مصاحبه مجید مظفری

من هرگز خودم را تکرارنمی کنم ...

خبرنگار تبیان :

آقای مظفری در ابتدای گفتگو خلاصه ای از کارنامه هنری خود بفرمائید ؟

مظفری : بنده در سال 1346 به بازیگری علاقمند شدم و در سال 1347 با گذراندن دوره یک ساله بطور رسمی کار را آغاز کردم و در سال 1348 گروه تئاتری با دوستانم تاسیس کردم به نام « دیگر » ، که با هم در سال 1350 نمایشنامه ای را به نام « آسید کاظم » که نوشته استاد محمد بود به کارگردانی هوشنگ توزیع کار کردیم. در آن گروه دوستانی چون آقای فرهاد مجد آبادی ، بهزاد فرهانی ، هوشنگ توزیع ، محسن مرزبان ، علی کامرانی حضور داشتند .

اولین فیلمی که بازی کردم شهر قصه بود به کارگردانی مجید همور و آخرین فیلم نیز سگ کشی بوده است به کارگردانی آقای بهرام بیضایی .

خبرنگار تبیان :

آقای مظفری تابحال خودتان نیز در عرصه کارگردانی حضور داشتید؟

- بله بنده سال گذشته فیلمی را کارگردانی کردم بنام « قلبهای نا آرام » و تصمیم دارم دو کار تلویزیونی نیز کارگردانی کنم و پروژه ای سینمایی نیز در پیش دارم .

خبرنگار تبیان :

آقای مظفری کارگردانی راحت تر است یا بازیگری ؟

- مسلما کارگردانی خیلی سخت است . سختی کارگردانی درگرو درگیر بودن با تمام گروه ها ، ودانستن اطلاعات قوی می باشد ، کارگردان باید بطور کامل اطلاعات لازم را در مورد تصویر ، سینما ، موسیقی ، مونتاژ و رنگ داشته باشد . به نظرمن هر بازیگری لازم است که یکبار ، تجربه کارگردانی داشته باشد وفکر می کنم اینگونه می تواند به اهمیت کارپی ببرد .

خبرنگار تبیان :

پارادوکس حرکتی شما در سینما و نقش هایی که داشته اید ، همیشه آرامشی کلی را همراه دارد . آیا در واقعیت هم چنین است ؟

-  در واقعیت نیز هم اینگونه است . اما در کارهایم آنچنان که آدم آرامی هستم ، به همان اندازه نیز اکتیوم . مثلا شما، فیلم توفان ، جنگ نفت کش ها ، آوار و یا ساوالان را ببندید کاملا به این مساله پی خواهید برد. ولیکن من نقشهای متفاوتی را بازی کرده ام و هیچ وقت راضی نشده ام با یک تیپ و یک نقش کارنامه بازیگری خود را ادامه بدهم و مثل بعضی بازیگرها که وقتی در یک نقش بازی می کنند مورد استقبال مردم قرار می گیرند در همان نقش در فیلم های بعدی نیز باقی خواهند ماند. شما اگر کارنامه بنده را مرور کنید می توانید ببیند خیلی کم این مسئله پیش آمده و در این حدودا چهل فیلمی که بازی کرده ام ، بازی های مشابهی نداشته ام و می توانم بگوییم

"

هرگز خودم را تکرار نکردم ".

خبرنگار تبیان :

آقای مظفری در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید ؟

- در حال حاضر مشغول به بازی در سریال « معما » هستم به کارگردانی آقای مسعود آب پروران .

خبرنگار تبیان :

کوله بار بازیگریتان ، که سی سال است شما را همراهی می کند مملو از نقشهای متفاوت است، از این نقشها کدامیک را می پسندید؟

-  البته بنده هنوز بهترین کارم را انجام نداده ام ولیکن به چند فیلم تعلق خاطر دارم ، به دلیل اینکه با کارگردانانی فهیم کار کرده ام همچون بهرام بیضایی ، محمد بزرگی نیا ، یدالله صمدی ، کیانوش عیاری و... تقریبا می توانم بگویم کارهایی که بااین کارگردانان انجام داده ام را دوست دارم .

خبرنگار تبیان:

در زمینه سینمای جهان به چه ژانری (داستان) علاقه دارید ؟

-  من سینمای قصه گو را بیشتر می پسندم ، قصه ای که در جایی شروع می شود و ادامه پیدا می کند و در جایی پایان می پذیرد ؛ سینمای هالیوود، تقریبا سینمای قصه گوست . سینمای قصه گو به دلیل رئال بودنش ملموس تر است . بهتر بگویم بنده ، کارهای رئال را بیشتر می پسندم .

خبرنگار تبیان :

آقای مظفری تابحال پیش آمده با نقش هایتان در فیلم ها مشکل داشته باشید ؟

-  بنده تابحال با نقشهایم مشکل نداشته ام ولیکن در دو ، سه ، کارم فقط با کارگردان مشکل داشته امباید به این مطلب توجه داشت که یک بازیگر به اندازه اندیشه کارگردانش بازی می کند . مثلا ، شما با پیش زمینه ای از یک بازیگر که بسیار قوی است ، در فیلمی می بینید بسیار ضعیف جلوه می کند و وقتی کارنامه کارگردانش را مرور می کنید کارنامه خوبی نداشته است و متاسفانه بنده در چندکارم به این مشکل برخورد کردم .

خبرنگار تبیان :

به کارکدام یک از  کارگردانهای ایران بیشتر علاقه دارید ؟

-  بنده به آثار آقای بیضایی و الوند بیشتر علاقه دارم .

خبرنگار تبیان :

آقای مظفری به نظر می رسد روند حرکت سینمای ایران به سمتی است که باید گیشه را حفظ کرد چراکه در غیر اینصورت از دست رفتن گیشه به مثابه خداحافظی سینمای واقعی است . به نظر شما چه مساله ای باعث بروز این مشکل شده است ؟

-  سینمای ایران ، در یک دوره اشتباهی کرد . از دهه 70 به بعد شروع به ساختن فیلم های یک بار مصرف کرد ، فیلمهای تاریخ مصرف دار ، که در یک دوره اکران و بعد هم تمام می شد.

سینمای دنیا می گوید : وقتی با جوانها کار کنید نمی توانید حدی فراتر از تفکرات آنان را پیاده کنید و سینمای ایران اشتباهی که کرد ، کار با جوانان بود و این لطمه بزرگی بود برای سینمای ایران که امروز عواقب آن را می بینید وسینما درحالت کما به سر می برد .

مجید مظفری :

نمی خواهید بپرسید با کدام کارگردان بزرگ دنیادوست دارم کارکنم ... ؟

خبرنگار تبیان :

بنده بیشتر سوالهایم حول محور سینمای جهان است ، حال در زمینه سینمای جهان کار کدام کارگردانان بزرگ مانند مارتین اسکورسیسی ، لوک بسون و ... که در ژانر قصه گو فعالند را می پسندید؟

مجید مظفری :

بنده کارهای اسکورسیسی را خیلی دوست دارم که وقتی در فیلم هایش با رابرت دنیکو همراه است، این فیلم ها جلوه ای زیبا پیدا می کند و گویی این دو مکمل هم هستند .

مجید مظفری :

بازهم می پرسم نمی خواهید بپرسید با کدام کارگردان بزرگ دنیا می خواهم کارکنم ... !؟

خبرنگار تبیان:

دوست دارید یک روز با فرانسیس فورد کاپولا کار کنید ؟

مجید مظفری :

خیر. واقعیتش این است که روزی یک خبرنگار استرالیایی ازمن سوال کرد دوست داری با کدام یک از کارگردانان بزرگ ایران و جهان کار کنید ؟ و من گفتم ، هیچ کدام ، اصلا من دوست ندارم با هیچ کدام از کارگردانان بزرگ کارکنم بلکه دوست دارم به عنوان هنرپیشه جایگاهی داشته باشم که آنها دوست داشته باشند با من کارکنند . بعد از من پرسید بزرگترین شانسی که یک هنرپیشه در سینما آورده است چیست ؟ گفتم: ملگیبسون، گفت : چرا ؟ ، گفتم به دلیل اینکه من در استرالیا به دنیا نیامده ام .

خبرنگار تبیان :

شما بهتر می دانید درهالیوود بخصوص درزمینه جلوه های ویژه می توانید پیشرفت زیادی را احساس کنید که فاصله چندان زیادی با عرصه سینمای اشراقی خصوصا ایران ایجاد کرده است . ولیکن ما هنوزدر کشور خودمان در بهره گیری از دوربین ها ، افکت های ویژه تصویری و ابزارهای جدید مونتاژ مشکل داریم چه برسد به اینکه بخواهیم وارد عرصه های جدید بین المللی درسینما گردیم . به نظر شما تناقض بین این دو ساحت را چگونه می توان توجیه کرد ؟

مجید مظفری :

به نظر من طرح این سوال کلا اشتباه است . به دلیل اینکه شما می خواهید ساختمانی بسیار زیبا با سنگهای مرمر و در و پنجره هایی زیبا ورنگ آمیزی خوب بسازید ولیکن ، هنوز بستر و زمین را ندارید وسینمای ایران اینگونه است . اصلا من فکر می کنم ما بیهوده دنبال این هستیم که سنگ سینما را به سینه بزنیم ؛ بعد از انقلاب مگر چند سینما در ایران ساخته شده است وچند سینما در حال تعطیل شدن است شما بگذارید ، ببینیم سیاست گذاری های این دولت سینما را می خواهد یا خیر ؟ اگر در تهران یا در ایران سالی دو سینماساخته می شد امروز حداقل ما چهل سینما داشتیم . درشهر پاریس که خیلی از تهران کوچک تراست 400 سالن تئاتر و 150 سالن سینما وجود دارد .

خبرنگار

تبیان :

حال اگر این سیاست ها اتخاذ شود و سرمایه گذاری گردد ، شما این پتانسیل و توان را در بازیگران و فیلمسازان ایران می بینید که بتوانند درسطح جهانی حرفی برای گفتن داشتته باشند ؟

مجید مظفری :

بله ، من دقیقا این مطلب را تایید می کنم که اگر کارگردانهای ایرانی وسایل و تجهیزات در اختیارشان قراربگیرد می توانند در سطح بین المللی ظهور کنند.

شما مثلا وقتی فیلم جنگ نفت کش هارا می بینید با آن انفجارها، اگر یک کارگردان هالیوودی ببیند ما با چه تجهیزاتی جلوه های ویژه این فیلم را کار کردیم ، مطمئنا باور نخواهد کرد . بنده یک گروه استرالیایی را سر صحنه فیلمبرداری بردم ، او سوال کرد نور و دوربین شماهمین است ؟ باور نمی کرد ، و من گفتم : بله ، این همان فیلم هایی است که شما در جشنواره فجر می بینید .

خبرنگار

تبیان :

شما دوره ای نیز در عرصه سینمای دفاع مقدس کار کردید ، چند کارسینمای جنگی داشتید ، توضیح اجمالی در مورد فیلم هایتان بدهید ؟

مجید مظفری :

من سه فیلم در ارتباط با جنگ بازی کردم « جنگ نفت کش ها » ، « طوفان » ، « عبور از میدان مین » وهر سه فیلم را دوست دارم ، فیلم دیگری به نام سایه های هجوم نیز بازی کردم که آن را خیلی دوست دارم فیلم از کرخه تا راین را نیز می پسندم ، اما در آن فیلم بازی نکردم .

خبرنگار تبیان:

روند سینمای ایران در دهه دوم اینگونه بوده است که با سینمای جنگ خداحافظی شود . از نظر سرمایه گذاری نیز تهیه کنندگان با نوعی ترس به این عرصه نگاه می کنند ، بعد از دوسال شنیدم جدیدا آقای ملاقلی پور پیش تولید فیلمی جنگی را آماده می کنند . فکر می کنید دلیل این همه بی مهری به سینمای جنگ چیست ؟

مجید مظفری :

اشتباه بزرگ کارگردانان جنگ ، این بود که جنگ را از نقطه دید مناسب و درستی نگاه نکردند و جنگ را درست تجزیه وتحلیل نکرده اند ؛ بعضی ها نیز آمده بودند الگوبرداریهایی از سینمای هالیوود داشتند این هم مسئله کاملا اشتباهی بود .

خبرنگار تبیان :

فرمودید به نوعی تقلید ازسینمای هالیوود ، شما می دانید که فیلمهایی با ژانر جنگی ساخته شده مانند((نجات سرباز راین)) اسپیلبرگ ،((غلاف تمام فلزی )) استنلی کوبریک و ... که فیلم هایی قوی در سینمای جنگ محسوب می شوند و اصلا ربطی به سینمای اکشن ندارند . شما منظورتان از این رویکرد ، سینمای اکشن است یا سینما جنگ هالیوود و یا اصلا این ژانر را رد می کنید ؟

مجید مظفری :

شما مثلا به عنوان کارگردان « نجات سرباز راین » را می بینید واز یک سکانسش خوشتان می آید واز آن درفیلمتان استفاده می کنید ولیکن بقیه فیلم را نمی بینید ووقتی فیلم خودتان را دوباره بازبینی می کنید درمی یابید که همان یک سکانس درفیلم درست بوده و خوب از آب درآمده اما بقیه آن درست نیست مانند این می ماند که خیاطی دکمه ای پیدا می کند و می خواهد برای این دکمه کتی بدوزد بعضی از فیلم های دفاع مقدس ما چنین وضعیتی دارند .

در انتها نیز آرزوی موفقیت دارم برای دوستانی که در این سایت مشغول به کارند و امیدوارم روزی از طرف بخش هنری سایت اینترنتی تبیان ازبنده دعوت بشود که فیلم هایی بهتر را بازی کنیم .

گفتگو :  مسعود عجمی