پدرم قهرمان است

نگاهی به اطراف خود بیندازید، اگر بخواهید می توانید گوشی تلفن  را بردارید با کسی چین گفت و گو کنید، می توانید با کلیک کردن ماوس خود از کشوری دور خرید کنید...

پیشرفت روزافزون فن آوری ها نه تنها مقوله بازرگانی و تجارت را تغییر داده بلکه خانواده ها را نیز دگرگون کرده است. کودکان امروز ترجیح می دهند که به جای بازی و جست و خیز کردن در پارک و شکار قورباغه ها، به تماشای تلویزیون  بپردازند و به وسیله شبکه جهانی اینترنت دنیا را بگردند. با وجود منابع امروزین، نفوذ رسانه ها  از نفوذ والدین بیشتر به نظر می رسد در نتیجه فرزندان ما معیارهای ارزشی خود را از غول های رسانه ای که با صرف هزینه پدید آمده اند کسب می کنند نه از پدر و مادر که عشق و محبت خود را نثار آنان می کنند.

به عنوان یک پدر ما مسئول هستیم، باید سعی کنیم که فرزندان خود را از این شرایط نجات دهیم و آنها را از ارزش های مطرح شده در رسانه ها و بازی های رایانه ای  دور کنیم . در غیر این صورت ، لغزش جامعه و سیر نزولی آن به سوی بی تفاوتی اخلاقی و نا امیدی، ارزش های موجود در جامعه را نیز تغییر خواهد داد. برای معکوس کردن این روند نیاز داریم که به شکلی اساسی و بنیادی مشکلات موجود را مورد توجه قرار دهیم. مسئولیت  پدر و مادر تنها به انجام تکالیف مدرسه و کارهای روزانه محدود شده است. روز به روز برای پیدا کردن فرصت کافی با مشکل روبه رو می شویم زیرا بلند پروازی ها و تقاضاهای فزاینده ما و درگیری های شغلی، ما را از بودن با فرزندان و خانواده محروم می سازند.

اما هنگامی که جامعه به سوی خواب زدگی و انحطاط اخلاقی می لغزد، تنها حرکت موفقیت آمیز ما به عنوان یک پدر، توجه به وظایف خودمان است.

افزایش مدت زمانی که با فرزندان سپری می شود، پایداری و ثبات اجتماعی کودک را زیاد می کند، وضعیت تحصیلی آنها را بهبود می بخشد حتی در سنین جوانی و بزرگسالی آنها را برای پذیرفتن مسئولیت خطیر "همسری" و "پدری" آماده می سازد.

پدرها مسئولیت های متعددی دارند، بیشتر وقت آنان در خارج از منزل می گذرد و مدت زمان محدودی را با فرزندان خود سپری می کنند. مهمترین پرسشی که در ذهن یک پدر شکل می گیرد اینست که:" به عنوان یک پدر چگونه می توانم نفوذ مؤثری بر فرزندان خود داشته باشم؟"

به دلیل تفاوت های موجود بین زن و مرد، راه های تأثیر گذاری آنان بر فرزندان نیز متفاوت است. نقش مادران در پرورش فرزندان بسیار با اهمیت است اما پدران هم در زمینه آموزش مهارت های جسمی و بازی کردن با کودکان  از جایگاه ویژه ای در خانواده برخوردارند.

پدران می توانند بر موضوع هایی چون آموزشی، ورزش تأکید کنند، اوقات خود را به بازی  کردن با بچه ها اختصاص دهند و در کنار آن به مسائل اخلاقی و قوانین و حدود حاکم بر بازی و بر جامعه اشاره نمایند. در این صورت فرزندان درباره جهان پیرامون خود کنجکاوی بیشتری نشان می دهند و از مهارت های حل مسئله برخوردار خواهند شد.

از زمانی که فرزندان ما چشمان خود را می گشایند، تأثیر پذیریشان نیز آغاز می شود. در واقع اگر بگوییم که پیش از سخن گفتن بچه ها، پدران بر آنان تأثیر می گذارند، بیراه نگفته ایم. یکی از پژوهشگران نشان داد که طفل شیرخوار در حدود 5 ماهگی با پدر و مادر ارتباط برقرار می کند. کودکانی که با پدر خود رابطه بیشتری برقرار می کنند از نظر کلامی و برخورد با افراد ناآشنا ولی صمیمی، مهارت بیشتری دارند. در واقع کودکان در ماه های اول زندگی خود الگوهای زندگی اجتماعی را می آموزند.

از سوی دیگر شروع شدن زودهنگام روابط اجتماعی برای کودکان با خطرهایی همراه است زیرا به راحتی تحت تأثیر محیط قرار خواهند گرفت. راهنمایی های یک پدر به کودکان کمک می کند که به سطوح بالاتری از ثبات اجتماعی دست یابند و از تأثیر مثبت و سودمند محیط بهره مند شوند و از خطرهای احتمالی در امان بمانند. اگر در محیط خانواده ، فرزندان بیاموزند که چگونه با دنیای اطراف خود رابطه برقرار کنند، با توسعه دادن مهارت های ارتباطی در سرتاسر زندگی ، فردی موفق خواهند بود. با اطمینان خاطر بیشتری به گروه های همسال وارد می شوند زیرا از توانایی ها و مهارت های کافی برخوردارند. پذیرش اجتماعی برای کودکان بسیار اهمیت دارد زیرا ارزش فردی و عزت نفس به کسب موفقیت های تحصیلی و اجتماعی خواهد انجامید.

فرزندان بیشتر از آنچه ما درک می کنیم از رابطه با پدر خود بهره مند می گردند.

چه کنیم تا موفقیت فرزندان تضمین شود؟

همانطور که یافته های پژوهشگران نشان می دهند، مدت زمانی که با فرزندان سپری می شود اهمیت زیادی دارد اما نباید کیفیت زمانی را که صرف می شود از یاد ببریم، به ویژه در شرایطی که وقت محدودی در اختیار داریم. هنگامی که به بازی کردن با فرزندان خود مشغول هستید نگذارید مسائل دیگر ذهن شما را آشفته سازند. کودکان بیش از آنکه به تجزیه و تحلیل محیط بپردازند از احساس قوی و دقیق برخوردارند. بنابراین وقتی که به طور کامل از سوی والدین به آنها توجه نشود، به خوبی درک می کنند. بازی کردن با بچه ها، انرژی آنها را تخلیه می کند و می توانند بهتر به تکالیف درسی بپردازند، از ساختار فردی محکم تری برخوردار خواهند شد و به تدریج اعتماد بیشتری به پدر خود پیدا خواهند کرد. این رابطه زیربنای روابط سالم را در زندگی آینده آنان شکل خواهد داد.

موقع خواب هم فرصت خوبی برای پدران است تا بتوانند برای فرزندان خود کتاب بخوانند یا درباره وقایع روز با آنها گفت و گو کنند.این کار رابطه پدر و فرزند را عمیق تر می کند و احساس امنیت فرزندان را افزایش می دهد. زمانی که فرزندان در سنین پایین بیاموزند که به پدر و مادر خود عشق بورزند و به آنها احترام  بگذارند، در سنین بالاتر مشتاقانه راهنمایی های آنان را می پذیرند و با آنها ارتباط برقرار می کنند. والدین نیز باید به فرزندان خود احترام بگذارند و از این راه تکامل  اجتماعی آنان را سبب شوند. «احترام دوجانبه» ، درک اطرافیان و حساسیت نسبت به افراد دیگر را تقویت می کند و در چگونگی رفتار فرزندان ما با سایرین نقش قابل ملاحظه ای دارد .

علاوه بر همه اینها، هنگام بازی کردن فرصت خوبی برای صحبت کردن با فرزندان پیدا می شود، گفت و گویی بدون قید و بند و دور از اجبار...

در این دنیای شلوغ، ما به عنوان یک پدر نمی توانیم همه پرسش های فرزندانمان را پاسخ دهیم تا بتوانند اجتماع بهتری بسازند. علیرغم تمام تلاش ها ممکن است که آنها نتوانند همه مسائل اجتماعی را حل کنند.

پدرها حلال مشکلات نیستند ولی می توانند کلیدهایی را برای دستیابی به امیدها و آرزوها به فرزندان خود بدهند. وقتی که آنان رشد می کنند به پدر خود – کسی که زندگی آنها را به بهترین شکل ترسیم کرده است – مثل یک قهرمان می نگرند.

جان گات من، پژوهشگر در زمینه مسائل خانوادگی اظهار می دارد:" ما معتقدیم که پدرها به این دلیل نفوذ زیادی که بر فرزندان دارند ، رابطه آنها با فرزندان، هیجان های نیرومندی را در کودکان برمی انگیزد و گذراندن وقت با آنها، این پتانسیل عظیم را آزاد می کند... پدرها راهنمای خوبی برای فرزندان هستند تا بتوانند شاد باشند و سالم زندگی کنند."

کوتاه با پدران مجرد

جدا شدن پدر و مادر  از یکدیگر هرگز نمی تواند از عشق و علاقه فرزندان نسبت به پدر و مادر بکاهد و وابستگی آنان را کاهش دهد. به این ترتیب زمانی که سرپرستی فرزندان به پدر یا مادر سپرده می شود، لازمست که هر یک از آنان نکته هایی را در نظر بگیرند که برای سلامتی روانی و حتی جسمی کودکانشان سودمندند.

در این مقاله 5 نکته قابل توجه پدرانی که به تنهایی مسئولیت نگهداری از فرزندان خود را به عهده دارند، ارائه می گردد.

1) به قول ها و وعده هایی که می دهید وفا کنید:

همان طور که ذکر شد، فرزندان بدون توجه به اختلاف نظرهای پدر و مادر، به آنها وابستگی دارند. بنابراین عمل کردن به وعده ها و قول ها راه بسیار مهمی برای ایجاد پایداری و ثبات در دورانی است که فضایی مملو از تردید و بی ثباتی آن را احاطه کرده است. هر وعده ای که وفا نکنید هر قدر ناچیز و بی اهمیت باشد، مقداری از اعتماد فرزندان به شما را کم می کند و به تدریج سبب سلب اعتماد آنان از شما خواهد شد. بنابراین بهتر است که پیش از سخن گفتن خوب بیندیشید و وعده هایی را به بچه های خود بدهید که امکان عملی ساختن آنها را دارید.

2) به فرزندان خود نشان دهید که از شرایط خوبی برخوردارید.

اطمینان خاطر و احساس آرامش  شما برای فرزندان اهمیت بسیاری دارد. اگر نشان دهید که از شرایط روحی  مساعدی برخوردار نیستید، آنها احساس عدم امنیت خواهند کرد. البته لزومی ندارد که خستگی خود را از آنها پنهان کنید زیرا صداقت و راستگویی شما مهم است ولی با رفتار و گفتار خود به فرزندان نشان دهید که می توانید بر دشواری های موجود غلبه کنید.

3) همیشه سعی کنید که از مادر فرزندانتان حمایت کنید:

حتماً فکر می کنید که این کار غیر ممکنست؟ اما بهتر است بدانید که جزء حیاتی یک زندگی ( خانواده) اهمیت دادن به نقش مادر است. این موضوع حتی در خانواده های غیرمتداول ( مثل خانواده هایی که فرزندان با پدر خود زندگی می کنند) نیز صادق است. به فرزندان خود بفهمانید که غیبت مادر آنها حرکت شما را در مسیر زندگی کند کرده است. همواره برای مادر آنها احترام قائل شوید و از آنها نیز بخواهید که چنین باشند. اختلاف نظرها و درگیری ها را به وقت دیگری موکول کنید که فرزندانتان در کنار شما حضور ندارند.

4) سعی کنید به بهترین نحو از فرزندانتان مراقبت کنید:

به دلیل جدا شدن از همسرتان، لزومی ندارد که شیوه مراقبت کردن او از فرزندان را کنار بگذارید. فرزندان به شکیبایی، درک و توجه شما، محدودیت های لازم، تعادل در زندگی و ارتباط منطقی شما نیاز دارند. در این صورت فضایی گرم و مطلوب تر از آنچه که فکر می کنید ایجاد خواهد شد.

5) خود را برای طی کردن مسیری طولانی و سخت آماده سازید:

واضح است که نگهداری از فرزندان به تنهایی، کار بسیار دشواری به نظر می رسد اما در بسیاری از موارد دیده شده که به دلیل تغییر شغل، جابه جایی محل زندگی، ایجاد روابط تازه و حتی تشکیل یک زندگی جدید، پدران، تعهد و مسئولیتی را که بر عهده دارند فراموش می کنند... شما باید همیشه و همه جا نقش مثبتی در زندگی فرزندان خود داشته باشید، یعنی هر وقت به شما احتیاج دارند. – به دلایل ساده، ناچیز و معمولی – در کنار آنها باشید. اجازه ندهید که اشتیاق و انگیزه شما به عنوان یک پدر  به تدریج و به مرور زمان کمرنگ شود. درست است که احساس یأس و ناامیدی و یکنواخت بودن زندگی می تواند به راحتی انسان را از پا درآورد ولی به خاطر داشته باشید که شما برای فرزندانتان اهمیت بسیاری دارید، اگرچه آنها نتوانند همیشه آنچه را که در دل دارند اظهار کنند و نشان دهند.

منبع : مجله زن روز