نگاهی به عملكرد معاونت ورزش بانوان در سالی كه گذشت؛
خانه بی‌هیاهو
سال 83 آبستن اتفاقات زیادی برای ورزش بانوان نبود نه اینكه كاری انجام نشد، بلكه بیشتر اقدامات و برنامه‌ها در یك مسیر بودند، تحقق طرح ادغام انجمن‌ها؛ البته حضور نمایندگان ایران در رقابت‌های برون مرزی، برگزاری مسابقه‌های داخلی در اكثر رشته‌های ورزشی، كسب اولین مدال آسیایی توسط ووشوكاران، حضور تنها نماینده زن ایرانی در المپیك و ... همه و همه اتفاقاتی‌اند كه هر چند درست یا نادرست تحت تأثیر المپیك آتن و طرح ادغام بودند اما قابل بحثند؛ هر چند كه با توجه به میزان تأثیرگذاری طرح ادغام در سایر برنامه‌ها در اینجا بیشتر به این جنبه عملكرد معاونت ورزش بانوان توجه می‌شود.
پیش از این نیز بارها از طرح ادغام، نكات مثبت و منفی آن، میزان تأثیرگذاری این ایده در روند رشد ورزش زنان، استقبال یا موضع‌گیری رؤسای فدراسیون ها به عنوان طرف‌های اصلی این توافقنامه اجباری و ... مطرح شده اما نزدیك شدن به روزهای پایانی سال 83 و لزوم یك نگاه دوباره به پشت سر برای بهتر دیدن آینده با توجه به تمام موارد خوب و بدی كه طی این مدت پیش آمده، محرك خوبی است تا حالا كه طرح ادغام روزهای تثبیت خود را پشت سر می‌گذارد، بار دیگر به راهی كه رفته‌ایم، نگاه كنیم.
یك سال و دو – سه ماهیست كه طرح ادغام پس از مدتی ركود توسط مدیر تازه وارد ورزش بانوان مطرح شد. این طرح موافقت همه البته شاید در ظاهر را جلب كرد و از روی كاغذ به درون فدراسیونها رفت.
الان با گذشت حدود یك سال از آغاز اجرای این طرح تنها دو – سه انجمن چون اسكی و تنیس بلاتكلیفند و سایر انجمن‌ها به فدراسیون‌های مربوطه ملحق شدند. در این مدت بودند افرادی كه نتوانستند با شرایط كنار بیایند و یا شاید شرایط با آنها كنار نیامد، به هر حال ترجیح دادند، از گود بیرون بروند و از دور شاهد فعالیت دیگران باشند.
نسرین پورسعید، فروغ آسمانی، یوسفی، ناطقی، مرزوقی و ... افرادی بودند كه یا كنار رفتند و یا كنار گذاشته شدند اما اكثر آنها موقع رفتن به گفتن یك جمله قناعت كردند و آن اینكه" این راه كه می‌رویم به تركمنستان است." عقیده‌ای كه هیچكدام از ما نمی‌خواهد به حقیقت بپیوندد هر چند كه عده‌ای خواسته یا ناخواسته در این راه قدم گذاشته‌اند.
یكی از مواردی كه با توجه به نزدیك شدن به روزهای پایان سال 83 بیش از سایر مسائل باعث دغدغه فكری مسؤولان فدراسیونها و نایب رئیسان فدراسیونها در امور بانوان كه بیش از همه با این طرح مرتبط هستند، شده وضعیت مالی بانوان در قالب فدراسیون‌هاست.
در روزهای ابتدایی اجرای طرح ادغام دكتر احمدی‌پور معاونت ورزش بانوان سازمان تربیت‌بدنی عنوان می‌كرد: "شاید در ابتدا مشكل باشد اما در آینده با مشكلات كمتری مواجه می‌شویم. ادغام را اجرا كردیم تا منابع به طور عادلانه تقسیم شود. از این پس بودجه كامل در اختیار فدراسیونها قرار می‌گیرد و به نسبت فعالیت‌ها این بودجه عادلانه تقسیم خواهد شد." مهندس مهرعلیزاده هم با صحبت‌های خود مهر تأییدی بر حرف‌های دكتر احمدی‌پور زد، او می‌گفت: "هیچ چیز عادلانه تقسیم نشده، بانوان محدودیت دارند بنابراین باید امكانات بیشتری در اختیارشان قرار گیرد."
رئیس سازمان ورزش كه با اطمینان از بهبود وضعیت بانوان خبر می‌داد، گفت:" با این شرایط بودجه خوبی در اختیار بانوان قرار می‌گیرد."
این صحبت‌ها كه مدت زیادی هم از مطرح شدنشان نمی‌گذرد تا حدود زیادی همه را دلخوش كرد اما وارد شدن بانوان به فدراسیونها ثابت كرد كه با تفكری كه سال‌ها بر ورزش ایران حاكم بوده، تحقق اهداف آرمانی طرح ادغام به این سادگی‌ها نیست.
در روزهای پایانی سال، اكثر رؤسای فدراسیونها از اینكه حتی یك ریال هم برای هزینه‌های مربوط به بانوان دریافت نكرده‌اند، گله‌مند هستند.
حسین جلالی رئیس فدراسیون دو و میدانی می‌گوید:" ادغام انجام شده اما ما نمی‌دانیم باید از چه منبعی برای این بخش هزینه كنیم. در شرایطی كه فدراسیون مشكلات بسیاری دارد، این مسأله هم بر مشكلات افزوده شده و وضعیت نامناسبی را ایجاد كرده است. چند بار سعی كردیم با صحبت با دكتر احمدی‌پور درخصوص مسائل مالی به توافق برسیم اما هنوز این اتفاق نیفتاده است."
این شكایت‌ها در حالی از سوی روسای فدراسیونها مطرح می‌شود كه مدیركل دفتر برنامه‌ریزی و بودجه سازمان تربیت‌بدنی می‌گوید: " برای سال آتی بودجه بانوان تغییری نمی‌كند و همان مبالغ سال قبل به حساب فدراسیونها واریز می‌شود اما این بدان معنا نیست كه فدراسیونها نباید بیشتر هزینه كنند بلكه آنها مكلفند از محل اعتبارات خود در بخش بانوان هم سرمایه‌گذاری كنند."
"علاوه بر این اگر بحث افزایش اعتبارات فدراسیونها را داشته باشیم، بودجه كلی به حساب فدراسیونها واریز می‌شود و رؤسای فدراسیونها نمی‌توانند رفتار جداگانه‌ای در مورد بانوان و آقایان داشته باشند."
در كنار مسئولان ورزشكاران نیز صحبت‌های جالبی مطرح می‌كنند. تنها نماینده زن ایران در المپیك معتقد است كه تصوری كه از ادغام داشته حقیقت نیافته است. حسن‌پور می‌گوید: "
برنامه‌ها قبلاً بهتر برگزار می‌شد حالا نمی‌دانم علت این مسأله چیست. شاید اجرای كامل ادغام و پذیرش آن از سوی مسؤولان به زمان زیادی نیاز داشته باشد. به هر حال آن چیزی كه مسلم است اینكه هنوز شرایط ایده‌آل نیست." علی كفاشیان دبیر كل كمیته ملی المپیك هم می‌گوید:" شاید هنوز زود باشد تا اثرات طرح ادغام را ارزیابی كنیم اما چون قبل همچنان معتقدم كه این بهترین كاری بود كه می‌شد كرد. با این اقدام، ما الان به دنبال حضور گسترده بانوان در دوحه هستیم كه اگر همكاری لازم از سوی بخش‌های مختلف انجام شود پیش‌بینی می‌كنیم، بر روی سكوهای دوحه دختران ایرانی را ببینیم."
ابوالقاسمی، مشاور حوزه معاونت ورزش بانوان هم می‌گوید: "ما قبول داریم كه می‌شد بهتر عمل كرد اما واكنش‌های منفی كه در مقابل این طرح از سوی برخی فدراسیونها صورت می‌گرفت، باعث شد تا حركت ما در ابتدا با كندی پیش برود اما به هر حال این روزها جو خوبی حاكم شده و من فكر می‌كنم از هر نظر چه در بخش برگزاری مسابقه‌ها و چه نهادینه كردن طرح ادغام می‌توانیم به خود نمره قبولی بدهیم."
دكتر احمدی‌پور در مصاحبه‌ای كه چندی قبل داشت، عملكرد این معاونت را مثبت ارزیابی كرد، هر چند كه معتقد بود در مواردی ضعف‌هایی وجود دارد كه باید برطرف شوند.
احمدی‌پور معتقد است: "در ابتدا به حدی تفكرها نیاز به تغییر داشت كه مجبور شدیم زمان زیادی صرف كنیم اما هیچگاه متوقف نشدیم. من با وجود تمام مشكلاتی كه پیش آمده، ایمان دارم كه اجرای صحیح ادغام تنها راه برای رساندن بانوان به حق واقعی آنها است."
