درد جامعه و آدمها، مساله داستانهاي جلال بود
زنوزيجلالي، داور جايزه ادبي جلال آلاحمد، شاخصههاي زباني جلال را در نوشتن داستان، فرهيختگي و جسارت خواند و دردمندي براي جامعه را يكي از دغدغههاي جلال بيان كرد. او توجه به اين ويژگيها را يكي از مهمترين مبناهاي گزينش آثار در حوزه داستان دانست.برگزيدگان دومين جايزه ادبي جلال آلاحمد دوشنبه، 2 آذر با حضور رييس مجلس، وزير ارشاد اسلامي و معاون فرهنگي وي، در تالار وحدت تهران تقدير شدند.
به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، فيروز زنوزيجلالي، داور حوزه داستان جشنواره ادبي جلال آلاحمد، در پاسخ به اين سوال كه آثار راهيافته به دبيرخانه جايزه در حوزه داستان با توجه به بنيانهاي فكري جلال، در چه وضعيتي قرار داشتند؟ گفت: جلال زبان شسته رفته و نثري فرهيخته، معترض و بدون تعارف داشت. او اهل مماشات و در سايه نوشتن نبود و طبيعي است كه آثاري كه به اين هدف نزديك باشند، حايز اهميت قرار ميگيرند.
وي اضافه كرد: حرف جلال درد جامعه بود؛ اين در حالي است كه خيلي از آثار داستاني خنثي اند و دردي از جامعه دوا نميكنند.
اين داور جايزه جلال توضيح داد: در ميان آثار امروز، كمتر رماني ديده ميشود كه درد جامعه و مردم در آن منعكس شده باشد. كارهاي داستاني ما بيشتر در فضايي لامكان و لازمان با يك سري كليگوييها روايت ميشوند.
وي با اشاره به رمان «مدير مدرسه» كه شكلي كوچك از جامعه ايراني را بازگو كرده، خاطرنشان كرد: جلال دغدغه روزگار خود را داشت و «مدير مدرسه» او مانند بسياري از كتابهايش، نمادي از جامعه كوچك شده ايران آن روزگار است.
نويسنده «قاعده بازي» همچنين گفت: طبيعي است كه جايزه جلال براساس اصول فكري و هنري او در آثارش شكل بگيرد. ما هم بايد ببينيم كه در نوشتن چه دغدغهاي براي آدمهاي پيرامون و جامعهمان داريم و به آنها چگونه توجه ميكنيم.
وي تصريح كرد: آثار رسيده از نظر دارا بودن اين ويژگيها امتياز لازم را كسب نكردند؛ در حالي كه مواردي مانند نثر، فضاسازي، درونمايه و حتي روي جلد كتابها در موقعيت كسب نمره و امتياز بودند.