باران حکمت(18)
(تفسیر تمثیلی سوره حمد)
اخلاص را از گل بیاموزیم!
اشاره:
درسلسله مباحث تفسیری "باران حکمت"، که به صورت روزانه پیشکش حضورتان می شود، برآنیم تا در هر نوبت، کام جانتان را با یک شاخ نبات مثال از مفاهیم بلند سوره حمد شکربار کنیم.
برای آگاهی از سیر بحث، شماره های گذشته را حتما بخوانید:
باران حکمت(17)، باران حمکت(16)، باران حکمت(15)، باران حکمت(14)، باران حکمت(13)، باران حکمت(12)
تفسیر آیه شریفه: ایاک نعبد و ایاک نستعین
عبادت وقتی مزه میدهد که خالص باشد. شیر را اگر با آب درهم آمیزیم حجم آن زیاد خواهد شد اما بیمزه میشود، و دیگر نه آن رنگ را دارد و نه آن طعم و نه آن غلظت و سنگینی و نه آن ارزش را.
عبادت هم همینطور است وقتی مزه میدهد و ارزش دارد که خالص باشد یا فقط به خاطر خدا باشد.
اساساً خلوص و خالص بودن به هر کجا و در هر چیزی که پا نهد ارزش و بها میبخشد.
ببین! شراب نجس اگر خالص باشد قیمت آن از شراب ناخالص و دردآمیز بیشتر است. حال وقتی که خالص بودن و قاطی نداشتن به شراب آلوده قیمت میبخشد اگر اعمال پاک انسانی به خلوص آراسته شوند یعنی از سر اخلاص صورت پذیرد چه ارزش و بهایی خواهد یافت.
برای گلها چه فرقی میکند که در باغ و پیش چشم رهگذران باشند و یا در کوه هیمالیا و دور از نظاره دیگران. بیاییم اخلاص را از گلها یاد بگیریم، ما هم به دنبال دیده شدن نباشیم بلکه در هوای او بوده و رضای او را دنبال کرده و عبادتهای خود را خالص کنیم، زیرا تنها عبادت خالص است که بالا میرود و اگر بالا برود چه برکاتی که فرود میآورد.
و «ایاک نعبد» یعنی اگر من در یک اداره، وقت نماز، اول همه به نمازخانه آمده و به نماز میایستم نه از ترس حراست است و نه به خاطر اینکه مرا اهل نماز بدانند و در نتیجه نسبت به من خوشبین شده و امتیازات لازم را کسب نمایم، و نه به خاطر این است که از این رهگذر جلب اعتماد دیگران نمایم.
«ایاک نعبد» یعنی اگر به دیگران در سلام کردن پیش دستی میکنم نه به خاطر این است که در نگاه مردم آدمی افتاده و متواضع جلوه کنم، یا اگر با مردم گرم میگیرم نه به خاطر این است که بگویند فلانی خون گرم است یا روابط عمومی او قوی است بلکه به خاطر این است که تو دوست داری اینگونه باشم.
عبادت یعنی کار با اخلاص کردن
یادت باشد پولدارها همیشه از هر چیزی خالص آنرا میخواهند یعنی پول خوب میدهند جنس خوب را هم میخرند.
شما هیچ وقت دیدهای که کسی با ماشین آخرین مدل خود کنار یک میوه فروشی پارک کند و وارد مغازه شده و میوههای درهم را از دم برداشته و در پاکت بریزد؟
خدا هم که در همین سوره حمد خواندی و شنیدی که مالک است و اصلاً از او داراتر کسی نیست، پس او هم عبادت ناب و خالص را میخواهد البته حق هم دارد چون پاداش خوبی هم میدهد.
البته بهتر است عبادت را کمی معنا کنیم چون تا بگوییم عبادت ذهن و خیال خیلیها مستقیم متوجه تسبیح و سجاده و مهر و پیشانی مهر بسته و یا پیوسته خم و راست شدن و لبها را به نشانه ذکر گفتن بالا و پایین کردن، میشود.
خیلی آسان و روشن بگویم: هر کاری که به خاطر خدا صورت پذیرد عبادت است، پس اگر کسی خم شود و پوسته خربزه یا موزی از سر راه مردم برداشته و به کناری بیاندازد آنهم به خاطر خدا و نه جلب توجه و نگاه دیگران، عبادت کرده است.
پرستاری که بیمار خود را خوب مراقبت میکند و یا پانسمان او را به موقع و با دقت تعویض میکند و برای او هیچ تفاوت نکند که بیمار برای خود کسی است یا نه، یا کسی دارد یا نه، یا کسان او حضور دارند یا نه، بلکه تنها برای خدا انجام دهد او عبادت کرده است.
پس عبادت یعنی کار با اخلاص کردن.
کار با اخلاص یعنی انسان همان رفتاری را داشته باشد که گلها دارند.
شما ببین گلها چه دیده شوند و چه دیده نشوند شکفته و عطرافشانی میکنند و برایشان دیده شدن یا نشدن یکسان است.
برای گلها چه فرقی میکند که در باغ و پیش چشم رهگذران باشند و یا در کوه هیمالیا و دور از نظاره دیگران.
بیاییم اخلاص را از گلها یاد بگیریم، ما هم به دنبال دیده شدن نباشیم بلکه در هوای او بوده و رضای او را دنبال کرده و عبادتهای خود را خالص کنیم، زیرا تنها عبادت خالص است که بالا میرود و اگر بالا برود چه برکاتی که فرود میآورد.
درختان جنگل را ندیدهای که عرق میکنند و از خود ترشحاتی بروز داده و به آسمان فرستاده و به ابرها میرسانند، ابرها نیز بارور شده و فرو می ریزند، و از این روست که همیشه سبز و خرم و با نشاطاند.
من اصعد الی الله خالص عبادته اهبط الله عزّ و جلّ افضل مصلحته
هر کس که عبادت خالص خود را به سوی خداوند بالا فرستد، او نیز آنچه صلاح و مصلحت و خیر وی در آن است فرود آورده و نازل میکند.تالیف: حجت الاسلام محمد رضا رنجبر
تنظیم برای تبیان: شکوری