شد عــیــد غــدیــر خـم ای ساقی گل رخسار
شـکـرانه ایــن نـعـمـت خشـت از سر خُم بردار
بــردار صلای عــام خــوش گـیر به عشرت جام
مــی خــور کــه در ایــن ایـّام بخشند گنه بسیار
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : سه شنبه 1388/09/17
علی مولی است
| شد عــیــد غــدیــر خـم ای ساقی گل رخسار |
| شـکـرانه ایــن نـعـمـت خشـت از سر خُم بردار |
| بــردار صلای عــام خــوش گـیر به عشرت جام |
| مــی خــور کــه در ایــن ایـّام بخشند گنه بسیار |
| می خــور کـــه نـیـندیشی از هیچ کم و بیشی |
| در عــالــم درویـــشــی از شــاهـیّـــت آیـد عار |
| تـــا چــنــد نــهــان داری راز دل خـــود بـــــــاری |
| وقــت اســت کــه بـــرداری ایـن پرده ز روی کار |
| رازی که به حکم دوست مقصود دو عالم اوست |
| او مغزْ جهان چون پوست او چون گل و عالم خار |
| روزی اســت کـه از داور شــد حــکـم بـه پیغمبر |
| تــا خــود بــه سر مــنـبـر بـی پــرده کـنـد اظهار |
| کـان را که مـنـم مــولا او راست عــلــی مــولــا |
| فـرمــود شَـهِ لــولاک کــس را نــرســد انــــکار |
شاعر: وامق یزدی
تنظیم برای تبیان: رضا سلطانی
