مهارت امام باقر علیه السلام در تیراندازی

حضرت صادق علیه السلام می فرماید: «همراه پدرم بودم، دیدم هشُام بر روی تخت سلطنت لَمیده و درباریانش به تیراندازی و هدف گیری سر گرم هستند، هشام با بی اعتنایی به پدرم گفت: «تو هم با بزرگان قبیله ات تیراندازی کن». پدرم فرمود: «من دیگر پیر شده ام، زمان تیراندازی از من گذشته، از این تقاضا بگذر».

هشام اصرار کرد و سوگند خورد که باید این کار را انجام دهی. سپس به پیرمردی از بنی امیّه که در آنجا بود دستور داد: کمانت را به او (امام باقر علیه السلام) بده. ناگزیر پدرم کمان را گرفت و تیری در زِه کمان گذاشت و به طرف هدف پرتاب کرد. تیر، درست به وسط هدف نشست.

دوّمین تیر را به زِه گذاشت و این بار به وسط پیکان تیر اوّل زد. تیر سوّم را به وسط پیکان تیر دوّم زد و همین طور ادامه داد تا آنکه تیر نهم را به وسط پیمان تیر هشتم زد. آنگاه فریاد تحسین از حاضرات برخاست. سپس پدرم فرمود: «ما اکمال و اتمام نعمت را از همدیگر ارث می بریم و به ارث می گذاریم...» و بار دیگر نقشه ی هشام (که می خواست امام علیه السلام را مسخره نماید) بی نتیجه ماند و مقام امام علیه السلام بیشتر نمایان شد.

عبادت و بندگی خدا

امام محمّدباقر علیه السلام قبل از هر چیز، بنده ی خالص خدا بود و همواره در یاد و پرستش خدا به سر می برد و هیچ امری او را از بندگی و عبادت خدا باز نمی داشت آن حضرت در نیمه های شب، در راز و نیاز خود با خدا می گفت: «خدایا! تو پاک و منزّه هستی، و به حق، پروردگار من می باشی.

پروردگارا! تنها برای تو از روی بندگی و کوچکی سجده می کنم. خدایا! علمم ناچیز است، آن را بسیار گردان. خدایا! مرا در روزی که بندگانت را محشور می کنی، از عذابت نگهدار و توبه ام را بپذیر که تو بسیار توبه پذیر و مهربان هستی».

حضرت صادق علیه السلام فرمود: «هنگامی که چیزی پدرم را غمگین می نمود، امر می کرد تا زنان و کودکانش جمع شوند، سپس دعا می کرد و آنان آمین می گفتند. پدرم بسیار ذکر خدا می گفت. گاهی همراه او می رفتم، آن حضرت ذکر خدا می گفت، و وقتی با مردم گفتگو می کرد از ذکر خدا غافل نمی گشت. همواره می دیدم که زبانش به ذکر الهی حرکت می کند. همچنین سحرگاهان، ما را جمع می کرد و به ذکر الهی امر می نمود تا خورشید طلوع کند».

برگرفته از کتاب "حضرت محمدبن علی باقر سلام الله علیه"

انتشارات: شرکت سیمای نور کوثر

تنظیم: بخش کودک و نوجوان