مخلوط ها

مخلوط ها با مخلوط کردن فیزیکی (و نه شیمیایی) مواد با هم به وجود می آیند. مواد موجود در مخلوط می توانند به هر نسبتی باشند. خواص مواد در مخلوط تغییر نمی کند. اجزای مخلوط را می توان با روش های ساده فیزیکی از هم جدا کرد.

مخلوط ها به دو دسته همگن و ناهمگن طبقه بندی می شوند. اجزای مخلوط ناهمگن مشخص بوده و در سرتاسر آن به صورت یکنواخت توزیع نشده اند. سیمان، سنگ های کنگلومرا و نیز مخلوط روغن و سرکه همگی مخلوط های ناهمگن‏اند. اجزای آن ها آن‏قدر بزرگ اند که دیده می شوند و می توان آن ها را در این نوع مخلوط از هم جدا کرد.

شکل های زیر نمونه هایی از مخلوط هستند.

اجزای مخلوط های همگن، به خوبی با هم مخلوط شده اند. محلول ها، مخلوط های همگن هستند. در یک محلول، یک ماده در ماده دیگری حل شده است. ذرات در محلول، اتم ها، یون ها یا مولکول ها هستند. ذرات به قدری کوچک اند که دیده نمی شوند و نمی توان آن ها را از داخل محلول برداشت.

هر محلول از دو بخش تشکیل شده است:

1. -حل شونده: ماده ای که در حلال حل می شود:

1. -حلال: ماده ای که مواد در آن حل می شوند:

 

آب حلالی است که می تواند هزاران ماده را در خود حل کند. به همین دلیل به حلال جهانی شهرت دارد زیرا که مواد بسیاری را در خود حل می کند. موادی (مانند روغن) که در آب حل نمی شوند، نامحلول نامیده می شوند.

یکی از مهم ترین ویژگی های آب، قطبی بودن آن است. این ویژگی به دلیل ساختار آب است. سر اکسیژن آب دارای مقداری جزیی، بار منفی و سر هیدروژن آن دارای مقداری جزیی، بار مثبت است. سر مثبت مولکول آب، سر منفی مولکول دیگر آب را جذب می کند. مولکول های قطبی دیگر نیز از سر مثبت و منفی خود جذب دو سر منفی و مثبت مولکول آب می شوند.

دو ویژگی مهم آب با ماهیت قطبی آن توجیه می شود. یکی، پیوستگی آب به معنی جذب یک مولکول آب به مولکول دیگر است. چسبندگی ویژگی دیگری است که آب در اثر آن به مواد دیگر می چسبد، مانند چسب زخم که به پوست می‏چسبد.

مترجم: راضیه کریمی