عبادت و بندگی
یاران امام مهدی (علیه السلام) از پیشوای خود الگو گرفته و روزها و شب ها را با ذکر شیرین حق سپری می کنند. معرفت و ایمان در قلب هایشان ریشه دوانده و ایشان را به خضوع در برابر حق تعالی و تلاش در مسیر بندگی سوق می دهد. در این جا به بررسی روایاتی که عبادت و بندگی یاوران حضرت را توصیف می کند، می پردازیم:
الف) پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد آنان می فرمایند:
«مجدّون فی طاعه الله»؛ «آنان در طریق عبودیت اهل جدیّت و تلاشند.»
ب) امام علی (علیه السلام)، عبادت و راز و نیاز یاوران امام مهدی (علیه السلام) را این گونه ترسیم می کنند:
«لهم فی اللیل اصوات، کاصوات الثواکل حزناً من خشیه الله قوام باللیل صوام بالنهاره»؛ «در دل شب، از خشیت خداوند، ناله هایی دارند مانند ناله ی مادران پسر مرده.»
ج) در روایتی دیگر آمده است:
«رجال لاینامون اللیل لهم دویّ فی صلواتهم کدویّ النحل یبیتون قیاماً علی أطرافهم و یسبّحون علی خیولهم»؛ «مردان شب زنده داری که زمزمه ی نمازشان، مانند نغمه ی زنبوران کندو به گوش می رسد. شب ها را با شب زنده داری سپری می کنند و بر فراز اسب ها، خدا را تسبیح می گویند.»
د) امام صادق (علیه السلام) همچنین در مورد آنان می فرمایند:
«قوّام باللیل صوّام بالنهار»؛ «شب ها را با عبادت به صبح می رسانند و روزها را با روزه به پایان می برند.»
محبت
دل های یاران امام مهدی (علیه السلام)، سرشار از محبت ایشان است. این علاقه مندی تا بدان حدّ است که حتی زین اسب ایشان را مایه ی برکت می دانند و به آن تبرک می جویند: امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
«یتمسّحون بسرج الامام یطلبون بذلک البرکه»؛ «به عنوان تبرک بر زین اسب امام دست می کشند.»
به جهت همین عشق آتشین، آنان در آوردگه رزم، ایشان را مانند نگینی در بر می گیرند و جانشان را سپر بلایشان می کنند: امام صادق (علیه السلام) در این باره می فرمایند:
«یحفّون به و یقونه بانفسهم فی الحرب و یکفونه ما یرید ...»؛ «در میدان رزم، آنان او را در میان می گیرند و در جنگ ها با جان خود، از ایشان محافظت می کنند ...»
چه بسیار است فاصله ی میان ما و یاران او، چرا که ما از جان و حتی وقت خود، برای ایشان سهمی قرار نداده ایم و چه اهداق و آرمان هایی از ایشان که به جهت سستی ما بر زمین مانده و چه دعوت هایی از ایشان که بی پاسخ مانده است؟!!!
اطاعت
مقدم داشتن خواست حضرت، بر خواست خود از دیگر شاخصه های یاوران امام مهدی (علیه السلام) است.
امام صادق (علیه السلام) در این خصوص فرموده اند:
«هم أطوع من الأمه لسیّدها»؛ «اطاعت آنان از امام، از فرمانبرداری کنیز در برابر مولایش بیشتر است.»
آنان نیک می دانند که حق، با امام است و امام با حق. آنان به بهانه ی نواندیشی از امام خود سبقت نمی گیرند و گرچه پشت سر ایشان در حرکتند ولی پای از دام ها برمی گیرند، تا از ایشان فاصله نگیرند. آنان نه تنها مطیع اند، بلکه بر خلاف بسیاری که بهانه ی فقدان زمینه، امکانات، سختی راه و ... را دارند، از خدمت به ایشان و اهدافشان شانه خالی نمی کنند. در اطاعت ایشان، اهل جدیّت و تلاشند و برای بر زمین نماندن آرمان های ایشان، خود را به آب و آتش می زنند و از هیچ کوششی فروگذاری نمی کنند:
«... مجدّون فی طاعته»
شجاعت
اگر جهاد و مبارزه جهانی و فراگیر است، پس یاران ایشان هم باید شجاعت و جسارتی در خور و عزم هایی پولادین داشته باشند؛ چرا که بدون آن، قدم ها یارای حرکت نخواهد داشت. اهل بیت (علیهم السلام) شجاعت آنان را این گونه توصیف می کنند:
الف)امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
«کلّهم لیوث قد خرجوا من غاباتهم لو انهم همّوا بازاله الجبال لازالوها من مواضعها»؛ «همه شیرانی اند که از بیشه ها خارج شده اند و اگر اراده کنند، کوه ها را از جا برمی کنند.»
ب)امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند:
«جعلت قلوبهم کزبّر الحدید»؛ «دل هایشان چون پاره های آهن شده است.»
ج) امام باقر (علیه السلام) می فرمایند:
«انّ الرجل منهم یعطی قوه اربعین رجلاً و إنّ قلبه لاشدّ من زبر الحدید و لو مرّوا بجبال الحدید لقطّعوها»؛ «به هر کدامشان نیروی چهل مرد داده شده است. اگر به کوه های آهن روی آورند، آن ها را قطعه قطعه می کنند.»
د) امام باقر (علیه السلام) در مورد شجاعت و دلیری یاران امام مهدی (علیه السلام) می فرمایند:
«القی الرّعب فی قلوب شیعتنا من عدونّا، فاذا وقع امرنا و خرج مهدینا کان أحدهم أجری من اللّیث و أمضی من السّنان و یطا عدونّا بقدمته و یقتل بکفّیه»؛ «امروز ترس و رعب دشمنان ما بر دل دوستان ما افکنده شده و چون امر ما واقع شود و مهدی ما خروج کند، هر کدام از دوستان ما از شیر دلیرتر و از نیزه بران تر شوند و دشمنان را پایمال کنند و با دست و چنگ بکشند.»
الف.رضاسلطانی/گروه دین و اندیشه تبیان
تنظیم:س.آقازاده
