شرابی حلال با طعم کافور!

در آیات مختلف قرآن مجید، توصیف هاى زیادى از شراب هاى بهشتى شده است، كه بررسى آنها نشان مى دهد، نوشندگان آنها در چنان لذت روحانى فرو مى روند كه با هیچ بیانى قابل توصیف نیست.

در یك جا، آن را به عنوان «شراب طهور» توصیف مى كند: «وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً».(1)

و در جاى دیگر، تأكید مى كند كه این شراب زلال، بى غش و لذت بخش نه دردسر مى آفریند، و نه مستى مى آورد و نه فساد عقل: «یُطافُ عَلَیْهِمْ بِكَأْس مِنْ مَعِین * بَیْضاءَ لَذَّة لِلشّارِبِینَ * لا فِیها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها یُنْزَفُونَ».(2)

در یك جا، مى فرماید: از جامى مى نوشند كه با «كافور» آمیخته شده (خنك و آرام كننده است) «یَشْرَبُونَ مِنْ كَأْس كانَ مِزاجُها كافُوراً».(3)

و در جاى دیگر، مى افزاید: از جامى به آنها مى نوشانند كه آمیخته با «زنجبیل» است، (گرم كننده و نشاط آفرین) «وَ یُسْقَوْنَ فِیها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِیلاً».(4)

و از همه مهم تر این كه: «ساقى» این بزم روحانى، خدا است!! از دست قدرت او و از بساط لطف و مرحمتش بر مى گیرند و مى نوشند و مست جذبه عشق و معرفت او مى شوند: «وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ».(5)

خداوندا! به ما هم از آن شراب طهور مرحمت كن!(6)