بلبلیش که بلبلی!

از حق نگذریم صدای خوبی داشت . وقتی می خواند لذت می بردیم اما وانمود می کردیم که دوست نداریم بخواند . به این نحو که می گفتیم : از صدات خوشم میاد ؟ برو بیرون چادر ، آن طرف خاکریز برای سربازهای عراقی بخوان ! و او می گفت : چقدر بنده ناشکری هستید؛ مثل بلبل برایتان می خوانم، آنوقت شما باید این حرف را بزنید؟ یکی از بچه ها در جوابش می گفت : بلبلیش که بلبلی ، ولی هنوز پر در نیاوردی و او با عصبانیت جواب می داد: قورباغه خودتی !