گپی کوتاه با طلایی‌های المپیاد جهانی نجوم

سومین المپیاد جهانی نجوم و اخترفیزیك از تاریخ 25 مهر به مدت ده روز در تهران برگزار شد.

از تیم نخست (رسمی) ایران، 3 نفر مدال طلا گرفتند: مهرنوش شفیعی‌زاده، حمیدرضا اكبری و شهاب‌الدین سرمشقی. از تیم دوم (غیر رسمی) نیز نیما چرتاب سلطانی طلا گرفت.

سوال: شما هم اكنون چند ساعت در روز،هفته، ماه، وسال برای مطالعه، رصد، وقت می‌گذارید؟

سرمشقی: این بستگی دارد كه در دانشگاه چقدر وقت داشته باشم. مثلا الان جلوی در آگهی تور رصدی رادیدم و علاقه‌مند شدم كه بروم. ولی بحث دانشگاه هم هست كه چقدر وقت دارم. تا آنجا كه بتوانم كمك می‌كنم. مثلا من جمعه‌ها را در مدرسه به دانش‌آموزان علاقه‌مند نجوم درس می‌دهم.

اكبری: همه‌ی ما با نجوم به صورت تئوری آشنا شدیم. من شخصا تمام رصدهایی كه رفتم زیر پرچم المپیاد بود. به نظرم اگر رصد نروم تغییری در زندگی‌ام ایجاد نمی‌شود. یعنی اگر رصد بروم كارعجیبی انجام داده‌ام. فعلا برنامه خاصی برای این كار ندارم. ولی اخبار آن را دنبال می ‌كنم.

سلطانی: من كه نجوم را ول نمی‌كنم. پنج‌شنبه‌ها و جمعه‌ها برای بچه‌های علاقه‌مند كلاس نجوم گذاشته‌ام. در این روزها هم سعی می‌كنم كتاب‌هایی بخوانم تا مطالبی كه در المپیادعنوان شد یادم نرود. از المپیاد به بعد خیلی به كارهای رصدی علاقه‌مند شدم. دوست دارم حداقل ماهی یك بار برای رصد بیرون بروم.

 شفیع‌زاده: آشنایی همه‌ی ما با نجوم فرق می‌كند. من از سال دوم راهنمایی با نجوم آشنا شدم. نجومی كه در آن سال‌ها بود فقط در حد روزنجوم در پارك ملت و خوش گذرانی بود. بعضی اوقات اخبار ماهنامه نجوم را پیگیری می‌كردم. حتی ماه‌گرفتگی سال 1382 در مدرسه ماندیم تا ماه را رصد كنیم. ولی اطلاعاتم در حد دانستن صورت‌های فلكی بود. از سال دوم دبیرستان بیشتر به نجوم علاقه‌مند شدم. ولی با این همه دانستن نجوم را مدیون المپیاد هستم. آن موقع پیچیدگی‌هایی كه تقویم داشت برایم جالب بود. موقعی كه سال دوم راهنمایی بودم فكر می‌كردم كه نجوم عجیب ‌ترین علم عالم است . و با هیچ رابطه‌ای نمی‌توان آن را تفسیر كرد. المپیاد دید من را به خیلی چیزها عوض كرد. شاید الان نتوانم هنوز بعضی مسائل علمی را بفهمم ولی می‌توانم خودم را توجیه كنم كه چرا این اتفاقات افتاده یا خواهد افتاد. هم‌اكنون ستاره‌های فصل تابستان را می‌توانم ببینم. كار كردن با تلسكوپ را یاد گرفته‌ام. در مورد اینكه بعدا چه كار خواهم كرد. رصد می‌روم. و دوست دارم برای آمادگی دانش‌آموزان دوره بعد با باشگاه همكاری كنم . زیبایی‌های آسمان را به سختی یاد گرفته‌ام و دوست ندارم آنها را فراموش كنم. كار رصد بسیار لذت بخش است.

گفتگو از:

زهرا رحیمدل  

منبع:

Nojumnews.ir