیافه جدّی بگیرد، اما خورشید گردنش را قلقلک داد. گوزن خنده⁪اش گرفت و گفت:

- خورشید خیلی مهربان است. من خیلی خوشحالم.

خورشید یک خنده داغ به گوزن کوچک کرد؛ آنقدر گرم که تمام اشک⁪های گوزن کوچک خشک شد. گوزن کوچک با خوشحالی به دور و برش نگاه کرد و با خوشحالی داد زد:

- چه جنگل قشنگی!... چه آسمان زیبایی! نگاه کنید! نگاه کنید! آن دور دورها، توی آسمان یک بچه گوزن نرم و چاق از آسمان پایین می⁪آید.

دوست⁪های گوزن کوچک، دست⁪های او را محکم گرفتند و با خوشحالی گفتند:

- آره، می⁪بینیم.

گوزن کوچک گفت:

- من حالا گوزن کوچولویی را می⁪بینم که توی آسمان بالا و پایین می⁪پرد.

خرگوش کوچولو گفت:

- همین طور یک خرگوش کوچولو.

بچه روباه خندید و گفت:

- و یک بچه روباه.

هدیه شریفی

برگرفته از ماهنامه سروش کودکان

تنظیم:بخش کودک و نوجوان