متفاوت پرورش دهید
آموزش مهارت سازمان دهی به کودکان
پرورش مهارت سازمان دهی، کلید موفقیت در مدرسه و زندگی است؛ هر چند که برخی از افراد به طور طبیعی حائز این توانایی هستند اما بقیه افراد می توانند از طریق دریافت آموزشهای مناسب این مهارت را کسب کنند. ناتوانی در سازمان دهی به خصوص در کودکانی مشاهده می شود که مبتلا به انواع اختلالات یادگیری هستند، لذا در ادامه فهرستی از راهبردها ارائه می گردد که شما می توانید از طریق آن زندگی کودک خود را تحت کنترل نامحسوس قرار داده و او را فردی منضبط و مدیر تربیت کنید:
سازمان دهی مهارتی است که کودکان می تواننداز طریق دریافت آموزشهای مناسب آن را کسب کنند
- استفاده از چک لیست:
به کودک خود کمک کنید تا به فهرست بندی فعالیتهایی که باید انجام دهد، عادت کند. استفاده از چک لیست باعث می شود که کودک بتواند آنچه را که باید انجام دهد، در ذهن نگهدارد. برای نیل به این هدف لازم است که فرزند شما همیشه دفتر یادداشت کوچکی همراه داشته باشد و تکالیف و وظایف خود را در آن فهرست بندی کند. عمل کردن مطابق با این فهرست، به کودک شما احساس موفقیت و کنترل شرایط را می دهد.
- اولویت بندی بین تکالیف:
قبل از اینکه کودک شما شروع به انجام تکالیف خود کند، او را تشویق کنید که ابتدا تکالیف و وظایفی را که طولانی و سخت نیست، اجرا کند از طرف دیگر مراقب باشید که تکالیف خیلی سخت یا خیلی طولانی دایما به زمانی دیگر، به تعویق نیفتد.
- طراحی کردن فضای مطالعه:
کودک شما هر شب باید در جای مشخصی به انجام تکالیف خود بپردازد. این مکان نباید اتاق خواب کودک یا مکانی مشابه باشد. اما ترجیحا باید مکانی آرام و ساکت را برای این امر اختصاص دهید. بهتر است در سنین پایین تر، مطالعه فرزندان در مجاورت والدین صورت گیرد بنابراین بهتر است که شما پیشرفت درس خواندن کودک خود را مورد بازنگری قرار داده و عادات مطالعه خوب را در او تشویق کنید.
- سازمان دهی زمان مطالعه:
کودک شما باید بیاموزد که در طی شبانه روز، زمانهای مشخصی را برای مطالعه و انجام تکالیف خود، اختصاص دهد. بهترین زمان برای انجام تکالیف مسلما بلافاصله بعد از فراغت از مدرسه نیست. اکثر کودکان در این زمان بازدهی مناسبی ندارند. در این زمینه اجازه دهید فرزندتان تصمیم بگیرد و زمان مناسب برای مطالعه را مشخص کند. اما توجه داشته باشید که در این زمینه به فرزندتان کمک کرده و در ضمن اجازه ندهید که کودک شما هر روز زمانی خاص را به میل خود برای این امر اختصاص دهد. از هم اکنون نظم و ثبات در برنامه ریزی را به کودک خود بیاموزید. در ضمن حتی اگر کودک شما تکلیفی برای انجام دادن نداشت، بهتر است که زمان مقرر را صرف مرور درسهای پیشین و پیش خوانی دروس آینده کند.
بهتر است در سنین پایین تر، مطالعه فرزندان در مجاورت والدین صورت گیرد تا پیشرفت درس خواندن کودک مورد بازنگری دقیق شما قرار گیرد.
- برنامه ریزی صحیح را به کودک خود آموزش دهید:
به کودک خود بیاموزید که هر صفحه از دفتر برنامه ریزی خود را به دو بخش تقسیم کند:
1- آنچه انجام داده ام
2- آنچه باید انجام دهم
سپس هر یک از مواردی را که در دفتر ثبت می کند مطابق با موضوع، از رنگهای مختلفی استفاده کند. در ضمن در انتهای صفحه یادداشت خود، یک کادر درست کرده و کارهایی را که به طور کامل در آن روز انجام داده است، وارد این کادر کند.
- خانه تکانی هفتگی:
کودک خود را تشویق کنید که قفسه کتابها و دفاتر خود را هر هفته بازنگری و مرتب کند. امتحانات، ورقها، تکالیف و... گذشته را مرتب کرده و در پوشه های مخصوص قرار دهد و تکالیفی را که برای آینده باید تهیه و تکمیل کند را در پوشه هایی مستقل جای دهد.
- یک الگوی خانگی ایجاد کنید:
سعی کنید زمان شام و خواب کودکتان دارای نظم مشخصی باشد. این اقدام به بچه ها در الگوبرداری درست کمک می کند. کودکانی با زمان خواب منظم، با آرامش بیشتری به مدرسه می روند. سعی کنید تماشای تلویزیون آنها را محدود کرده و بازی با رایانه را مختص زمانهایی معین قرار دهید.
- یک تقویم خانوادگی تعبیه کنید:
یک تقویم دیواری بزرگ را در منزل خود نصب کنید و بر روی این تقویم تعهدات خانوادگی خود و همسرتان، مسئولیتهای مهم، رویدادهای مهم در خانه و یا در مدرسه، تاریخ رفت و آمدها و مهمانی های احتمالی و... را مشخص کنید. تاریخ روزهایی را که فرزندان شما امتحان مهم دارند را نیز مشخص کنید. این اقدام به همه اعضای خانواده این امکان را می دهد که فعالیتها و برنامه های هر یک از آنها خللی در برنامه های دیگری ایجاد نکند.
- برنامه روز بعد را آماده کنید:
- قبل از اینکه فرزند شما به رختخواب برود، تجهیزات و وسایل روز بعد را باید فراهم کند و لباسها، کفشها، احیانا لباسهای ورزشی و یا آزمایشگاهی و ... را در دسترس قرار دهد. این اقدام باعث می شود که در صبح روز بعد کودک شما گیج و مضطرب نشده و به سرعت برای رفتن به مدرسه رهسپار گردد.
مریم عطاریان- بخش خانواده و زندگی
مقالات مرتبط:
