کتاب در آب
منشی در انتظار دستور «اوزون حسن» بود. اوزون حسن رو به منشی کرد و گفت: «حرفهایی دربارهی قرآن دارم که دوست دارم آنها را بنگاری و تنظیم کنی».
منشی که قلم و دوات کنارش بود، گفت: «هر چه سرورم بفرمایند، مینگارم».
جاکم آققوینلو به مسائل دینی اهمیت میداد و به قرائت قرآن علاقه داشت. او در جلسههای عالمان، قرائت قرآن را آموخته بود و احساس میکرد که میتواند عالمی صاحبنظر در علوم قرآنی باشد. به همین خاطر به منشی خود هر آن چه را در نظر داشت، گفت. منشی هم حرفهای اوزون حسن را نوشت. نظرهایاوزون حسن تبدیل به کتاب شد. هنرمندان هم با ذوق و سلیقهی تمام، کتاب را صفحهبندی و تذهیب و جلد کردند.
کتاب که حاضر شد، اوزون حسن دانشمندان و روحانیان را جمع کرد تا دربارهی کتاب نظر بدهند. دانشمندان سراپا گوش بودند. اوزون حسن رو به حاضران کرد و گفت: «به تازگی کتاب تالیف کردهام که حاصل افکار من است. دوست دارم آن را برایتان بخوانم تا نظرهای شما را بشنوم».
مردی که کتاب را در دست داشت، با احترام آن را به اوزون حسن داد. اوزون حسن کتاب را گرفت و با صدای بلند، قسمتی از آن را خواند. یکی از دانشمندان بهت زده گفت: «احسنت! مرحبا به سلطان که چنین زیبا و گیرا نوشتهاند!»
دانشمند دیگری که در کنج اتاق بود، گفت: «به راستی که حاکمی فاضل و دانا هستید که اینگونه دربارهی قرآن نظر دادهاید».
همهمهای در بین حاضران افتاد. تعداد دیگری به شاه احسنت گفتند؛ اما این برایاوزون حسن راضی کننده نبود. اوزون حسن گفت: «دیگر کسی حرفی برای گفتن ندارد؟»
در میان دانشمندان، ناگهان «مولانا علی فرمه اصفهانی» گفت: «با اجازهی حضرت سلطان، من حرف دارم.»
اوزون حسن سری تکان داد و گفت: «مشتاقم که بشنوم».
علی فرمه از روحانیان محترم و با نفوذ روزگار خود بود. کمی خودش را جابهجا کرد و گفت: «با عرض معذرت میخواهم بگویم آنچه از شما شنیدم، چیزی جز مطالب نامربوط و گزاف نیست. این سخنان پایه و اساسی ندارد».
«ادامه دارد»
علی بابا جانی
باران
تنظیم:بخش کودک و نوجوان
**************************************
مطالب مرتبط
